pook_pook'a ithaf ediyorum. İyi okumalar.
Üzerini değiştirip harika bir kıyafet giydin.
Mutfağa inip hazır olan herşeyi salonda ki masanın üzerine taşımaya başladın...
Taşıma işlemin bittiğinde tabak, çatal, kaşık ve bıçakları. Sonra ise bardakları yerleştirdin.
Hiçbir zaman kullanamayacak olduğun vitrindeki şamdanları alıp masaya özenle yerleştirdikten sonra satın aldığı kuru gül yapraklarını masaya serpiştirdin.
Mumları yakıp bekledin.
Nasıl bir konuşma yapmalıydın? Ve kabul edecek miydi onu? Ya seni geride bırakırsa?
Yüzüğünle oynadın. O böyle bir şey yapmayacak ve kabul edecekti biliyordun.
Uzun saatler geçmişti ve Jungkook gelmemişti, aramalarına da cevap vermiyordu. Antrenman deyip koltuğa uzandın ve kapı çaldı.
Jungkook, senin konuşmanı bekliyordu. Sakindi. Kabullenecekti.
"Jungkook, ben mide bulantıları ve baş dönmelerim yüzünden hastaneye gittim... Jungkook, ben hamileyim."
Yavaşça başını kaldırdın Jungkook gülüyordu ama alayla gülüyordu. Korktun.
"Biz seninle birlikte olmadık (adın) bu mümkün olamaz!"
İki adımda yanına gelmiş ve seni kollarından tutup sarsıyordu.
"Beni. Beni aldattın! Biz birlikte olmadık (adın)!"
"Jung-."
"Konuşma ismimi söyleme! Terbiyesiz! Bir de hamileyim diyor!"
Sen ağlıyordun. Hıçkırıyordun. Ama o sana bakmıyordu. Masanın üzerindeki herşey bir anda alaşağı olurken çıkan sese kulaklarını tıkadın. Korkuyordun. Ve bu bebeğe zarar verebilirdi.
Dışkapı sertçe kapanırken duvara yaslandın ve yavaşça aşağı çöktün.
Kabul etmemişti. Hatırlamıyordu.
Saatlerce ağladın, yerinden kımıldamadan. Ortada kalmıştınız.
...
Kapı sesi doldu kulaklarına ve ağır, sert adım sesleri.
Bir anda ayağa kaldırıldın. Jungkook.
"Beni... tekrardan hırpalamaya mı geldin?"
Jungkook'un gözlerine baktın. Yüzü ve gözleri kıpkırmızı olmuş, dudakları şişmişti. Ağlamıştı.
Bir anda seni kollarıyla kendine çekti ve sıkıca sarıldı.
"Özür diliyorum (adın) . Sarhoştum değil mi o gece... özür dilerim."
Seni geri çekti ve uzunca öptü.
Eee? Bu bölüm nasıl olmuş gençler?
