Tatlı İntikam (TAMAMLANDI)

Sadecem

Merhaba arkadaşlar!... Yepyeni bir bölümü sizlerle karşılaştırıyorum! Umarım sevginize dahil olur... Neyse vote yapın bol bol, sizi çok seviyorum...

🌟⭐️🌟⭐️🌟⭐️🌟⭐️🌟⭐️🌟⭐️

Simay'dan

Her zerresini belleğime kazıdım. Zordu benim için ayrı kalmak. Ama en zor olanıda öldü sandığım babamın yaşamasıydı ve nedense içimde çok kötü bir his vardı.

Ondan ayrılmayı hiç istemesem de yavaşça ayrıldığımda kıstığı gözleriyle yüzümü taradı. Heyecan benim için doruktaydı çünkü o gitmeden önce öpüşmüştük. Ve gerçekten hatırladıkça çok utanıyordum. Kaşlarının ortasındaki hafif çatıklık hiç gitmemişti ve bu onu özel kılan tek özelliğiydi.

"Ağlama." dedi keskin sesiyle. Başımı olumsuz anlamda sallayıp yaşları durdurmak için bir çaba sarfetmedim. Kaşlarını daha çok çatarak gecenin boğduğu mavi gözlerime odaklandı. Kalbim acıyordu ve artık mutlu olmak istiyordum. Herkesin benden uzak kalmasını ama Uraz'ın benden vazgeçmemesini istiyordum. Çok bencilceydi ama onun sadece benim olmasını istiyordum. Sadecem olsun istiyordum.

"Ağlayacağım Uraz, peşimi bırakmayan saçmalıklar için ağlayacağım! Beni, amcamı dövmeye giderek bıraktığın için ağlayacağım! Sen gidince kendimi sana bağlı hissettiğim için, nefesim sana tutuklu olduğu için ağlayacağım! En kötüsüde öldü sandığım babamın yaşaması için ağlayacağım!"

Hıçkırıklar kendini saldığında yüzüm ve gözlerim ağladığım için kıpkırmızıydı. Kendimi o kadar berbat hissediyordum ki! Ahh!

Kendimi kaybetmiş gibi ağlıyordum ve gözlerim Uraz'dan başka her yerde geziniyordu. Omuzlarımı düşürdüm ve ellerimi saçlarıma daldırdım. Geriye yatırdım önüme gelen tutamları ve ağlamaya devam ettim. Uraz tepki vermiyordu belki gözlerine baksam anlardım neler düşünüp hissettiğini. Ama cesaret filizini daha yeşillendirememiştim içimde...

"Kendini başkaları için bu kadar yıpratma, onlar sana değer bile vermiyorlar." dedi soğuk ve buz kesen sesiyle. Acı gerçekleri ne de güzel vurmuştu yüzüme! Bunu bilmek beni yıpratıyordu ya zaten! Başımı ona çevirip gözlerimi gözlerine diktim sert bir ifadeyle.

"Sende mi o başkalarındansın yoksa?"

Sesim ağladığım için biraz çatallı çıkmıştı ama bir bakıma güçlü ve serttide. Onun gözlerindeki perdeyi siyah geceye rağmen görebiliyordum ama kalkmıyordu bir türlü. Eğer kaldırsa herşeyi öğrenecektim. Bundan mı korkuyordu yoksa?

Sert ifadesi hiç bozulmazken "Sen bendeki değerini hala anlayamadın mı?" dedi ve yavaşça elimi tutup kaldırarak kalbinin üstüne koydu. Yutkundum sertçe ve gözlerimdeki sulu ifadeyle bir ona bir kalbinin üstündeki ellerimize baktım. Tekrar gözlerim gözleriyle buluşurken Uraz "Bak." dedi. Derin bir nefesi aralık dudaklarından dışarı sertçe bıraktı.

"Hisset, hissediyor musun?"

Gözlerimi kaçırarak başımı yavaşça olumlu anlamda salladım. O kadar hızlı çarpıyordu ki kalbi... Sanki elimin altında bir kuş kanat çırpıyordu. Benimkinin de onunkinden bir farkı olmadığını anladım. Bunun adı neydi peki??