Το Δάσος των Μαγισσών

Κεφάλαιο 16: Μέρος 2

*Τα πνευματικά δικαιώματα της ιστορίας είναι επίσημα κατοχυρωμένα με τις νόμιμες διαδικασίες.

Ο Ρόραν κοίταξε την Αριάννα. ''Πήγαινε να βρεις τον πατέρα σου'' είπε με επείγοντα τόνο. ''Πες του να μαζέψει τους Πρεσβύτερους''

''Γιατί;'' ρώτησε μπερδεμένη.

''Αριάννα, κάν' το!''

Ξαφνικά η πλάτη της Σελίν κύρτωσε προς τα πάνω και η μάγισσα άρχισε να μουρμουρίζει πνιχτές λέξεις που ο Ρόραν δεν μπορούσε να καταλάβει. Τα λόγια ήταν τραχιά, αρχαία, και ένα ανεξήγητο προαίσθημα του έλεγε πως δεν ανήκαν σε αυτόν τον κόσμο, και ούτε θα έπρεπε. Τα κορίτσια τινάχτηκαν τρομαγμένα προς τα πίσω.

''Τι γλώσσα μιλάει;'' ρώτησε η Νταίνα, με φρίκη να αστράφτει στα καστανά μάτια της.

''Δεν ξέρω'' της απάντησε η Αλθία.

Οι μαύρες φλέβες στο δέρμα της Σελίν άρχισαν να μικραίνουν και να μαζεύονται προς τα πίσω. Μια μικρή ελπίδα αναπτερώθηκε μέσα στο στήθος του Ρόραν, αλλά τότε η αναπνοή της Σελίν κόπηκε και το σώμα της έπεσε ξανά πάνω στο στρώμα. Οι μαύρες φλέβες επέστρεψαν ξανά λες και ο άσχημος ρούνος στο κέντρο τους τους έδινε ζωή.

Ο Ρόραν σηκώθηκε όρθιος και βγήκε από το σπίτι της θεραπεύτριας σχεδόν τρέχοντας, αγνοώντας την Αριάννα που φώναξε το όνομα του ή το γεγονός ό,τι υπήρχε ένας Κυνηγός μέσα στο σπίτι. Η αίσθηση της ενέργειας που εξέπεμπε το σύμβολο κάτω από τα δάχτυλα του ήταν το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί. Καταλάμβανε κάθε γωνιά του μυαλού του και ξαφνικά ο κόσμος του είχε βαφτεί κόκκινος.

''Ρόραν;'' είπε η Αλίρα που στεκόταν έξω από την πόρτα, παίζοντας νευρικά με τις πτυχώσεις του μαύρου φορέματος της για να κρατήσει απασχολημένα τα δάχτυλα της που έτρεμαν. ''Ρόραν!'' φώναξε ξανά όταν το αγόρι δεν σταμάτησε.

Έκανε λάθος, είπε στον εαυτό του. Οι κρόταφοι του σφυροκοπούσαν από την πίεση. Αυτό δεν ήταν δυνατόν. Βήματα ακουγόντουσαν πίσω του και ένα μικρό, ασήμαντο μέρος του μυαλού του του έλεγε πως κάποιος τον ακολουθούσε, αλλά δεν τον ένοιαζε. Έκανε λάθος, έπρεπε να κάνει λάθος.

Τότε γιατί η πρώτη του αντίδραση ήταν να πει στην Αριάννα να μαζέψει το Συμβούλιο;

Άρχισε να τρέχει, αφήνοντας πίσω όσους τον ακολουθούσαν με περιέργεια. Το καλοκαιρινό αεράκι είχε μετατραπεί σε παγωμένο βοριά που μαστίγωνε το πρόσωπο του. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Έτρεξε πιο γρήγορα και δεν σταμάτησε μέχρι να φτάσει στο κατώφλι του σπιτιού του. Άνοιξε την πόρτα με τόση δύναμη που οι μεντεσέδες διαμαρτυρήθηκαν με έναν δυνατό ήχο σαν να ήταν έτοιμοι να ξεκολλήσουν από τη θέση τους. Την άφησε να χάσκει ορθάνοιχτη, επιτρέποντας στον καθένα να δει ή να μπει μέσα στο σπίτι, και όρμησε προς τις σκάλες.