DİABOLİK LOVERS KAYIP SAKAMAKİ

Bölüm-39

Devam son hızla.

Geri dönemem. Ailem yüzüme bile bakmaz. Yuunun yanına geri dönücem! Kız kardeşi olucam. Sürekli aklıma Sakamakiler geliyor. Bana eziyyet ediyorlar. Ve birde Kou isimli bana hep gülümseyen çoçuk. Galiba beni sevdiği hakkında bir şeyler hatırlıyorum. Hızlı adımlarla geri döndüm. Yuu beni gördüğü anda şaşırdı.

-Sen gitmedinmi?

-Yuu. Geri dönmek istemiyorum. Burda kalıcam. Seninle burda kalıcam. Kız kardeşin olucam. Ve eski okuluma dönücem. Gece okulu.

-O zaman sen artık İzumi Mokotosun.

-Hai. Oni-chan.

~2 gün sonra~

-İzumi. Seni saat 7 de okula bırakıcam. Derslerine iyi çalış.

-Peki. Oni-chan!

Yuu ve ben okulun önüne geldik. Okula adımlarımı atdım ve gözümün önüne Kırmızı saçları olan birinin bana tokat atdığını hatırladım. (Dikkat hafıza 0. Bazı şeyleri hatırlıyor. Acilen ilac gerek). Umarım onlarla karşılaşmam. Mutlu adımlarla sınıfıma doğru gitdim. Ve bir qurup çoçuk etrafıma toplandı.

-Chi-san. Bir haftadır nerdeydin?

-Chi. Seni özlemişiz a.

-Merhaba. Beni karıştırıyorsunuz. Ben İzumi Mokoto. Tanışmamıza memnunum.

-Chi-san. Şaka yapmana gerek yok.

-Gerçekden şaka yapmıyorum. Karıştırıyorsunuz beni. İsmim İzumi.

-Hey Sakamaki. Nerelerdeydin?

-Ben Sakamaki diğilim. Bunu kesin artık.

Sinirlendim ve sıramda oturdum. Arkadan biri kolumdan tutarak sınıfın dışına çekene kadar.

-Dur!! Ne yapıyorsun? Sen!! O Sakamakisin! Bana işkence eden Sakamakilerden. Bırak beni.

-Abla iyimisin? Neredeydin? Seni kaç zamandır arıyoruz!!

-Ne ablası ya. Bırak. Artık gücüm kalmadı.

-Mız-mız. Senin yüzünden rahat uyuyamıyorum.

-Sen!! Kolumu ısırmışdın. Ve merdivenlerden itmişdin. Bende düşmüşdüm.

-Kız kardeşim sana noldu?

-Bana tokat atan vampir sendin. Ne istiyordun benden? Sizin yüzünüzden yaşamadığım kalmadı. Bırakın artık beni.

Arkadan biri beni kucakladı ve ellerini önümde kitledi.

-Doğru söylüyor Subaru-kun. M-neko-chan. Onlardan uzak dur. Seni öldürüyordular az kalsın.

-Kanalizasyon faresi. Ondan uzak dur.

-Kou. Seni hatırlıyorum. Beni kurtarmışdın. Beni burda bırakma Kou. Beni yeniden eve götürmek istiyorlar.

-M-neko-chan. Korkmana gerek yok. Benimle gel.

Kouyla gitdim ve bana her şeyi anlatmaya başladı.

-Evden kaçdın. Seni aradım ama bulamadım. Ve şimdi görüyorum.

-Kou. İnanmam gerekiyormu?

-Evet m-neko-chan. Bana güven. Onlar her gün sana eziyyet ediyordular. Bir defasında tüm bacaklarını ve bileklerini kesmişdiler. Dayanamıyordum buna.

-Tamam o zaman sana güveniyorum.

Kou beni sınıfıma kadar getirdi ve gitdi.

-Bana inan bizim ablamız sensin!!