ELA'YA KARŞI ELALAR ("YÖRÜNGE" SERİSİ 1) (Tamamlandı)

YİRMİ BEŞİNCİ BÖLÜM

TEKRAR HOŞ GELDİNİZ SEVGİLİ ARKADAŞLARIM!KISA BİR ARADAN SONRA YİNE BİR ARADAYIZ.SİZLERİ GERÇEKTEN ÇOK ÖZLEDİM.KÜÇÜK TATİLİM İÇİN BANA İLETTİĞİNİZ GÜZEL DİLEK VE TEMENNİLERİNİZ İÇİN ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM.İNANIN, BU KADARINI BEKLEMİYORDUM VE ÇOK DUYGULANIP, MUTLU OLDUM.SİZLER DE, HER BİRİNİZ BENİM İÇİN AYRI DEĞERLİSİNİZ VE HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM.BİRAZ FAZLA "ÇOK" KULLANDIM, AMA "AZ" KENDİMİ İFADE ETMEK İÇİN YETMEDİ..;)))

VE...KERİM'İN GEÇMİŞİNİ GEÇEN BÖLÜMDE BİTİRDİK VE BU BÖLÜMLE GÜNÜMÜZE DÖNÜYORUZ...KEYİFLİ OKUMALAR...

                        YİRMİ BEŞİNCİ BÖLÜM

ELA

"Ve yeni kararlarımın arasında öncelikli olanlar amcamı bir daha üzmemeye çalışmak ve okulu toparlamak vardı.Bir de anne babamın buradaki mezarlığa nakledilmelerini istemiştim, çünkü onları ziyaret edip, yakınımda hissetmeye ihtiyaç duyuyordum.

Hala onlarla her zaman konuşur, her şeyimi paylaşırım.Ve hala aflarını dilerim."diye bitirdi uzun hikayesini Kerim.

Anlattıkları beni büyülemişti.Zaten böylesine trajik, aynı zamanda muhteşem bir aşkın karşısında insan ancak huşu duyabilirdi.Kerim gerçekten şanslıydı.Erken kaybetmiş olsa da, anne babası ona en kıymetli hediyeleri vermişlerdi.Kalbine koşulsuz sevgiyi,iyiliği ve cömertliği doğduğu andan itibaren aşılamışlardı.

Gözlerimdeki yaşları sildim ve bana nedense tedirginlikle bakan sevgilime tüm gücümle sarıldım.Bir süre sessizce bu şekilde kaldık.Sonra Kerim boğazını temizleyip, kırılgan bir sesle :

"Sence beni affetmişler midir Ela?"diye sordu.İçim şefkatle burkuldu:

"Seni asla suçladıklarını sanmıyorum, sevgilim.Sadece anneni korumaya çalışmışsın sen.Bir evlat için bundan daha doğal bir şey olamaz.Zaten senin anlattığın Seda ve Kadir o kadar yüce ruhlu, o kadar sevgi doluymuşlar ki, gerçekten suçlu olsaydın bile, seni hemen affederlerdi.Bilirsin, hepimiz sürekli büyüklü küçüklü bir takım seçimler yapıyoruz.Bazen farkında bile olmadan yaptığımız ufacık bir seçim bütün yaşantımızı değiştirip,yeniden şekillendirebiliyor.Ama sen bilinçli olarak gelecekteki hayatını oluşturacak seçimler de yapıp, bütün irade ve cesaretinle onların arkasında durmuşsun.Ve aileni gerçekten gururlandıracak şekilde devam etmişsin Kerim.Amcana saygı gösterip, üniversiteyi bitirmişsin.Sevdiğin işi yapıyorsun ve onda da son derece başarılısın.Şimdi de ihtiyacı olan çocuklar için elinden geleni yapıyorsun.Ben de seninle gurur duyuyorum, aşkım."

Bana kaygıyla bakan elalar, ben konuştukça mutlulukla parladı.Ardından Kerim bana tekrar sarılıp, yüzümü coşkulu öpücüklere boğdu:

"Teşekkür ederim Ela'm.Kaç gündür bunları sana nasıl anlatsam diye kıvranıp duruyorum.Benden soğuyacaksın diye ödüm kopuyordu."

"Bunu nasıl düşünebildin Kerim? Ben o kadar sığ biri miyim?Seni ne kadar çok sevdiğimi hala anlayamadın mı?"diye isyan ettim.

"Haklısın tatlım.Ama seni kaybetmekten o kadar korkuyorum ki Ela...Şimdi de o aşağılık solucan tehdidini yerine getirirse, seni yine zor duruma düşüreceğimi düşünüp duruyorum.Babanla tekrar benim yüzümden tartışıp üzülmen fikri bile beni kahrediyor.Acaba isteklerini kabul etseydim, senin için daha mı iyi olurdu?"

Seda ve Kadir'in hikayesinden o kadar etkilenmiştim ki, akşam kapıda meydana gelen tatsız olayı neredeyse unutmuştum.Hatırlayınca, tiksintiyle ürperdim.Ben kendi babamı kötü biliyordum, ama beterin beteri vardı.