Guns And Roses | Book 1 | ✓

2. Λουλούδια στον τάφο σου.

2. Λουλούδια στον τάφο σου.

Jane's POV

"Adrian;" φώναξα σιγανά. "Πού είσαι; Είναι σκοτεινά μωρό μου."

Το στενό πίσω από το μπαρ που συχνάζουν πλέον όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, είχε ένα μυστήριο στην ατμόσφαιρα, ένα μυστήριο που μου προκαλούσε φόβο. Το μόνο που ακουγόταν ήταν η δυνατή μουσική του μπαρ και τα ζαλισμένα από το ποτό μου βήματα.

Είχα ένα κακό προαίσθημα αυτή τη στιγμή.

Δηλαδή από το πρωί.

Ζαλισμένη, με όση ενέργεια μου έμεινε από την κατανάλωση της βότκας, ακούμπησα πάνω στον βρώμικο τοίχο. Η μυρωδιά των σκουπιδιών, έκανε την αναγούλα μου ακόμα χειρότερη. Πήρα σιγανά μια βαθιά ανάσα και κάλυψα το στόμα μου με το χέρι, νιώθοντας πως ο εμετός ήταν κοντά. 

Ακούστηκε ένας ήχος λίγο πιο πέρα, από τη σκοτεινή μαύρη καταραμένη γωνιά του στενού. Γύρισα αμέσως αργά το μεθυσμένο κεφάλι μου προς τα εκεί. Τα μάτια μου δυστυχώς έκλειναν, και το λιγοστό φως δεν με βοηθούσε να δω καλά.

"Adrian;" η ερώτηση πήγε προς τη γωνία.

Μορφάζοντας από την απάντηση που δεν ήρθε ποτέ, με ένα σάλτο, άρχισα να περπατάω -ατσούμπαλα- προς εκείνη τη σκοτεινή γωνία. Σύντομα, μετά από τέσσερα βήματα, στραβοπάτησα, όμως κατάφερα να μη πέσω ως δια μαγείας.

Ο Lucas δεν θα είναι και πολύ ευχαριστημένος για το μεθύσι μου. Ούτε η τουαλέτα του μπάνιου μου. Σε κανέναν δεν αρέσει η έφοδος εμετού.

Περπάτησα λίγο ακόμα, καλύπτοντας πάλι το στόμα μου με το χέρι μου. Τα μάτια μου έτσουζαν λίγο, ήμουν έτοιμη για ύπνο. Παρ'όλα αυτά τα μάτια μου άνοιξαν χαρούμενα, όταν είδα το όμορφο πρόσωπο του Adrian. Ήταν ξαπλωμένος με τα μάτια του κλειστά. Έπεσα αμέσως πάνω του χαρούμενη που τον βρήκα επιτέλους.

"Adrian ξύπνα μωρό μου." είπα ταρακουνώντας τον λίγο. "Έλα σήκω θα πάμε σπίτι μου."

Εκείνος όμως δεν αντιδρούσε. Πέρασε από τον δρόμο ένα αυτοκίνητο και αμέσως τα φώτα του με βοήθησαν να δω το χλωμό του πρόσωπο. Άγγιξα αμέσως το μάγουλό του. Ήταν χτυπημένος. Και παγωμένος. Σύντομα το μυαλό μου άρχισε να λειτουργεί ξανά, και ο πανικός μέσα μου δημιουργήθηκε. Κάτι μαύρο λίγο πιο πέρα από το κεφάλι του έπιασε το βλέμμα μου. Όταν το πήρα στα χέρια μου, κατάλαβα πως ήταν όπλο.

"Adrian; Adrian ξύπνα!" φώναξα δυνατά μέσα στον φόβο μου. Το χέρι μου που ακουμπούσε στο στέρνο του, με έκανε να νιώσω κάτι υγρό. Αίμα.