Tatlı İntikam (TAMAMLANDI)

Gerçekler

Merhaba canlarım sizleri çok özledim... Üvey Abim adlı kitabımı çıkardım lütfen okuyun medyada Üvey Abim'in kapak resmi var, bulmanıza yardımcı olur.😉

Bu bölümü armağan etmek istediğim kişiler;

dil-1234
mazlumcelik
kubrasydn99
2005eyo
yagmursevmeyen
00galatasaray00

(@)(@)(@)(@)(@)(@)(@)(@)(@)

Simay'dan

Bütün bedenimin bir anda tepki vererek donması normal miydi?? Neredeyse kasılmada level atlayacaktım.

Karşımda yayılarak oturan babam olacak adamı gördüğümden beridir bu şekildeydim ve o kadar şaşkın görünüyordum ki...

Yüzündeki saçma mutlu ifade gıcık olmama yetip artmıştı bile! Kim bilir anneme ne demişti ne yapmıştı?

"Burada ne işin var senin?"

Sesimdeki düzlükle bir yılan misali sertçe tısladığımda gözlerimdeki alevlenmeyi gördüğüne emindim. Ama o bunu önemsememişti.

Kollarını iki yanına açarak daha da rahat bir şekilde yayılmaya başlamıştı. Bacağını bacağının üstüne attığında yüzündeki muzip ifadeyi hiçbir zaman unutamayacağımı farketmiştim. Ellerindeki sargı bezinin yerini siyah deri eldivenlerin aldığını gördüğümde parmaklarının olmadığı aklıma gelmişti. İçimdeki mide bulantısını çözemesemde kaşlarım olduğundan daha da çok çatılmıştı.

"Baktım ki herkes evimizdeymiş bende gelip bir şenlik katmak istedim. Sonuçta biz bir aileyiz, öyle değil mi prensesim?"

Yüzümdeki soğuk ifadeyle "Bana şu kelimeyi söylemekten vazgeç." dediğimde yüzünde oluşan alaycı ifade artmıştı. Beni ciddiye almıyordu anlaşılan??

"Niye? Bir zamanlar prenses olmak için bana yalvarıyordun ya? İşte benim prensesim oldun, daha ne istiyorsun?"

Yüzümü buruşturarak söylediği yalanı atlamaya çalıştım.

"Ben sana yalvarmadım, laflarını yalansız seçsen iyi olur Selim Acar!"

Alayla güldüğünde başını iki yana salladı. Ona ismiyle hitap ettiğim için sinirleri bozulmuştu...

"Selim Acar ha? Ne ara babalıktan Selim Acar'lığa terfi ettim? Yoksa Serap'a da mı ismiyle sesleniyorsun?"

Ona yaklaşıp içimdeki tüm öfkemi kusmak istiyordum ama ne yazık ki cesaret bulamıyordum!

Olduğum yerde durarak kaşlarımı çattım ve dik duruşumu bozmadan "Annemi bu işe karıştırma ve evden defol git!" dediğimde annemin tam arkamda beni dinlediğini hissetmiştim.

Anne dediğim için mutlu olmuştur eminim... Karşımdaki şahsiyetin yüz ifadesindeki afallamışlık keyfimi yerine getirirken bir anda tıslar şekilde güldü.

"Demek anne ha? Serap, prenses biliyor mu gerçekleri?"

Gözlerimi kısarak anneme döndüğümde annemin yüzündeki ifadenin donduğunu gördüm. Neler dönüyordu böyle anlamıyordum!

"Ne diyor bu adam?" dediğimde annemin bakışları önce arkamda oturan kişiye daha sonrada bana kaydı. Gözlerindeki hüznü sezebiliyordum ve bu canımı acıtıyordu.