Guns And Roses | Book 1 | ✓

11. Λουλούδια στα αισθήματα.

11. Λουλούδια στην αγκαλιά του.

Jane's POV

"You are my sunshine, my only sunshine..." άκουσα κάποιον να ψιθυρίζει στο αυτί μου.

Κάποιος που ναι μεν αγαπώ, αλλά κατέστρεψε τον ύπνο μου.

"You make me happy, when skies are greyyyy." είπα με τη σειρά μου σιγανά και γύρισα προς εκείνον.

"You never know dear, how much I love you." συνέχισε εκείνος με τη μελωδική φωνή του.

"Please don't take, my sunshine away." τελείωσα εγώ χαμογελώντας. "Γεια σου Lucas."

Άνοιξα καλύτερα τα μάτια και αντίκρισα τον μεγαλύτερο αδερφό μου να με κοιτά γελώντας. Μοιάζαμε σε πολλά εξωτερικά χαρακτηριστικά. Είχαμε τον ίδιο τύπο μαλλιών, και ίδιο χρώμα. Μόνο που εκείνου ήταν λίγο πιο ανοιχτά. Μερικές μικρές μπουκλίτσες πετούσαν από εδώ και από εκεί, αλλά καμιά δεν τολμούσε να πέσει μπροστά στα μελί μάτια του.

"Γίνεσαι όλο και πιο παράφωνη με τον καιρό." είπε σιγανά, γιατί μόλις ξύπνησα. 

Σεβάστηκε κάτι τουλάχιστον.

Γελώντας έκατσα καλύτερα. "Αν γίνομαι εγώ παράφωνη, εσύ τι γίνεσαι;"

"Εγώ είμαι θεός Jane. Όλοι το ξέρουν." είπε σαν ψώνιο που είναι.

Τον κοίταξα καλύτερα. Αμέσως πρόσεξα πως κοιτούσε το ρολόι κάθε τρία δεύτερα. "Τι θες εδώ Lucas;"

Με κοίταξε ξαφνιασμένος. "Είναι κακό που θέλω να δω την αδερφή μου;"

"Ναι. Σε λίγο αρχίζει η εξεταστική σου. Και όλοι ξέρουμε πόσο φυτό είσαι." είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι.

Ξεκίνησα να πηγαίνω προς τα έξω και εκείνος με ακολούθησε. "Να μωρέ. Μιας και έχω καιρό να έρθω, θέλω μια μικρή χάρη."

Έκλεισα τη πόρτα του μπάνιου, με εκείνον απ'έξω  και άρχισα να ξεντύνομαι. "Τι είδους χάρη;"

"Το είδος που δεν πρόκειται να δεχτείς." τον άκουσα να λέει.

"Πες μου και θα δούμε." είπα, αν και από μέσα μου, φοβόμουν.

Τον άκουσα να παίρνει μια βαθιά ανάσα. "Θέλω να πάμε στο αποψινό παιχνίδι."

"Ποιο παιχνίδι;" ρώτησα χαλαρά.

"Αυτό που θα γίνει στο σχολείο σας." είπε σιγανά και κοντά στην πόρτα.

Μπορούσα να τον φανταστώ να κολλάει πάνω στην πόρτα. "Έχουμε παιχνίδι σήμερα;"

"Πόσο άσχετη παίζει να είσαι;" του είχα ανάψει τα λαμπάκια. "Του μπάσκετ Jane."

Πήρα αμέσως μια πετσέτα και κάλυψα το σώμα μου. Άνοιξα τη πόρτα και παραλίγο να πέσει πάνω μου. Όταν συνήλθε, τον κοίταξα, και ευχόμουν να αρχίσει να τρέχει πριν τον σφάξω. Ήξερε πολύ καλά πως δεν πάω σε αυτά τα παιχνίδια πλέον. Δεν λέω, είμαι φαν, και εύχομαι να νικήσουμε -εξού και το χαρτάκι που έδωσα το πρωί στον Jack- αλλά όλα αυτά τα έκανα όταν βασικά ήθελα να πάω σε παιχνίδι.