Το Δάσος των Μαγισσών

Κεφάλαιο 21

*Τα πνευματικά δικαιώματα της ιστορίας είναι επίσημα κατοχυρωμένα με τις νόμιμες διαδικασίες.

''Πιστεύεις πως είναι παγίδα;'' την ρώτησε η Νάγια, κοιτάζοντας προβληματισμένη την ελαφρά τσαλακωμένη περγαμηνή που κρατούσε στην ποδιά της. ''Η μητέρα μου είπε ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που οι άνθρωποι προχώρησαν τόσο βαθιά μέσα στο δάσος. Έχουν γεμίσει τα δέντρα με αυτά τα μηνύματα'' Σήκωσε το χαρτί για να δώσει έμφαση στα λόγια της.

Η Αριάννα άκουγε την φίλη της χωρίς να δίνει ιδιαίτερη προσοχή στα λόγια της. Ήταν καθισμένη στο παράθυρο του δωματίου της. Αυτή ήταν η αγαπημένη θέση της Σελίν. Έλεγε πως προτιμούσε το παράθυρο για να μπορεί να φεύγει γρήγορα όταν γύριζε ο Ελάιζα στο σπίτι. Αλλά η Αριάννα την έβλεπε κάθε φορά που βρισκόντουσαν σε κλειστό χώρο, τον τρόπο που τα μάτια της έψαχναν κάθε έξοδο σαν να ήταν έτοιμη να τρέξει έξω ανά πάσα στιγμή. Ίσως η καταπίεση του Άιζακ της είχε δημιουργήσει την ανάγκη να θέλει συνεχώς να ξεφύγει.

Και να που τους είχε οδηγήσει αυτό.

''Το περίεργο είναι ότι οι Κυνηγοί έδεσαν τις περγαμηνές πάνω στα κλαδιά. Αναρωτιέμαι πως κατάλαβαν ότι αν χρησιμοποιούσαν καρφιά τα δέντρα θα τους σκότωναν όλους. Αυτό θα μας γλίτωνε από πολλά προβλήματα. Όχι πως ευχόμουν στον οποιοδήποτε να πεθάνει αλλά... Εσύ τι λες, δεν είναι περίεργο;''

''Προτιμώ να ακούσω τις δικές σου θεωρίες'' της είπε, με την ελπίδα πως θα συνέχιζε να μιλάει και εκείνη δεν θα χρειαζόταν να συμμετέχει πολύ στη συζήτηση.

''Δεν έχω κάποια θεωρία'' είπε η Νάγια με έναν τόνο που υπονοούσε πως σίγουρα είχε. ''Αλλά αν είχα θα έλεγα πως κάποιος τους προειδοποίησε''

Η Αριάννα την κοίταξε και σήκωσε τα φρύδια της. ''Ο Έρικ;''

Η Νάγια ετοιμάστηκε να απαντήσει αλλά τελευταία στιγμή το ξανασκέφτηκε, έκλεισε το στόμα της και ξεφύσηξε με παραίτηση. ''Όχι. Γι' αυτό δεν έχω ιδέα τι να υποθέσω'' Τα ανοιχτόχρωμα μάτια της καρφώθηκαν πάνω στο χαρτί λες και θα ανακάλυπτε κάτι που της είχε ξεφύγει τις προηγούμενες είκοσι φορές που το είχε διαβάσει. ''Το ξέρω πως οι λύκοι προκάλεσαν προβλήματα και στα χωριά των ανθρώπων αλλά είναι δυνατόν να θέλουν πραγματικά να συμμαχήσουμε; Το μυαλό μου δεν μπορεί να επεξεργαστεί αυτή την ιδέα. Το σκέφτομαι και νιώθω πως το κεφάλι μου είναι έτοιμο να εκραγεί!''

Και η Αριάννα δυσκολευόταν να το πιστέψει. Σε έναν ειδυλλιακό κόσμο οι μάγισσες και οι άνθρωποι θα μπορούσαν να σταθούν ο ένας δίπλα στον άλλο και να πολεμήσουν ενάντια στην Μπαστιάνα και τους εξόριστους. Αλλά δεν ζούσαν σε έναν τέτοιο κόσμο και η Αριάννα φοβόταν να εμπιστευτεί τις υποτιθέμενες καλές προθέσεις των ανθρώπων.