Tatlı İntikam (TAMAMLANDI)

Babam mı?

Selam kuzucuklarım!

Yeni bölüm geldi!!Hepinize iyi okumalar!!

************************

Simay'dan

"Bilmiyorum, umarım o değildir."

"Simay'dan daha net bir cevap alamadım, onunla konuşup kim olduğunu öğreneceğim."

"Hıhı, evet.Tamam bende bir bakayım uyanmış mı?Dünün yorgunluğu var herhalde üstünde.Bayağıdır uyuyor.Kim bilir ne yaptılar kızıma?"

"Tamam oldu hadi uğraşın siz, ben geleceğim yanınıza."

Babamın telefon konuşması odama kadar geliyordu.Dün ben duyduklarımın etkisinden ve bana olacakları düşünmekten doğru dürüst uyuyamamıştım.Babam kiminle konuşuyordu? 'Umarım o değildir' derken babam kimi kastetmişti?Eğer babam Ilgaz'a öyle bir şey yaptıysa onu asla affetmeyecektim.

Kapıya arkam dönük olduğu için gözlerimi kapatma gereği duymadım babam gelince.Sessizce, sanki beni uyandırmak istemezcesine atıyordu adımlarını.Yatağımın hemen yanında bir hareketlilik hissedince gözlerimi sımsıkı yumdum.Uyuyormuş numarası en iyi fikirdi sanırım.Onu şu anlık görmek istemiyordum.Benim ağzımdan laf alacaktı biliyorum.Ancak ben cevaplayacak mıydım onu bilmiyorum.Saçımın okşandığını hissettiğimde içimde anlam veremediğim bir sel oldu.Babam beni her zaman böyle sevip, okşardı ama bu sefer öyle bir değişiklik hissettim ki...Babam sanırım beni kaybetmekten korkmuştu.Uyuyor numarası yapmaya devam ettim.Boğazıma bir yumru oturduğunda kendimi sıktım.Ağlamak istemiyordum.Ben ne kadar duygusal bir kız olmuştum böyle?Babamın beni iki okşamasına duygulanıp ağlıyordum.Saçmalık, kendine gel Simay!!Güçlü ol azıcık!!

"Güzel kızım benim, prensesim."

Ağlayacak duruma gelmeye başlamıştım.Gözlerimin sulandığını kapalı olsa da hissedebiliyordum.Ağlamama kısacası ramak kalmıştı.Kendimi iyice sıkıp, bedenimi olabildiğince tepkisiz kalmaya yönlendirdim.Babam halen saçlarımı okşamaya devam ediyordu.Bir yandan da benim uyanmam için her hafta sonu yaptığı gibi güzel sözler söylüyordu.Hiçbir zaman bu söyledikleri benim gururuma dokunmamıştı.Bana prensesim diyen bu adam masum bir kızın ırzına geçip onu öldürmüş müydü?İnsanın hiç inanası gelmiyordu cidden.Kulağa o kadar saçma geliyordu ki...

"Kızım uyan hadi kahvaltı edeceğiz."

Babamın yumuşak ses tonu baştan beridir tuttuğum gözyaşlarımın düşmesine sebep olmuştu.Ağladığımı anladığında kabus görüyormuş gibi yaptım.Yüzümü buruşturarak yaşların yüzümden yavaşça akmasına izin verdim.Bu sayede hem ağlayabiliyordum hem de babama kabus gördüm numarası yapıyordum.Babama inandırıcı gelsin diye birazcıkta anlaşılmayan bir ses tınısıyla sayıklarmış gibi yaptım.

"Bırak...b-beni..."

"Simay, uyan sadece kabus görüyorsun."

Babamın oltaya düşmesi kolay olmuştu.Çok inandırıcı oynuyordum sanırım.Aniden sarsılıyormuş gibi uyandığımda babam şaşkınlıkla bana bakıp beni kucakladı.Şimdiye kadar tuttuğum gözyaşlarımı hıçkırıklar eşliğinde dışarı salıyordum.Babam saçımı okşayıp huzurlu ses tonuyla "Şşş tamam geçti, sadece bir kabustu." dediğinde daha çok ağlayıp babamın gömleğini sıktım.Canım yanıyordu.Hem de bugüne dek hiç olmadığı kadar çok...

Beni kendinden ayırdığında bu halimi görüp kaşlarını çattı.

"Sana ne yaptılar da bu hale geldin?Dünden beri tek kelime etmedin.Şimdi bana olan herşeyi anlatıyorsun."