Berva

1."Şans."

Hatalar olabilir, ilk kitabım. Lütfen ilk bölüme takılmayın, bir kaç bölüm okuduktan sonra seveceğinizi tahmin ediyorum☺

İyi okumalar...

Bordo kabanımın önünü de ilikledikten sonra ayağımın dibindeki çantamı alıp sırtıma geçirdim. Bu evden bir an önce çıkıp gitmek istiyordum. Yine o lanet kadının cırlamasıyla kapıyı açmaktan vazgeçtim. Binadakilere yeterince her gün rezil oluyorduk zaten, bari sabah rezil olmayalım diye sakin kalmaya çalıştım.

"Kız! Berva nereye gidiyorsun sen?"

Babam niye bu kadınla evlenmişti ki ? tamam annem öldükten sonra bana bakacak kimse yoktu ama daha düzgün bi kadınla evlenebilirdi.

"Okula gidiyorum Tülay abla."

"Hah, kız ben sana akşam ne dedim? Okula filan gitmeyeceksin artık demedim mi?."

Ah! Baba bari bu kadınla evlendin yurt dışında niye çalışmaya gidiyorsun? Tamam maddi açıdan sıkıntımız vardı ama burada da çalışabilirdi, güya benim içinmiş.

Hışımla arkamı dönüp kokoş tülaya baktım. Pembe geceliğinin üstünde beyaz sabahlığı ve saçlarını mandal toka yardımıyla değişik bi stil yaparak toplamıştı. Bu haliyle filmlerde ki kötü üvey anneleri andırıyordu, her şey tamamdı sadece biz film çevirmiyorduk o kadar.

"Bende gideceğim dedim!."

Ses tonuma dikkat etmeden konuştuğum için hızlıca yanıma gelip, açık bıraktığım saçlarımın dibinden tutarak saçıma yapıştı.

"Birde bana bağırıyor ufak sürtük, Kız saçlarını yolar eline veririm senin!"

Kapı önünde resmen cebelleşiyorduk. Saçlarımın dibindeki yanma yüzünden gözlerim hemen doldu. Ellerimle saçımı tutan elini çekmeye çalışıyordum.

"Tamam bırak! Ne istiyorsun söyle?!" gözümden akan yaşı umursamadım. Saçlarımı hiddetle bırakınca dengemi sağlayamayıp kapıya omzumla vurdum.

"Bir daha bana bağırırsan bu kadarıyla yırtamazsın. Bugün benim çalıştığım eve gideceksin benim işim var."

"Ben o kadına nasıl bakayım? Ne anlarım ben hasta bakmaktan."

Tülay'ın haftada gittiği belirli işler vardı. Bir tanesi de bi hasta kadına bakmak.

"Kadına bakmayacaksın aptal! Odasını temizleyeceksin."

"Senin ne işin var ? niye gitmiyorsun sen?" gözleri bir anda parlayınca, istemsizce geriye bir adım attım.

"Sana hesap mı vereceğim kız?! Akıllanmadın herhalde sen?" bana doğru bir adım atınca ellerimi önüme siper ettim.

"Tamam tamam, giderim adresi ver." Dediklerimden memnun olmuş gibi gülümsedi.

"Ha şöyle ol, oraya otobüs gitmiyor bi tane şoför gelip alacak seni aşağıda bekle hadi."

Daha fazla burada durmak istemediğimden hemen evden çıktım. Çabucak merdivenleri inip dış kapıdan çıktım. Binanın önünde gelecek olan arabayı beklemeye başladım. Araba gelene kadar cebimden çıkardığım telefonla yakın arkadaşım olan nidayı arayıp okula gelemeyeceğimi söyleyip telefonu kapadım.