DİABOLİK LOVERS KAYIP SAKAMAKİ

Bölüm-10

Etrafda..bembeyaz kızlgül..kırmızı kızılgül..ve gülen abilerim. Hepsi tam karşımda durmuş bana bakıyor. Ve gülüyorlar.

-Ayato!! Ayatoyu çağırdığım anda suratı değişdi ağzından kan geldi ve düşdü. Noldu ona.

-Kanato!! Noldu Ayatoya? Kanatoda aynı Ayato gibi oldu.

-İkiz. Laito. Noluyor size.

Laitoda düşdü ve şapkası tam önüme geldi.

-Shu Reiji yapmayın. Hepsine aynı şeyler oluyor. İstemiyorum.

-Subaru. Sen beni yalnız bırakma. Burdan korkuyorum. Subaruda aynı oldu. Ağlamaya başladım. Arkadan bir ses konuşmaya başladı.

-Sonsuzluk kızı!! Ellerine ve kollarına bak. Bakdım. Bileğim, kolum, omzum, boynum her yerim ısırıkdı. Ve acımıyordu.

-Hey. Sen. Ses abilerimi geri getir. Bu dünyada onlardan başka hiç kimsem yok!

-Bunu sana abilerin yapdı. Seni parçalayana kadar ısırdılar. O yüzden. Senin kanının son damlası boğazlarından geri geldi ve onları yakarak öldürdü.

-Sus. Sus. Gerekirse her gün yapsınlar. Ama ölmesinler. Ayatonun yanına kaçdım. Kaldırmaya çalışdım ama kalkmadı. Nolursun bu dünyada yalnız kalıcak ne günah yapdım ben. Kalkın. Lütfen. Önümde 2 tane siyah gölge oluşdu. Kimler bilmiyordum. Arkadan biri benimle konuşdu.

-Seni artık biz koruyucaz. Sonsuzluk kızı. Abilerin yanlışlarının bedelini ödediler.

-Siz kimsiniz. Neden koruyorsunuz beni. Size ihtiyacım yok.

-SONSUZLUK KIZI.

-ANNE!!!!! Anne diye bağırdım ve kalkdım. Rüya. Ah rüya olmasına sevinmek çok güzel bir şey. Bu.. bana olsaydı. Yaşamazdım. Öldürürdüm kendimi. Nasıl yani. Hayatda bağlı olduğum tek varlıklar ölüyor. Kapım birden açıldı ve içeri Ayato girdi. Yerimden zıpladım ve Ayatoyu boğacak gibi kucakladım.

-Abi. Ayato yaşıyorsun. Şükürler olsun.

-Ölmemmi gerekiyordu? Tabi kide yaşıyorum.

-Rüyamda ölüyordunuz siz. O yüzden.

-Bende neden anne diye bağırdın düşünüyordum. Korkmuş benim kız kardeşim.

-Evet korkdum. Sizi kayıp ederim diğe.

-Her neyse gel yemek yiycez. Ayato dışarı çıkdı ve bende pijamalarla arkasınca gitdim. Pijamalarla indim. Ve hep oturduğum yere oturdum. Yemek yemek istemiyorum.

-Günaydın. Hepinize. Yemek istemiyorum.

-Hey mız-mızlık yapma. Yemeyini ye.

-Gerçekden istemiyorum. Hiç bir şey. İstemiyorum. Derslerimi gece 4 de bitirdim. O yüzden iyi uyumadım. Uykuya ihtiyacım var. Shu kolun yastık gibi. Çok yumuşak.

-Kalk. Ne uyuması!!

-Ne? Ne oldu? Öf yaa. Şurda 2 saniye uyumak istedim. Çokmu??

-Benim kolum yastıkmı? O kadar yumuşakmı?

-Yumuşacık. Çok rahat.

-Uyumak yok!!

-Ne-den a-ma Re-i-ji?

-İlk okuldamısın? Böyle konuşma. Hem bak televizyon hazır. Dün söyleyemedim sana.

-Hazırmı? Yemek yersem? İzin verirmisiniz?

-Evet.

-O zaman bana sucuklu yumurta yapın. Ne zamandır yemiyorum. Ayrıca sizin kantinde yemek yok. Cips yemekden cipse benzedim.