Guns And Roses | Book 1 | ✓

15. Λουλούδια στον...ύπνο της.

15. Λουλούδια στον...ύπνο της.

Jane' POV

Κρέμα καραμελέ.

Τούρτα κούκις με σιρόπι φράουλας.

Πίτα λεμόνι με έξτρα σαντιγί.

Νουτέλα.

Jack.

Ο απόλυτος παράδεισος.

Μπαμ.

Μπαμ;

Άνοιξα τα μάτια μου. Παντού σκοτάδι. Ήμουν στο κρεβάτι μου. Ούτε κρέμα καραμελέ ούτε τίποτα γύρω μου. Τι τέλειο όνειρο.

Ξανά αυτό το μπαμ.

Σήκωσα λίγο το σώμα μου. Πριν το καταλάβω, στο παράθυρο από πίσω μου, προσγειώθηκε μια πέτρα.

Τι σκατά;

Αμέσως πήγα πιο πίσω. Όποιος και να ήταν, θα έσπαζε σύντομα το παράθυρο. Θα χτυπούσε ο συναγερμός. Η Katherene θα ξυπνούσε. Αυτός που με ξύπνησε θα πήγαινε φυλακή.

Και άλλη πέτρα.

Κουνήθηκα πιο πολύ προς το παράθυρο. Με αργές κινήσεις σήκωσα το κεφάλι μου. Έξω επικρατούσε σκοτάδι, αλλά οι λάμπες του κήπου ήταν ανοιχτές. Κάτω έψαχνε κάποιος κάτι.

Ναι μας διαφώτισες τώρα.

Αυτός ο κάποιος, βρήκε αυτό που έψαχνε. Το πήρε στα χέρια του και σήκωσε το κεφάλι του. Πριν προλάβει να το πετάξει, άνοιξα το παράθυρο και έβγαλα το κεφάλι μου έξω.

"Τι σκατά κάνεις εδώ Jack;" ρώτησα αυτόν τον κάποιο που με ξύπνησε.

"Συγνώμη δεν άκουσα. Τι;" είπε και ήρθε πιο κοντά.

Έβγαλα το κεφάλι μου λίγο πιο έξω. "Τι κάνεις εδώ Jack;"

Χαμογέλασε. "Ήρθα να σε δω."

"Είναι Τρίτη βράδυ. Αύριο έχουμε σχολείο." είπα με νεύρο, αλλά και σιγανά.

"Βασικά, είναι τρεις το βράδυ. Οπότε είναι Τετάρτη πρωί." με διόρθωσε.

Εξυπνάκιας φάση;

"Αχ Jack..."  μουρμούρισα. "Κατεβαίνω να σου ανοίξω."

Πριν κλείσω το παράθυρο, κατάφερα να δω το χαμόγελό του. Αυτό το ωραίο χαμόγελο.

Φόρεσα τη ζακέτα που κρεμόταν μετά βίας από τη καρέκλα του γραφείου και άνοιξα τη πόρτα του δωματίου. Είχε σκοτάδι μέσα στο σπίτι.

Με αργές, προσεκτικές και τυφλές κινήσεις, έφτασα στο τέλος του διαδρόμου. Για να μη πεθάνω, έκατσα πάνω στα σκαλοπάτια και κατέβηκα τις σκάλες με τον κώλο. Τόσο μωρό.