Tatlı İntikam (TAMAMLANDI)

Yalnız

Nisa'dan

Burak piçi yüzünden Akın'ı dövememiştim ve bu benim sinirlerimi acayip derecede zıplatıyordu. Gerizekalı Akın bana erkek demişti! Ve bunun üzerine ben kenarıda durup hiçbir şey olmamış gibi mi davranacaktım? Hah kendilerine gelsinler bir zahmet!

Ben lan ben! Nisa Ceran! Bu tür işleri göz ardı edecektim ha? Yok ya!

Evde adımlarımı sert sert vurarak volta atarken ellerimi arkada kaba dayılar gibi bağlamıştım. Aynada kendimle göz göze geldiğimde tipime baktım. Ben gerçekten erkek gibiydim...

Dün yaşadıklarım aklıma gelince istemsiz suratım asıldı. Burak bana ağır laflar söylemişti dışarıda çünkü.

Hızlıca dışarı çıkardı beni ve itekledi. Ardından sert yüz hatları iyice kasılarak bana işaret parmağını doğrulttu.

"Bana bak erkek fatma! Seni bir daha Akın'a sataşırken görmeyeyim! Seni çok fena yaparım! Duydun mu?!"

Kaşlarımı çatarak üstüne yürüdüm ve havada duran işaret parmağını kalbimin üstüne denk getirdim. Kendinden emin olduğunu zannetmiyordum çünkü o bazı yerlerde gülebiliyordu ve ben onun gülen halini daha çok seviyordum.

"Sen ona söyle, duymuş mu?"

Kalbimi işaret ettiğimde yüzü kasıldı ve rengi attı. Kalbim atarken nasıl duyabilirdim ki onu?? Haksız mıyım??

Akın kapıdan bir hışımla çıktığında yüzüne sertçe baktım ve o da bulunduğumuz pozisyon nedeniyle piç gibi sırıtarak bana. Ben şu an tehdit altındaymışım gibiydi. Off!

Burak elini hızla çekip "Git çantaları al gel. Gidiyoruz." dediğinde hiçbir şey demeden odamıza vardım ve eşyalarımızı hazırlayıp arabanın yanına vardım. Bagaja koyduğumda Simay'ı beklemeye başlamıştık.

"Akın nerede?" diye sordum Burak'a. Burak bana bakmadan bir sigara yaktı ve "Senin olduğun ortamda olmayacakmış, Urazla gelecek." dedi umursamazca.

Kaşlarımı çatarak omuz silktim.

"Gelmesin zaten."

Sinirlerim iyice yerle bir olurken olduğum yerde sinirle tepindim ve koltuğun üzerindeki kırlente bir tekme savurup pencereye fırlattım. Hıncımı eşyalardan çıkarmaya bayılıyordum.

Simay'dan

Serseri, serseri, serseri...

Başka bildiği yoktu bu adamın. Bana sürekli Uraz'dan ayrılmam gerektiğini ve nedenini sorduğumdaysa gözünün tutmadığını söyleyip duruyordu. Baba demeye bile artık yüzüm kalmazken, annemin yanında bana hakaret etmesi gururuma dokunuyordu. Ellerimi yumruk yapıp odamda volta atmaya başladım. Herkese emir verebileceğini zannediyordu. Kendini ne zannediyorsa?

Telefonum titreştiğinde gözüm komodine takıldı. Olduğum yerde durup telefona ters ters baktım. Umarım iyi bir haberdir.

Hızla açıp gelen mesaja baktım.

Gönderen; Uraz