ELA'YA KARŞI ELALAR ("YÖRÜNGE" SERİSİ 1) (Tamamlandı)

YİRMİNCİ BÖLÜM

GEÇEN BÖLÜMDE FARKLI BİR DÖNEME GEÇİŞ YAPMIŞTIK.BİR KAÇ BÖLÜM DAHA O DÖNEMDE YAŞANANLARI ÖĞRENECEĞİZ, Kİ GÜNÜMÜZDE GELİŞEN OLAYLARI ANLAYABİLELİM.BEN ÇOK SEVEREK YAZDIM, UMARIM SİZ DE SEVEREK OKURSUNUZ...

                          YİRMİNCİ BÖLÜM

28 YIL ÖNCE / KIRKLARELİ

"Biraz şehri turla, özlemişsindir.Saat on iki gibi Adliye'nin arkasındaki lokantaya gel, şöyle güzel bir kuzu kapama ve hoşmerim yiyelim de, seni öyle uğurlayayım." dedi Kemal arabasına binerken.

"Tamam Kemal, beni merak etme sen.Hadi git artık, işe geç kalacaksın.Öğlen görüşürüz." diye cevapladı Kadir zoraki bir gülümsemeyle.Aslında şehri de, yemeklerini de özlemiş sayılmazdı.Zaten artık dünyada onun için özlediği pek bir şey yada kimse kalmamış gibiydi.Bir kişi dışında tabi, tam da uzak durması gerektiği bir kişi ve artık özlemeye bile hakkı olmadığı tek kişi.

Bitanesi evlenmişti.Dün Babaeski'ye evin satışını tamamlayıp, parayı almak için gitmiş ve Seda'sının evlendiğini öğrenmişti.Bu onu yıkmalıydı, ama yıkmadı, çünkü zaten yıkılacak bir şeyi kalmamıştı.

Gerçek yıkımı aylar önce, ameliyattan çıkıp, ayıldıktan sonra doktorun sözleriyle yaşamıştı:

"Üzgünüm asker, bundan sonra bir kadınla cinsel münasebet kuramayacaksın, ama bacağını kurtardık, belki sadece hafif bir topallama kalabilir.Geçmiş olsun."

Askeri hekim sözlerini esirgememiş, yumuşatma ihtiyacı duymamıştı.Zaten böyle bir darbenin yumuşatılacak bir tarafı da yoktu.Bildiği, umduğu, planladığı tüm hayatı, bir kalemde çöpe gitmişti.Mutlu bir evlilik, ev dolusu çocuklar...Hepsi, hepsi ulaşılmaz bir serap gibi, sadece kabusla biten bir rüyadan ibaretti artık.Yine de bu facianın iyi bir tarafı vardı.Hayır, tabi ki aldığı cesaret madalyası değildi, ama hiç olmazsa arkadaşı ve hemşerisi, yan yana askerlik yaptığı Kemal'i mutlak bir ölümden kurtarabilmişti.

Ve bir insanın hayatı bu fedakarlığa değerdi, neticede Kemal sağ salim ailesine ve nişanlısına kavuşmuştu.Dün Babaeski dönüşü arkadaşını görmek için uğradığında , Kemal de, ailesi de, ısrarla gece kalması için diretmişler, minnettarlıklarını nasıl göstereceklerini bilememişlerdi.Avukat olan Kemal'in sabah bir davaya girmesi gerekiyordu, ama bir öğlen yemeği yemeden onu bırakmak istememişti.

Kadir, şehir turu fikrini tamamen kafasından atarak, oturabileceği sakin bir yer bakındı.Zaten biraz fazla yürüyünce bacağı hala için için sızlamaya başlıyor, topallaması artıyordu.İleride küçük bir bahçe görünce, gölgedeki bir bankı gözüne kestirip, o tarafa yürüdü.

Oturunca düşünceleri yeniden düne kaydı.Seda'nın evlendiğini duyunca beyninden ziyade, kalbinden vurulmuştu.Tsunamı benzeri bir ıstırap dalgası üzerine hücum etmiş, onu alaşağı edip soluksuz bırakmıştı.Parayı yatırmak üzere girdiği bankada rastlayıp, haberi veren komşusunun şaşkın bakışları karşısında, üstünkörü özür dileyip, kendini zorlukla dışarıya atmıştı.Bu eninde sonunda olacak bir şeydi, ama kendini ne kadar hazırlarsa hazırlasın, yine de o an mahvolmuştu.Gözlerinden akmak için biriken gözyaşlarını durdurabilmeyi nasıl başardığını şu an hatırlamıyordu bile.İçinden yükselen Bitanesini bulup, kaptığı gibi buralardan kaçırma isteğini bastırıp, koşa koşa ilk otobüse atlayıp Kırklareli'ne sığınmıştı.

Bir yandan Kemal'e her şeyi anlatıp, sızana kadar içip, rahatlamak istiyordu, ama diğer yandan arkadaşı kurtuluşunun nelere mal olduğunu öğrenirse, sonu gelmez bir suçluluk duygusu altında ömür boyu ezilirdi.Hayır, onu kendi dertlerine ortak etmenin yolu yoktu.Yine de Kemal'le görüşüp sohbet etmek, askerlik anılarını tazelemek, biraz kafasının dağılmasına yardımcı olmuştu.Ama işte yalnız kaldığı an yüreği yine ateşler içerisinde, aklı yine Seda'sındaydı.Neden bu kadar acele etmişti evlenmek için?Babası yada abisi mi zorlamıştı acaba?Yoksa kendisine kızıp, intikama mı yeltenmişti?Bu ani evlilikte doğru olmayan bir şeyler vardı, çünkü Bitanesinin onu bu kadar çabuk unutup, başkasına aşık olacağına asla inanamazdı Kadir.Hele de Salih gibi itin birini asla sevemezdi.Seda'nın abisinin de kumara düşkün olduğunu ve ara sıra kahveciye borçlandığını duymuştu daha önce, ama sırf bu yüzden kız kardeşini yakmaya değer miydi?Kendisi bunun için mi yüreği yanarak çıkmıştı sevdiğinin hayatından?