DİABOLİK LOVERS KAYIP SAKAMAKİ

Bölüm-37

İstekleri yaparım. Ayol kırarmıyım sizi hiç? SemaSudeAvcu aksiyon isteği ve BBOORRIINNGG önerisi üzerine bir bölüm yazıyorum. Alın size öfke krizindeki Chiyone.

Saat kaç bilmiyorum. Ama hala ağlıyorum. Sinirimden ağlıyorum. Ama kapımın açılmasıyla kafamı yatakdan kaldırdım.

-Hemen aşağı in.

Bu Ayatoydu. Konuşması farklı olmuşdu. Ve bende fazla zaman harcamadan aşağı indim. Her kes sinirle suratıma bakıyordu. Gerçekdenmi? Bir Tanrı bendesi bilemi benim günahımın olmadığını anlamıyormu? Yoksa ben kendimi günahsızmı çıkarıyorum.

-Anlat. O Mukamiyle ne yapdınız!!

-Kollarımı sıkmaya başladı. Sonra bileğim kanadı. Onu itiyordum ama kıpırdamıyordu bile. Sonra kaç defa Ayatoyu çağırdım. Ama gelmedi. Ve sonra..

-Sonrası gerekmiyor. Neden engel olmadın?

-Yemin ederimki kaç defa engel oldum. Ama başaramadım.

-İstersen başara bilirdin.

-Ya anlamıyormusunuz? O bir vampir. Kaçamıyorum. Öğle bir güç uyguluyorki.

-Ha evet. Yoksa İkiz-chandamı o Mukamiyi seviyor?

-Ne saçmalıyorsun sen?!?!? Kafanız yerindemi? Sizi çağırdım. Ama hiç bir yeriniz bile duymadı. Ya siz bulsaydınız?

-Biz tüm gün senin yanında dolaşamayız.

-Öğlemi? Ama ben sizin yüzünüzden bir cadı tarafından açık kapıya döndüm. Sürekli beni kullanıyor. Az kalsın ölüyordum hemde 3 defa. Her yerim bıçak izleriyle dolu. Size kendi kanımı bile veriyorum.Sizin yüzünüzden ailemi, arkadaşlarımı beni seven her kesi kayıp etdim ama siz bunu görmüyorsunuz!! Birde üstüne seninle dolaşamayız diyorsunuz. Bunun suçlusu benmiyim?

-Konu bu diğil.

-Hayır işte asıl konumuz bu Shu efendi!!! Ne zaman benimle ilgilenmeye kalksanız bir şey oluyor.

-Sonuçda kaç defadır onunla birlikde görünüyorsun. Seni ısırdı, seni taşıdı, yetmedi öptü. Sen hiç bunu düşünmedin bile!!

-Şimdi günah bendemi diyorsunuz?

-Evet. İstersen engel olmayı başarırdın. Sende onu seviyorsun.

-Ya öff. Anlamıyormusunuz? Olmuyor işde olmuyor. Onu kaç defa yumrukladım. Ama bir morluk bile görmedim. Ayrıca onu sevmiyorum bunu o küçük ve işe yaramaz aklınıza sokun!!!

-Bunu unutma. O Mukamiyle hiç bir zaman sevgili olamıycaksın!!

-Tüküreyim böğle kafanın içine. Duygusuz, beyinsiz, düşüncesiz, gereksiz ailem. Siz hiç bir zaman ailem olamadınız zaten. Olamassınızda. Siz ne anlarsınız kardeşlik, abilik nedir. Aklınız fikriniz hep kan. Keşke sizin aileniz gibi bir düşük beyinli ailede doğmasaydım. Aslında biliyormusunuz? Sizin hepinizden nefret ediyorum bu eve adım atdığım ilk günden. Laitodanda, Kanatodanda, Subarudanda, Shudanda, Reijidende ve Sendende Ayato. En çokda senden. Tanrım gerçekden ne yapdığını iyi biliyormuş. Cordeliaya teşekkürüm sonsuz. Çünkü o beni sizin gibi kalpsizlerden uzaklara götürmüş. Kim bilir belkide uyduruyorsunuz. O kadının belkide suçu yok. Sizi sadistler!!!

Ağır konuşmamdan sonra gözleri büyük açılmış balık beyinlilere bakdım. Ve öfke karışık kinle merdivenleri kalkmaya başladım. Odama vardığım anda plan uyguladım. Kaçıcakdım. Artık yeter. Kaçıcam ve eski hayatıma geri dönücem. Hemende üzerimi değişdim. Pantalon, kazak, şapka ve ceketle hazırlandım. Sıcak botlarımıda aldım. Şimdi sıra çantamı hazırlamakda. Çantamı ters çevirdim ve tüm her şeyi yere dökdüm. Onların arasından su ve cüzdanımı aldım. Cüzdanımın içinden Sakamakilere ait kartı yere atdım. Yalnızca 105 dolar ve 23 centim vardı. Bunları evden babam vermişdi. Tabiki fazlaydı. Çantamı bir daha kontrol etdim. Eheh. Diyorum işde. Burda fazladan para vardı. Hepside yendi. (Yen-Japon parası). Çantamın içine tabletimi, şarjımı, cüzdanımı, ve gizli saklı çikolatalarımı atdım. Pasaportum Reijide. Kahretsin. Cüzdanımda yok. Ve gizli bıçağımıda aldım. Bu bavulumun gizli bölmesindeydi. Çok iyi saklamışdım. Tabikide burdan almışdım. Hepsi tamam. Tüm dolapı alt üst etdim. Bir kağıt ve kalem aldım. Not yazmaya başladım. "Elveda nefret etdiyim sadist vampirler!!" Ve aynaya yapışdırdım. Geçen yapdığım tekniyi uyguladım ve aşağı indim. Saatime bakdım. Saat 02:23. Öff karanlıkdada ne yapıcam ki şimdi? Boynumdakı kolye yi sertçe çekdim ve yere atdım. Çünkü onların olan hiç bir şeyi istemiyorum. Doğruca şehire koşmaya başladım.