DİABOLİK LOVERS KAYIP SAKAMAKİ

Kayıp Cennet Bölüm-11

Yb geç geldi çünkü yazamıyordum. (Şarkı en sevdiğim şarkılardan dinlerseniz iyi olur).

~~Yaklaşık 3 ay sonra~~

13 Mart, Cuma. Bu gün deyişen hiç bir şey yok. Eskisi gibi soğuk duvarlar...sessiz odalar...bitişler. Felaket felan da yok. Bu 3 ay da olanlar pekde güzel diğildi. Değişen tek şey günü günden artan kavgalarımızdı..

"Ayato seninle konuşa bilirmiyim?"

"Hayır. Sana odama gelme demiştim."

"Ama Aya-"

"Çık git odamdan. İstemiyorum anlamıyormusun?! İstemiyorum!!! Nefret ediyorum kızım sana!!! Geldiğin o lanet olası güne nefret ediyorum! Sanada! Defol odamdan!"

"Öğle olsun Abi"

Ayatonun tavrı değişmişti. Her kese karşı. Hatta bana bile. Doğru. Haklıydı. Düşünsenize sevdiyiniz bir kızı kardeşiniz senin kavgalı olduğun birine zorla veriyor. Neden onunla evlenmesi için. Bu tam bir saçmalık. Saçmalıklarla dolu bir hayatımız var...hiç kimse yüzüme dahi bakmıyor ya da ben öğle düşünüyorum. Yemek yerken, çay içerken...

"Her kese günaydın"

"Tıh! Doydum sanırım. Kalkıcam"

"Ama!".

"Ben de doydum".

"Her kes nereye gidiyorsunuz ya?".

"Görünüşe bakılırsa. Biri dışlanıyor. Hım?".

"Kino. Ne anlatmaya çalışıyorsun?"

"Sadece...diyorum ki. Yakınında hiç kimsen kalmadı sayın Prenses".

Daha nemi oldu? Kinonun babamın aslında oğlu olmadığını öğrendim. Üstüne amacı vampir ırkını yok etmek..Sarı hani benim tombik şeker ve ponçik nekom vardıya? Hah bak o öldü. (Gerçek anlamda benim kedim). Ve bir sürü şey. Hepside karmakarışık. Adam konusunda hiç bir ilerleme yok. Yui düşman gözünde görülüyor. Ve-

-Hey okula geç kalıcaz senin yüzünden!

-Geliyorum.

Ve tabikide okul. Oyun gibi okul.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-Ama peki sizi görmeye gelirsem?

-Sanmıyorum Yui. Kızgınlar. Sanki her an beni öldürücekmiş gibi. Sende eğer....

-Ama Ruki-kundan izin aldım. Sizi görmek için izin verdi.

-Bilemiyorum.

Kollarımı kendime sararak Yuiye verdiğim cevabı düşünüyordum. Ne yapa bilirdim? Bu konuda günahım yoktu. Koca villada baykuş gibi yaşamak kolaymı?

-Chi-san ben onların mutlu olacaklarına eminim. Aah! Ruki-kun geldinmi?

Koşarak Rukiye sarılan Yuiyi çok fazla izlemeden gidiyordum ki..

-Evenin üstünde gözün olsun. Senin o hasta kardeşlerin her saniye ona zarar vere bilirler.

-Hıh...hasta kardeşlerim sizin kadar tecavüzkar diğiller en azından diğilmi Adam adayı Ruki?

-Uzun ve can sıkıcı konuları sevmem. Her neyse. Hoşçakal Eve.

~~Evde~~

Eve yürüyerek gelmiştik. Neden onlara süpriz olucakmış. Kapıyı açıp içeri girdiğimde her kesi salonda toplanmış gördüm.

-Ha-ah...ne kadar da can sıkıcı~

-Laito-kun. Sizi görmeme sevindim.

-Şansa bak bense seni görmemek için tamda dua etmeye başlamışken.