Love me Please✔️

Simula

Simula

"Ma'am Sabel, may email ka from our new client." I turn my head on Ma'am Georgina. It was a sunny day nang sabihin iyon sa akin ng kapwa ko teacher.

Every summer ay dito kami nagta-trabaho ni Lorraine. It's been years since we passed the Licensure Examination for Teachers.

At kahit ilang taon na ang nakalipas, I knew that my mind forget some memories but my heart will not.

Sa ilang taon na iyon ay hindi ako sumuko. Hindi ako nagpadaig at nagpatalo sa laro ng buhay. Nakisama lang din ako at doon natuto akong lumaban nang walang kakampi kahit isa.

It was such a nightmare for me and my brother. Madaming nangyari pero alam kong malaki ang naging bahagi no'n sa buhay namin ni Benedict.

"Are you sure you'll go Yzabel?" Lorraine asked me. Tingin ko naman ay kaya ko na. Tatlong taon na ang nakalipas, at every vacation ay dito na lang ako naglalagi sa loob ng Tutorial center.

Nagtuturo ng mga bata habang wala pang pasok. I am satisfied to where I am right now. Masarap magturo lalo na kung hindi lang galing sa libro ang naituturo mo sa mga bata, kundi pati na rin ang aral sa buhay na siyang naranasan ko.

I gave my child three years ago. Sa ama nito, kahit sobrang sakit ay ginawa ko dahil alam kong iyon ang makakabuti para sa kaniya. Akala ko ay mamamatay na ako nang mga oras na iyon habang kasabay ng pag-iyak ko ay ang pag-iyak rin niya nang mawala siya sa kandungan ko.

Siyam na buwan ko siyang dinala sa sinapupunan ko. I give everything that he wants until I gave birth to him.

Sinubukan kong itago ang katotohanan na iyon mula sa kaniya but then I realized na wala siyang mapapala sa akin. I was devastated that time that I think I was unable for me to take care of him.

I know that what I did was the right thing. I know that he will take care him, the thing that I am the one who's supposed to do it.

Hindi ko siya kayang alagaan habang hindi ko pa naayos ang buhay ko, mas lalong hindi ko siya kayang alagaan kung maski ang sarili ko ay hindi ko maalagan.

I took my mirror from my shoulder bag and I re-touched my face. Satisfied to my look, I nodded to Loraine who's looking at me. Worry is evidence on her face

"Yes, I think it's time for me to feel the freshness of the air outside. Ayoko namang maboryo rito ng ilang taon." I said. Nakakunot ang noo niya pero hindi nagtagal ay sumilay ang labi nito sa akin.

"Sige, if that's want you want." She said.

"Ma'am Yzabel?" nilingon ko iyong isang co-teacher ko.

"Yes Ma'am Georgina?" I asked. Nakita ko siyang binabasa ang email na para sa akin. I don't really mind it naman dahil every client are free to choose the tutor who they will hire para magturo sa anak nila.

"Hindi mo ba babasahin ang message ni Mrs. Villaverde?" tanong niya. Natigilan ako. Napaka-imposible naman. Marami namang Villaverdeng pangalan rito sa San Idelfonso.

I'm sure na hindi siya iyon.

Iniwaksi ko ang nasa isip.

"I don't bother reading it at all. Can you kindly write down the address?" I asked.

"Sure." She said.

Nakaupo lang ako while watching Lorraine teaching an seven years old girl na nasa loob ngayon.

Hindi naman gaanong kalakihan ang tutorial center namin. Sakto lang for a minimum accommodation.

I comb my hair as I wait Ma'am Georgina to write down my clients' address. Ngayon kasi ay siya ang nakatoka to check all of our emails.