Zoete vergetelheid [Voltooid]

Hoofdstuk 13

Lethia

Ik heb Amaya. Nu alleen nog wachten totdat haar zielige vrienden achter haar aanrennen en dan zijn ze allemaal voor mij. Ik heb niet voor niets een plas bloed achtergelaten.

"Waar ben ik?" Hoor ik, gevolgd door wat gehoest en gekreun. Dat is lieve, kleine Amaya, zonder enig idee waar ze zich nu bevind.

"Oh Amaya, stil maar. Je bent hier bij mij, jouw vriendin Lethia! Ik heb je hier naartoe meegenomen en je komt hier niet meer weg." Zeg ik terwijl ik een paar stappen in haar richting doe.

Ik heb haar met stevige, ijzeren kettingen vastgeketend aan de muur toen ze niet meer bij bewustzijn was.

"Jij...jij monster...ik ga de politie bellen zodra ik hier uit ben." Protesteert Amaya moeizaam. Ze geeft echt niet op hé?

"Verspil je energie niet, of wat er tenminste nog van over is." Ik loop naar een kastje, doe een paar rubberen handschoenen aan en pak mijn mes. "Jij en ik gaan heel veel lol hebben samen." Ik laat het mes langs haar keel gaan. Haar keel is prachtig, perfect om met een mes doorheen te snijden.

"L-lethia...Ruby en Sean gaan je-" Brengt ze met veel moeite uit.

"Zwijg!" Ik onderbreek haar. "Ik wil nooit, maar dan ook NOOIT meer die namen horen, begrepen?!"

Ruby en Sean... Vast en zeker onderweg naar Amaya. Ze hadden niet de politie moeten bellen, die zijn niets vergeleken met mijn krachten. Ze konden me niet eens vinden!

Ik heb een demoon naar het politiebureau gestuurd om te controleren of alles volgens plan liep en volgens hem hebben ze er geen moer meer aan gedaan. Dit wordt zo geweldig. Ik krijg er een spontane lachbui van.

"Je bent gek, jij geschift monster!" Kraamt Amaya uit. Ze blijft maar praten. Blijkbaar moet ik haar even een lesje leren.

Maar eerst pak ik mijn boek 'Lucifers Bijbel' en blader erdoor. Cursur, Leviathan, Morax, Nin, allemaal demonen. Allemaal mijn boodschappers.

Ik heb laatst Sitra naar Seans villa gestuurd, om te kijken hoe ze er aan toe zijn. Ruby is helemaal getraumatiseerd en dat is maar goed ook. Sean in tegendeel... met hem blijkt alles goed te gaan. Ik weet nog steeds niet hoe dat kan.

Hoe dan ook, mijn boek. Ik kijk wie ik kan gebruiken. "Bereid je voor, Amaya. Jij, Morax en ik gaan heel veel doen samen." Zeg ik met een grijns.

"M-morax? Wie is Morax?" Vraagt ze.

"Dat zie je zo wel." Sis ik.

Ik pak mijn kaarsen en mijn krijt. Ik maak een pentagram op de vloer met op elke punt een kaars. Ik steek ze aan en lees de spreuk op. Nadat ik uitgesproken ben, beginnen de vlammen te wakkeren en veranderen ze één voor één in de kleur paars.

"Morax is hier. Wie heeft mij ontwaakt?" Hoor ik.

"Lethia. Meer hoef je niet te weten." Zeg ik. Morax weet wel wie ik ben.

"Ahh, de Thornheart familie, huh? Jullie zijn heel fanatiek. Je hebt Lucifers Bijbel nog. En zo te zien ben jij heel toegewijd." Zegt Morax.

"Tuurlijk. Ik weet ook wel het een en ander, dus als je klaar ben met jouw speech-"

"Tsk tsk, waar is jouw respect gebleven? Ik ben van de onderwereld, weet je nog?" Buldert Morax. Hij staat nu recht voor mij, zijn zwarte, lege ogen staren door mijn ziel.

"Ehm, vergeef mij. Ik heb hier Amaya." Stamel ik terwijl ik naar Amaya wijs.

"Oh, een offer. Wat aardig. Wauw, je kon net zo goed een geit offeren. Dit mens is zo zuiver als wat." Hij neemt haar in zich op. "Misschien zelfs te zuiver."

Denkt hij nou dat ik haar ga offeren? Oho nee, ik heb nog een hoop plannen.

"Je mag haar hebben zodra ik klaar met haar ben," Spreek ik hem toe. "Maar eerst wil ik dat je iets voor mij doet."