Tatlı İntikam (TAMAMLANDI)

Dengesiz

Merhabalaaarrr!

Okurcuklarım lütfen diğer kitabım olan Hapishane Kaçkını'nıda  okuyun...
Bu bölümü de @dil-1234'e ithaf ediyorum...
Sizleri seviyorum. İthaflar için eller yıldıza!!!⭐️⭐️⭐️⭐️👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻

&&&&&&&&&&&&&&&&&

Simay'dan 😉

"Ne bok yemeye salıyorsun kızları lan?"

Uraz'ın bağırmasına dudak büzerek omuz silken Akın bana kısaca göz atıp "Hep şu sarı kafanın yüzünden! Beni kızıl kafanın üstüne düşürdüler, bende ayağa kalktığımda çoktan tüymüşlerdi. Hele şu Nisa manyak çıktı! Neymiş? Buraklara yardıma gidiyormuş! Sanırsın 3. Dünya Savaşı'na top götürüyor!" dedi.

Alay içerikli konuşmalarına kıkırdayan kızıla çattığım kaşlarımla birlikte baktım. Anında etkileşime girip susarken gözlerini kaçırdı. Burak homurdanarak "Kimsenin yardımına ihtiyacım yok benim!" dediğinde Nisa çıkışarak "Sanki sana geliyordum ben yardıma?" dedi.

Burak tek kaşını kaldırıp "Kime geliyordun sen yardıma?" dediğinde Nisa omuz silkip "Simay ve ben Uraz'a yardıma gidiyorduk, sana değil!" dedi.

Oflayarak ayağa kalktım ve "Sizin sohbetinize doyum olmaz. Ben çok yoruldum, yatacağım. İyi geceler!" diyerek odama giriş yaptım.

Kapıyı kapatarak lambayı açtım ve etrafı kolaçan ettim. Hala babam var sanıyordum ve ister istemez eftik oluyordum. Yanı başımda duran karaltıyı farkettiğimde yerimde sıçradım ama sonra farkettim ki bu bir ceketmiş...

Sanırım bugünkü macera ve korku filmi bana yaramadı...

Üstümü çıkarıp pijama niyetine ipli bir atlet ve mini penye bir şort giydim. Yatağa yattığım an diğer odaların kapıları bir bir kapandı ve konuşma sesleri kesildi. Herkes kendi aleminde takılıp uyuyacaktı herhalde... Uraz'ı düşündüm biraz. Ya ona birşey olsaydı? O zaman babamdan intikamımı almak için daha çok kin güderdim! Gözlerim ışık açık olduğu halde kapanmak için direnirken ben buna izin vermiyordum. Sanki her an babam çıkıp gelecekmiş gibi oluyordu...

Gözlerimin dolduğunu hissettiğimde şu birkaç ay içerisinde ne kadar sulu göz olduğumu farkettim. Okulda erkeklik tasla eve gel ağla! Dengesizin tekiydim yeminle!

Ağlamadım ama...

Sadece öyle dolu gözlerle pencereden yansıyan ay ışığına baktım. İçerisi aydınlık dışarısı zifiri karanlıktı. Korkum kendini yüzeye çıkardığında derin nefes almayı unutmuş balıklar gibi soluğum kesilmişti. Kapım aniden açılıp kapandığında irkilerek kapıya baktım. Bulunduğum odanın ışığından anladığım kadarıyla Uraz gelmişti.

"Korkma fare, ben geldim!" dedi melodiyi andıran sesiyle.

Gözlerimi sımsıkı kapayarak geri açtım ve derin bir nefesi dudaklarımdan dışarı sertçe verdim. Korkmuştum...

Dolabın önüne vardığında üstündeki tişörtü tek hamlede çıkarıp yere attı. Tam eşofmanını çıkaracaktı ki üstteki baklavalı manzaraya yüreğim dayanmayacağından hemen müdahale ettim. Bende kalp var be Uraz!

"Saçmalama istersen? Üstüne birşey demediğim aşağınada demediğim anlamına gelmez!"

Bana omzunun üstünden ters bir bakış atıp "Işığı yakan sensin, ceremesinide çekeceksin." dedi ve eşofmanını hemen çıkardı. Sadece boxerıyla karşımda kalırken yüzünü bana döndü. Sertçe yutkunduğumda arkamı dönme ihtiyacı hissettim çünkü yanaklarıma kan pompalanmaya başlamıştı. Gözlerimi kaçırıp hızla arkamı döndüm ve o esnada da Uraz lambayı söndürdü.