KANIN İZLERİ (Tamamlandı)

17-) Kurt'lar Bölgesi

Sabah çekmecemin kilidini açıp hemen kitabı aldım. Uzerimi de değiştirip bizimkilerin yanına gittim. Oturmuş sohbet ediyorlardı. Önlerinde duran masaya kitabı bıraktım. Herkesin gözü birden bana döndü.

S: Bir kitap buldum belki bakmak istersiniz?

N: Nasıl bir kitap?

S: Özel güçler ve kara güçler le alakali bir kitap.

Sa: Nerden buldun?

S: En son koridorda tek kapılı bir kütüphaneden.

A: Orayı nerden buldun?

S: Gezinirken gördüm içeri girdim.

A: Orasının kapısı her zaman kilitli oluyordu.

S: Yani?

N: Anahtarı nerden buldun?

S: Yerden buldum bu ne böyle sorgu masasında gibi.

A: Onu demiyoruz kasanın anahtarını diyoruz.

S: Onu da senin cebinden aldım.

A: İyi halt yedin.

S: Bir dakika bir dakika savaş o odayı biliyordu ali de biliyordu nazli da mı biliyordu?

N: Evet biliyordum.

S: Peki benim neden bundan haberim yok?

N: Çünkü senin gücün çok değişken sana guvenemedik.

Kan beynime sıçradı. Yani bana guvenmiyorlardi. O yüzden bana soylememislerdi. O zaman bende bana güvenmeyen kişilerin yanın da durmam. Hemen odama çıktım sırt çantama pantolan bluz ne gerekiyorsa koydum. Masanın üzerine bir de not bıraktım ve camdan atlayarak kaçtım.

Nazlınin ağzından:

Evet belki ondan saklamamamiz gerekiyordu ama yaptık. Şimdi ise onun gönlünü almamız gerekiyordu.

Sa: Şimdi ne yapıcaz zaten selin bize kizgindi.

A: Bilmiyorum ama affedicek.

N: Selini tanıyorsam kolay kolay affetmez.

A: O zaman gönlünü almamız lazım.

N: Ben bir gidip bakayım.

Masadan kalktım ve hızlı bir şekilde selinin odasına geldim. Kapıyı çaldım ama açan olmadı. Heralde bize çok kizmisti. İçeri girdim odayı aradım ama Selini bulamadim. Masanın üzerinde ki notu gördüm ve hemen okumaya başladım. Sonra ali ve savaşa bağırdım.

N: Aliiii savassss hemen buraya gelin!!

Alinin ağzından:

Nazlınin sesini duyunca ilk önce Savaşla beraber ikimizde birbirimizin yüzüne baktık. Sonra hızlı bir şekilde kalkıp selinin odasına gittik. Nazlı elinde bir notla bize bakıyordu. Notu elinden çekip aldım. Ve sesli bir şekilde okumaya başladım.

Ali'ye Savaş'a Nazlı'ya;

"İlk önce bana inanmadiniz. Her ne kadar doğru söylesem de. Sonra ise benden birseyler sakladiniz. Kim bilir ben bulmasam ne zaman soyleyecektiniz? Belki de hiç soylemezdiniz. Peki öyle olsun. Size bundan sonra SELİN SİZ hayatınız da mutluluklar." -Selin-

Bize bir mektupla veda edip gitmişti. Ama Hayır hiç bir yere gidemez. Onu benden kimse alamaz o bile.

A: Hepimiz ayriliyoruz Selini bulmamiz lazım.