DİABOLİK LOVERS KAYIP SAKAMAKİ

Bölüm-21

O oyunu yapmayın sakın. Sonu kötü ola bilir. Bu gün Nicky deliricek. Hayırlı delirmeler.

Sıramda oturmuş Kouyu düşünüyordum. Yemin ediyorum ben kötü oluyorum. Qaliba yinede kabalaşıyorum. Hayır!!! Ben bir daha bücür olmuycam. Ve neden Kouyu düşündüğümü anlamıyorum. Kalbini kırdımmı acaba? İyi yapdım lan. Nefes aldığımca diş izleri acıtıyor. Kolaymı? Canıma deysin. Az yapmışım bile. Bana bunu Adam ya da Ronnie yapsaydı, ki yapamazlar şu an cesedlerini gömecek bir yer arıyordum. Ne zamandır dövücek birini de bulamıyorum. Keşke Adam burda olsa onu bir güzel dövsem. Saçlarını yolsam.

-Chi.

-.........

Ah keşke Ronnie'yle oyuncak silahlarla bir birimizi vursak..

-Chi-San.

-.........

Keşke Alex olsada bolca sinirlendireyim onu ısırayım. Zach beni sinirlendirsin. Hepsinden küseyim.

-Chi!!!!

-Ne var ya? 2 saniye bir şey düşünemedim. Ne var?

-Zil çaldı. Kantine inelimmi?

-Sıkılıcak diğilim her halde. Gelicem tabikide.

Resimlerimi almış kantine iniyordum. Hep oturduğumuz yerde oturarak kafamı koydum ve geçen gidenlere bakmaya başladım. Keşke şu an arkadaşlarım gelse. Sıkılıyorum gerçekden.

-Sence yapalımmı Chi?

-Ne?

-Nasıl ne? Sabahdan beri seninle sınıf kurallarından konuşuyoruz. Dalgınmısın?

-Size ne be? Kendim bilerim. Ne yapıyorsanız yapın. Beni ilgilendirmiyor.

-Peki. Ama çok kötü davranıyorsun. Biz sana ne söyledik ki?

-Canım sıkkın. Ve ayrıca lütfen alınmayın. Biraz kabayım. Sizin bir suçunuz yok.

-Peki spora gelicekmisin? Voleybol oynuycaz. Sende gelirmisin?

-Bilmiyorum. Ben istemiyorum. O havada diğilim. Aslında istiyorumda. İstemiyorum. Üzgünüm.

-Sen bilirsin.

Gözlerim yorgun bir şekilde bakarken Mukamiler geldiler. Kou beni gördüğü gibi bakmaya başladı. Ama sonra arkadan Yuma onun omzuna elini koyunca ona döndü ve elini itdi. Bende başka tarafa bakmaya başladım ve uykum gelmişdi. Ama uyuyucak halim yok.

-Çoçuklar siz oturun ben sınıfa gidicem. Hiç iyi diğilim.

-Peki bir şey olursa biz burdayız.

Eşyalarımı aldım ve merdivenlere taraf gitdim. Basamakları çıkarken gördüğüm şeye şok oldum. Tamam şok olmadım. Shuu basamaklara yaslanmış, müzikmi dinliyor uyuyormu kitapmı okuyor anlayamadım.

-Shuu. Shuu. Abi Shuu.

-Ne var mız-mız?

Gözünü bile açmadan cevap verdi.

-Yukarı çıkıcam kalkarmısın?

-Hayır. Gitmiyceksin.

-Napayım burda seninle uyuyayımmı? Canım sıkkın Shuu ayaklarını biraz yoldan götürsen geçicem.

-Çok yorucu. Kendin çek.

-Yok belki sizi alayım daha rahat yere yatırayım. Tanrım. Bende de ayaklarının üzerinden geçerim.

-Zaten kısa boyun var. Hiç çıkmaz. O sözü bilmiyormusun?

-Neresi kısa? 1.72 boyum var.

-1.67 gibi hatırlıyorum.