Το Δάσος των Μαγισσών

Κεφάλαιο 22: Μέρος 1

*Τα πνευματικά δικαιώματα της ιστορίας είναι επίσημα κατοχυρωμένα με τις νόμιμες διαδικασίες.

Το να προσποιείτε πως δεν είχε συμβεί τίποτα ήταν δύσκολο.

Λάθος λέξη. Δεν ήταν δύσκολο. Ήταν αβάσταχτο.

''Έτσι θα είμαστε τώρα;'' φώναξε ο Έρικ που είχε ξεμείνει αρκετά βήματα πίσω της. Μάλλον έφταιγε το γεγονός ότι εκείνη σχεδόν έτρεχε λες και το δάσος είχε πιάσει φωτιά. ''Δεν θα μιλάμε;''

Είχαν μιλήσει το πρωί, όταν κανόνισαν να μαζέψουν τα πράγματα τους και συνεννοήθηκαν για την κατεύθυνση που θα ακολουθούσαν, αλλά προφανώς το αγόρι δεν το μετρούσε όπως εκείνη.

''Δεν έχουμε τίποτα να πούμε'' Ένιωθε ευερέθιστη. Τα πάντα την ενοχλούσαν. Ο ήλιος ήταν αποπνιχτικός, το έδαφος είχε γίνει πιο ανώμαλο, και αυτά τα ζωύφια ξεπετάγονταν από παντού και πετούσαν μπροστά στα μάτια της λες και προσπαθούσαν να επιτεθούν στο πρόσωπο της. Ήθελε να ουρλιάξει και να βάλει τα κλάματα ταυτόχρονα.

Ο Έρικ επιτάχυνε το βήμα του. ''Σοβαρά;'' έπιασε το μπράτσο της, κάνοντας την να σταματήσει. ''Με φίλησες. Σε φίλησα. Εγώ νομίζω πως έχουμε πολλά να πούμε''

''Το κρασί των ξωτικών με έκανε να σε φιλήσω'' αποκρίθηκε χωρίς να γυρίσει για να τον κοιτάξει, κρατώντας το βλέμμα της καρφωμένο ευθεία μπροστά. ''Δεν ήταν αληθινό και δεν σήμαινε τίποτα''

''Αυτό πιστεύεις;''

''Αυτό είναι''

Προσπαθούσε να το ξεχάσει αλλά ήταν λες να είχε χαραχτεί στη μνήμη της με πυρακτωμένο σίδερο. Ένιωθε εξαπατημένη, σαν να της είχαν δώσει κάτι και μετά το είχαν πάρει πίσω. Κάτι που ήθελε.

''Κάνεις λάθος'' της είπε ο Έρικ. ''Δεν ήταν απλώς ένα κακόγουστο αστείο των ξωτικών. Ήταν αληθινό για 'μένα και ξέρω πως ήταν και για 'σένα''

Γύρισε απότομα το κεφάλι της και τον κοίταξε οργισμένα. ''Δεν ξέρεις τίποτα από μαγεία, Έρικ! Πως μπορείς να ξεχωρίσεις το πραγματικό από την ψευδαίσθηση;''

''Μπορώ'' Άφησε το μπράτσο της και πήρε το πρόσωπο της μέσα στα χέρια του. Τα δάχτυλα του ήταν δροσερά αλλά το άγγιγμα του την έκαιγε. ''Θέλεις να σου πω πως;''

''Πως;'' ρώτησε, η λέξη μικρή και σιγανή σαν ψίθυρος. Το συνετό θα ήταν να κάνει ένα βήμα πίσω αλλά ήταν σαν να είχε παραλύσει, υπνωτισμένη από το φαινομενικά ήρεμο καστανό βλέμμα του, αν και μπορούσε να διακρίνει την ένταση στο βάθος των ματιών του.