Tatlı İntikam (TAMAMLANDI)

Hastane

Bölüme hoşgeldiniz!!! Okumaya başlayın hemen!!!

🚪🔑🚪🔑🚪🔑🚪🔑🚪🔑🚪🔑

Simay'dan

Yere hızlı bir şekilde düşmemle acıyla inledim ve bağırdım. Canım yanmıştı ve nereden düştüğüm belli değildi. Yukarıdan düştüğümü hissettmiştim ama... Peki kim atmıştı beni aşağıya??

Etrafıma bakındığımda kendi evimin önüne düştüğümü farkettim. Annemin, babamın ve benim evimin önüne... Ama bu evin önüne beni iten neydi, kimdi??

Ayağa usulca kalktığımda tüm ağrılarımın bir anda yok olduğunu farkettim. Sanki az önce yukarıdan düşen ben değildim!

Etrafıma korkarak bakındığımda kalbim korkuyla kasılmaya başlamıştı bile. Açık ve güneşli olan hava bir anda kapandığında gök gürlemeye başlamıştı. Şimşeğin çakmasıyla yağmurun bardaktan boşanırcasına yağması bir oldu. Yerimde korkuyla irkilerek üstümün ıslanmaması için kapısı açık olan evimin içine koşarak girdim.

İçerideki koku sıcacık çorbanın kokusuydu. İçime doya doya çektiğim kokuyu özlediğimi farkettim. Annem mi yapıyordu yoksa bu yemeği? Buruk ve heyecanlı bir gülümsemeyle koşar adım mutfağa girdim. Arkası bana dönük ve üzerinde mutfak önlüğü olan kişi annemin ta kendisiydi. Gözlerim dolmaya başlamıştı bile... Onu ve yaptığı yemeklerin kokusunu özlemiştim.

"Anne?" dedim titremesine mani olamadığım sesimle. Annem elindeki çorba kaşığıyla omzunun üstünden bana baktı.

Gülümseyerek "Geldin mi kızım?" dediğinde başımla onayladım ve koşarak beline sarıldım. Gözümdeki yaşlar sessizce akmaya başlarken annem şaşıraraktan "A-a! Deli kız! Niye ağlıyorsun sen? Baban görmesin, çok kızar! Sil bakayım gözünün yaşını!" dediğinde onu hiç kaale almadım ve ağlamaya devam ettim. Annemin kokusu kesik kesik olsa da hala çorbayla karışık kokusunu alabiliyordum. Bu bana yetip artmıştı bile...

Beni kendinen yavaşça ayırdığında ondan hiç ayrılmak istememiştim ama o ayırmıştı. Eliyle yaşlarımı sildiğinde yerine yenisini akıttım. Annem incecik kaşlarını çattığında "Bak şimdi terliği kafana yiyeceksin! Ağlama diyorsam ağlama! Neye ağladığınıda bir bilsem?" dediğinde hafifçe gülümsedim.

Onun terliğini bile özlemiştim...

"Hah şöyle! Gülümse biraz, benim kızıma gülümsemek daha çok yakışıyor. Sakın saçma sapan şeyler için ağlama, tamam mı güzel kızım?"