Το Δάσος των Μαγισσών

Κεφάλαιο 10

*Τα πνευματικά δικαιώματα της ιστορίας είναι επίσημα κατοχυρωμένα με τις νόμιμες διαδικασίες.

''Δεν μπορείς να σταματήσεις τις έρευνες!''

ο Άιζακ σήκωσε το βλέμμα του από το βιβλίο που μελετούσε και κοίταξε ενοχλημένος τον γιο του που εισέβαλε φωνάζοντας στο δωμάτιο του στενεύοντας τα μάτια του. ''Νόμιζα ότι σε είχα μάθει να ζητάς την άδεια πριν μπεις σε ένα δωμάτιο και όχι να εισβάλεις σαν αγροίκος''

''Μόλις συνάντησα την Ρεάννα'' είπε έξαλλος ο Ρόραν, αγνοώντας τον συνηθισμένο επικριτικό τόνο του πατέρα του. ''Μου είπε πως τους καλείς όλους πίσω. Δεν μπορείς να σταματήσεις να ψάχνεις πριν βρούμε την Σελίν!''

''Χαμήλωσε τον τόνο σου'' είπε απότομα ο Άιζακ και έκλεισε το βιβλίο που διάβαζε. Σηκώθηκε όρθιος ακουμπώντας τα χέρια του στο γραφείο από βελανιδιά. ''Έχουν περάσει μέρες. Αν δεν την έχουμε βρει είναι επειδή δεν θέλει να βρεθεί''

''Η Σελίν δεν το έσκασε'' σχεδόν γρύλισε το αγόρι. Δεν ήταν τυφλός, ήξερε πως η Σελίν δεν ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένη με αυτόν τον γάμο αλλά δεν ήταν δειλή. Αν ήθελε να λήξει αυτόν τον αρραβώνα θα τους το έλεγε ξεκάθαρα και θα έφευγε με το κεφάλι της ψηλά, δεν θα το έσκαγε στη μέση της νύχτας σαν κλέφτρα. Κάτι τέτοιο δεν ήταν στον χαρακτήρα της. Κινδύνευε, ο Ρόραν μπορούσε να το νιώσει, μια αποπνικτική αίσθηση που είχε κουλουριαστεί σαν φίδι μέσα στο στήθος του όλες αυτές τις μέρες.

''Έχουμε πολύ πιο σημαντικά προβλήματα από τα καπρίτσια μιας μάγισσας. Χρειαζόμαστε όλους τους μάγους μας εδώ και όχι σκορπισμένους μέσα στο δάσος''

''Πως μπορείς να είσαι τόσο αδιάφορος; Είναι σαν κόρη σου!''

''Ναι, είναι σαν κόρη μου'' αποκρίθηκε παγερά, αν και ο Ρόραν μπόρεσε να διακρίνει στιγμιαία μια σπίθα συναισθήματος στο βάθος των χλωμών πράσινων ματιών του. Γιατί σε αντίθεση με αυτό που πίστευαν πολλοί, ότι η ικανότητα του Άιζακ να αγαπάει είχε πεθάνει μαζί με την σύζυγο του, ο αρχηγός της Σύναξης μπορούσε να νιώσει στοργή για άλλους αν και ο ίδιος δεν θα το παραδεχόταν ποτέ. ''Εγώ την ανάθρεψα, εγώ της έμαθα όλα όσα ξέρει, γι΄ αυτό η προδοσία της είναι χειρότερη'' Κάθισε ξανά στην καρέκλα του και απέστρεψε το βλέμμα του τρίβοντας κουρασμένα την ράχη της μύτης του με τα δάχτυλα του. ''Την πήρα υπό την προστασία μου όταν όλοι μου έλεγαν να αφήσω το παιδί στους λύκους και έτσι μου το ξεπληρώνει'' μονολόγησε.