KANIN İZLERİ (Tamamlandı)

13-) Açlığını Kontrol Et

Sabah olmuş ali savaş nazli ve ben toplanmıştık. Zor olacağını sanmıyordum. Bu zamana kadar hiç kan icmemistim şimdi de canımın isteyeceğini hiç zannetmiyorum.

A: Şimdi ilk önce acliginizi kontrol edeceksiniz. Biz sizi şu demir zincirlerle baglayacagiz hem gücünüzü de test etmiş olacağız. Hazırsaniz başlayalım.

Dediğinde kabul ettik. Nazlı ve beni kalın ve sağlam zincirlerle bağladılar. Sonra biz beklemeye başladık. Bu sırada nazli ve ben aramızda konusuyorduk.

S: Nazli sence ne olacak?

N: Bilmiyorum ama içimden bir ses şu kalın zincirleri kırmasak iyi olur diyor.

S: Niye ki?

N: Düşünsene zincirleri kırdın o zaman ne olacak. Çok güçlü olacaksın sonra bu da ayriyetten bir eğitim demek. Sana ne olacağını kestiremeyiz.

S: Of gerçekten ben çok sıkıldım.

N: Bende nerde kaldı bunlar.

Dememize kalmadan insan kokusu gelmeye başladı. Nazlı ve ben birbirimize korkuyla bakmaya başladık. Ali savaş ve küçük bir kız çocuğu karsimizdaydi. Ama o bir insandı.

S: Ali ne işi var onun burda?

A: Eğitim için sizin ihtiyacınız var.

Deyip bir bıçak çıkardı. Kız hiçbir şey söylemiyordu. Korkmuyordu da. Sadece aliyi izliyordu. Ali bıçakla kızın koluna bir çizik attı. Kız hiç cani acimamis gibi bize bakmaya devam ediyordu. Kızın bileginden kanlar yavaş yavaş yere akmaya başladı.

Bogazimda tarif edemeyeceğim bir acı vardı. Gözlerim, gözlerim de sanki daha koyu bir kırmızı olmuştu. Gözlerimin altında damarlar çıkmaya başladı. Sonra birden dislerimin çıkması ile çığlık attım.

S: Aliii. Ne oluyor bana!!!

Diye sesli bir şekilde bağırdım. Şuan sinirlerim çok bozulmuştu. Beni buraya baglayamazlardi. Şu karşımda duran küçük kız korkusuz bir şekilde bakarken daha çok sinirlerim bozuldu. Nazlı ya baktığımda çoktan demirleri kırmaya başlamıştı. Nazlı demirleri kırıp tam kızın üstüne atlayacakken savaş onu hava da tutup vampir hızıyla koşup içeri götürdü. Ali ise sanki benim ne yapacağımı test etmeye çalışıyordu.

Sonunda bende demirleri kırdım. Şuan çok sinirliydim. Kızın üzerine atladım. Ama görünmez bir duvar sayesinde yere düştüm. Vücudum çok agriyordu. Yavaş yavaş dislerim yerine girdi. Ve eski halime döndüm. Kızı burdan götürdüler. Ali de hemen yanıma geldi.

A: İyi misin?

S: H-hayir değilim. Kendimi çok güçsüz hissediyorum. Kipirdayacak halim yok.

A: Biliyorum. Mineli bir koruma kalkanina carptin tabiki böyle olacaktı.

S: Aliii. Ben ya kontrol edemezsem?

A: Böyle düşünme hepimiz bunları yaşadık. Sende basaracaksin.

Deyip beni kucağına aldı ve içeri götürdü. Ama farklı bir yere gidiyordu. Karanlık merdivenlerden aşağı indi. Benim hareket edecek halim olmadığı için karşı koyamiyordum.

S: Nereye götürüyorsun beni?

A: Daha iyi olacağın bir yere. Hepimiz için.

Dedi. Benim se gerçekten halim kalmamıştı. Beni demir bir mahzenin içine kapatti. Yandaki mahzene baktığımda nazli orda bağlıydı. Ben ona bakmakla uğraşırken elime ve ayağıma bağlanan kelepçe ile Aliye baktım. Bana baktık tan sonra alnıma bir öpücük kondurdu ve bana bir bardak uzattı. Sonra da mahzenden çıkarak karşıda ki sandalye ye savaşın yanına oturdu. Bardağın içine baktığımda yarısından bile azında kan vardı. Nazlıya baktığımda kafasına çoktan dikmisti. Ama benim midem çok bulanıyordu. Bu yüzden kanı yana bırakarak gözlerimi kapattım.