Si_nemmm'e ithaf ediyorum iyi okumalar...
Bugün hava sıcaktı ve okulun son demleriydi. İki hafta kalmıştı.
Sınıfta on beş kişi vardı. Ve şu an hepsi eve gitmeyi planlıyorlardı.
Sınıfın kasvetli havasını biraz da olsa unutmak için camdan dışarı bakmaya karar verdin. Gözlerin sakince bahçeyi süzerken. Bir anda göz bebeklerin ilgiyle büyüdü. Basketbol oynuyordu.
Jimin.
Sakin davranıyor ama hareketleri şaşırtmalı oluyordu.
Okulun girişinde bir sınıfta olduğundan onu yakınca görebiliyordun.
Havadan atılan pasla birlikte Jimin sizin sınıfın camına bir bakış attı. Ve seni gördü.
Aniden kafasına çarpan top sizin nostaljinizi bozarken,
"Nereye attığına dikkat et!"
Diyerek bağırdı ve bir an sen olduğun yerde titredin. O yumuşak ses bir anda nasıl bu kadar sert olabilir? diye düşündün.
Ara sıra bakışıyor ve merhabalaşıyordunuz ama bunu aşamamıştınız. Ondan kesinlikle hoşlanıyordun.
Vücudunda akan terler parlıyordu. O bu durumda kalmamalı hasta olacak diye geçirdin içinden. Jimin göz odağından kaybolduğunda boşluk hissi verdi.
Oflayarak camdan ayrıldın ve haşlak bir his bacaklarını yakmaya başladı. Tiz bir çığlık döküldü dudaklarından.
Üzerine kahve dökülmüştü.
Koşarak sınıftan çıktın ve okulun soyunma odasında ki dolabında bulunan kıyafetlerini giymeyi akıl ettin.
Panik atağın vardı.
Bu durum o kadar sıkıntılı ve acı vericiydiki nefesin hızlanıyordu.
Aldığın hızlı nefesler başını döndürmeye başlarken soyunma odasının kapısındaydın. Burası çok sakin olurdu ve seni kurtaracak kimse yoktu.
Kapının koluna gidemeyen elin senin yere yığılmanla acıyan avuçiçlerin olmuştu.
Nefeslerin daha da hızlanmıştı, kulakların uğulduyordu ve terlediğini alnından yere düşen sıvıyla anlamıştın.
Aniden kolundan sarsıldın ve uzaklardan bir ses ismini çağırıyordu.
Sarsılma dikkatini dağıttığı için biraz daha iyi olan kulakların bu sesi hemen tanımıştı.
Jimin.
Dehşet saçan gözlerle sana bakıyordu.
"Bir dergide okumuştum! Eğer dikkatini dağıtırsak geçebilir!"
"N- na- s-ıl..."
Elleri yüzünü kavradı ve seni öptü. Ve hala öpüyordu. Fark etmeden tuttuğun nefesinle panik atak krizin geride kalmıştı.
Yavaşça ayrıldı dudaklarından,
"Bu- bunu na-sıl y-yaptın?" diye sordun şaşkınlıkla.
"Bir dergide okumuştum eğer nefesini tutarsan geçermiş ve sende tuttun."
"Sana canımı borçluyum."
"O zaman bu borcunu bana öde. "
"Ha? Nasıl?"
"Hayatının sonuna kadar geçirdiğin her panik atağı sana unutturmama izin ver. Hayatına benimle devam eder misin?"
"Ha? Haa.. Evet. Ederim."
Ellerinden tutup seni ayağa kaldırdı ve belinden sana sarıldı.
"Bu da ilkimiz olsun."
