Zoete vergetelheid [Voltooid]

Hoofdstuk 5

Ruby

Het is vrijdagmiddag, een paar dagen na de ruzie met Lethia. Ik heb niks meer van haar gehoord sindsdien, maar dat boeit me vrij weinig. Als ze ruzie zoekt, kan ze ruzie krijgen.

Ik zucht en laat mezelf op bed vallen, terwijl de verveling toeslaat. Vroeger, toen Lethia, Amaya, Sean en ik nog in de brugklas zaten, gingen we wel eens met z'n allen iets spannends doen, een avontuur beleven. Dan zochten we op internet naar verlaten plekken in de buurt, bijvoorbeeld een vervallen huis of verlaten pretpark dat failliet was gegaan. Een keer zijn we naar een boerderij gegaan die bekend stond om de geruchten dat het er zou spoken. Lethia heeft Amaya toen zo hard laten schrikken dat ze van een van de trappen afviel en haar arm brak.

Rond die tijd verdwenen ook de ouders van Lethia. Zelf zegt ze altijd dat haar ouders op zakenreis zijn, alhoewel er volgens mij meer achter zit. Ik heb haar ouders nu al vier jaar niet meer gezien. De meeste zakenreizen duren niet zo lang, right?

Verveeld scroll ik door mijn telefoon, totdat ik het nummer van Sean zie staan. Ik kan hem bellen en vragen of we iets samen kunnen doen, maar ik denk niet dat hij nog met mij wil omgaan na die 'stomme trut' actie van mij. Zal ik alsog bellen?

"Rriiinng riiiing" Oh, mijn telefoon gaat. Ik kijk wie het is. Het is Sean!

Oh my gosh, oh my gosh, oh my gosh!

Oké, normaal doen Ruby, denk ik. Maar Sean belt mij! Ik ga opnemen, toch?

Niet gelijk opnemen, neem ik mezelf voor, dalijk denkt hij dat ik er op zat te wachten, wat ik stiekem ook wel een beetje deed. "Oh hoi Sean, hoe gaat 'ie?" Zeg ik nonchalant.

"Gaat goed hoor! En hoe gaat het met jou?" Zegt Sean van de andere kant van de lijn.

"Gaat wel. Ik ben een beetje druk, veel mensen hier." Kom ik nu cool over? Hopelijk wel.

"Oh, nou ik wilde vragen of je langs wilde komen, maar sinds het zo druk is-" Ratelt  Sean.

"Euh, nee! Ik bedoel, die mensen zijn hier voor mijn ouders joh. Niets belangrijk. Ik kan wel komen, nu meteen?" Oef, dat ging net goed. Ik zou geen enkele reden kunnen bedenken om niet te gaan.

"Nice! Je kan gewoon komen hoor, er is toch niets gaande hier. Ik zie je zo, doei!" En hij hangt op.

Oké even bijkomen. Vroeg hij nou mij om naar zijn huis te komen? Dit gaat zo leuk worden!

Een kwartier later sta ik voor de villa van Sean. Het is een prachtig, ruim huis, met veel ramen en een grote tuin vol bloemen in alle kleuren van de regenboog. Een vlinder met een dieprode kleur fladdert voor mijn neus langs en landt op een grote, paarse bloem waarvan ik de naam niet eens weet.

Ik loop de voortuin in. Het grind kraakt onder mijn voeten als ik om de fontein heen loop. Ik bel aan en wacht tot Sean opendoet. Zodra hij opendoet, moet ik spontaan glimlachen.

"Hey," Hij grijnst. "Leuk je weer te zien, Ruby."

"Hallo," Zei ik net nou hallo? Ik moet niet zo formeel doen. "Hey!" Zeg ik daarom nog eens. Ik heb hem zojuist twee keer begroet. Geweldig.

"Ik heb een verrassing," Zodra we het huis in lopen, komt de geur van chocolade me tegemoet. "Tada!"

Voor ons staat een enorme bak met brownies, mijn lievelingssnack. Er zitten stukjes oreo in verwerkt, waar ik ook dol op ben. Heeft hij dat speciaal voor mij gemaakt?

Sean pakt een mes en snijdt de brownie in twee ongelijke stukken: een klein stuk en een groot stuk. Hij legt ze allebei op een bordje en geeft het grootste stuk aan mij.

"Dankjewel!" In mijn enthousiasme neem ik hem in een omhelzing, maar zodra ik doorheb wat ik aan het doen ben laat ik hem gauw los en pak het bordje met de brownie.

"Lekker," Zeg ik, erg charmant, met mijn mond vol. "Zelfgemaakt?"

Sean knikt. "Familierecept," Zegt hij trots. "Maar ik heb de oreo's bedacht."

Ik moet me inhouden om niet in een keer alles op te schrokken, zo lekker is het.

Zodra we klaar zijn, neemt Sean me mee naar zijn gloednieuwe PS4. Hij daagt me uit om hem te verslaan in Call Of Duty Advanced Warfare.

"Uitdaging geaccepteerd," Ik steek plagerig mijn tong uit. "Ik win toch wel."

Uiteindelijk blijkt Sean er veel beter in te zijn dan ik dacht en hij wint met een iets hogere score.

Tijdens het spelen ben ik onopgemerkt iets dichter bij Sean gaan zitten. Voorzichtig schuif ik nog een paar centimeter dichterbij. Ik weet niet of Sean het opmerkt, maar ineens valt zijn blik op mij. Hij houdt mijn blik vast voor iets wat wel een eeuwigheid lijkt te duren, totdat de magie ineens verbroken wordt door het geluid van mijn telefoon. Het is een appje van... "Amaya," Lees ik hardop.

KOM ZSM NAAR LETHIA'S HUIS, GEEN TIJD VOOR UITLEG.

Sean leest over mijn schouder mee. Hij springt op, pakt mijn hand en helpt me overeind. Amaya gebruikt nooit Whatsapp, ze heeft er een hekel aan, dus er moet wel iets aan de hand zijn met Lethia. En iets zegt me dat het niet veel goeds is.