ELA'YA KARŞI ELALAR ("YÖRÜNGE" SERİSİ 1) (Tamamlandı)

OTUZ YEDİNCİ BÖLÜM

SEVGİLİ ARKADAŞLARIM,CANLARIM!ÖNCELİKLE  HEPİNİZE,HER BİRİNİZE AYRI AYRI, KOCAMAN TEŞEKKÜR EDİYORUM!BÖYLESİNE İLGİLİ,PAYLAŞIMCI,ANLAYIŞLI VE YÜREKLENDİRİCİ BİR DESTEK ALACAĞIMI BEKLEMEMİŞTİM DOĞRUSU.ZOR GÜNÜMDE BU KADAR İÇTENLİKLE YANIMDA OLMANIZ PAHA BİÇİLMEZ.İNANIN, YALNIZ OLMADIĞIM DUYGUSUNU YAŞAMAK, "ELA"YI YAZMAK İÇİN VERDİĞİM TÜM EMEĞE EN GÜZEL KARŞILIKTI.BÜTÜN BUNLARI YAZMAK İÇİN TEKRAR "DUYURU" YAZMAK İSTEMEDİĞİM İÇİN BU GİRİŞ BİRAZ UZUNCA OLDU,AMA SON DURUM HAKKINDA SİZLERİ KISACA BİLGİLENDİRMEM GEREKTİĞİNİ DÜŞÜNÜYORUM.EŞİM HASTANEDEN TABURCU OLDU VE ARTIK EVDE TAMAMEN  İYİLEŞMEYE ÇALIŞIYOR.HAYIRLISIYLA EVİMİZE DE YERLEŞTİK ÇOK ŞÜKÜR.NE YAZIK Kİ,GEÇTİĞİMİZ GÜNLERDE 17 YILLIK OĞLUMUZU,DOSTUMUZU,TERİYER CİNSİ "KÖMÜR"ADINDAKİ KÖPEĞİMİZİ SONSUZLUĞA UĞURLADIK.BİZE VERDİĞİ SEVGİ VE DOSTLUK İÇİN ONU MİNNETTARLIKLA ANIYORUZ.

VE ARTIK SİZLERİ ELA'NIN BABASIYLA OLAN YÜZLEŞMESİNİ OKUMANIZ İÇİN 37.BÖLÜMLE BAŞ BAŞA BIRAKIYORUM.KEYİFLİ OKUMALAR.SEVGİLER...

                            OTUZ YEDİNCİ BÖLÜM

ELA

Uyanmak tatsızdı.Daha doğrusu dün gecenin zihnimde ve yüreğimde bıraktığı acı tat hala fazla tazeydi.Saatlerce dönüp durmuş,beynimi bir türlü katıksız stres ve deli kaygılardan arıtamamış ve kurtarıcı gözüyle baktığım uykuyu tutturamamıştım.Zaten uyku da kurtarıcıdan çok,huzursuzca dalıp dalıp uyandığım bir sinir harbi halini almıştı.

Babamın geceki hali gözümün önünden gitmiyordu.Önündeki sehpaya koyduğum kahveyi içmemiş,belki de görmemişti bile.Anneme, kardeşime ve bana ettiği hakaretlerin haddi hesabı yoktu,adeta bir pislik seli gibi ağzından boşalıyordu.Buna karşılık annem ve ben susmuş, susmuştuk.En zararsız bir karşılık bile kıvılcım görevini göreceği konusunda tecrübeliydik ne de olsa.Ama susmak gerçekten zordu,işkenceydi,imtihandı.Sonunda babam olacak adamın hakaretleri bitmese de,gücü tükenmişti anlaşılan ve koltukta sızıp,kalmıştı.

Umut'u aradığımda telefondaki sesi olması gerektiği kadar neşeli değildi:

"Evet abla, eğlenceliydi.Tabi, içki içmediğim için çocuklar benimle dalga geçti, o ayrı.Neyse,aklım evde kaldı zaten.Geldi mi peder efendi?Sorun çıkardı mı yine?"

Onu daha fazla huzursuz etmenin anlamı yoktu:

"Geldi ve salonda sızdı.Sen de gelirken kapıyı dikkatli aç ve fazla gürültü yapmadan yat, olur mu canım?"

"Tamam abla.Zaten bir saate kadar evdeyim.Beni merak etmeyin siz."

Umut için içim acıdı.Bu kadar emek verip,elde ettiği başarısıyla gururlu ve mutlu olması gerekirken, o kırık haliyle neşesiz bir gece geçiriyordu besbelli.

Aslında, düşünüyordum da, kardeşim de, ben de her zaman düzgün çocuklardık, derslerimize çalışır, laf dinlerdik.Tabi bunun sebebi harika bir annemizin olmasıydı.Ama nedense babama bir türlü yetememiştik.Ve şunu kuvvetle tahmin ediyordum ki,bugün babamla aramızdaki bu yetersiz ve mesafeli ilişki de sonunda tamamen kopacaktı.Beni anlama ihtimali yoktu.Hoş görme olasılığı ise sıfıra yakındı.Bugüne kadar herhangi bir konuda tolerans gösterdiğine asla şahit olmamıştım.

Kendimi yokladım.Korkuyor muydum?Dürüst olmam gerekirse ürküyordum.Babamın öfkesi mantıksız ve sınırsızdı.Bana hissettirmemeye çalışsa da, annem de bugün konusunda oldukça tedirgindi, adeta alarmda gibiydi, onu hiç bu kadar gergin görmemiştim.