Son son son hız devam. Hikayenin sonunda size komik bir hikaye konuşucam.
Gözlerimi açdığımda savaşın ortasındaydım insanlar ve vampirler savaşıyordu. Vampirler beyaz kıyafetde, insanlar siyah kiyafetdeydi. (Vampirler iyi, insanlar kötüdür savaşda. Anlatmışdım ya). Kendime bakdım. Bende öğleydim. Kısa beyaz pantalon, üstüne kadar gelen sarı siyah şeritleri olan beyaz gömlek, ve gömleğin sonlarından aşağı doğru pelerin tarzı bir şey. Aynısından boynumdada vardı. Siyah uzun boy botlar. Ve...kırmızı bir kılıç. Kılıçın dikenleri elime yapışmışdı. Ve üstüme biri geliyordu. Nerde olduğumu anlamadan bana yaklaşdı ve elindeki yeşil kılıçı bana geçirmek için havaya kaldırdı. Şapkası vardı nasıl biri olduğunu anlamadım.
-Sonun geldi. VAMPİR!
-R...Ron ah!!
Kılıçını bana geçirmişdi çokdan. Bu Ronnie'ydi. Neden bana karşı savaşıyordu.
-Öl seni kötü kalpsiz vampir.
Başımdakı pelerinin kapşonu düşdü ve Ron beni gördü.
-Tüm birimlere! 5 ci ata yaralandı. 5 ci ata yaralandı! Geri çekiliyoruz.
-Ni.Nicky!!!
Kılıçını çekip çıkartdı. Ama benim içimde bir zehir vardı sanki. Tüm bedenimi yakan bir alev, zehir. Kendimi iyileştiremiyordum.
-A..ah..R-r-ron...
-Nicky özür dilerim. Ben senin 5 ci ata olucağını sanmadım. Ailemiz öldükden sonra saklanmak için tek yol her ülkede olan iblis ordusuna katılmakdı. Tüm arakdaşlarla qurup yaparak dövüşdük. İblisli kılıçlarla anlaşma yapdık. Ama yemin ederim bilerek yapmadım.
-B-b-ben...iblislimi?
-Prenses Sakamaki Chiyone!! Geri çekiliyoruz. Gelmiyormusunuz? Tam önünüzde bir besi hayvanı var.
-Ah....ah...ölüyorum...ah.. (no fesat).
-Hayır özür dilerim. Sevdiyim insanı kendi ellerimle öldüremem. Lütfen ölme.
Kılıçın çıkdığı yerden başlayarak bedenim külleşmeye başladı. Ve sonunda yalnızca kılıçım ve elbiselerim kaldı...
-Hayır!!! Hayır. Ben...savaşmıycam!! Ölmüycem. Olamaz. Biraz önce ölüyordum. Woah!! Az kalsın gidiyordum.
Her neyse. Okula gitmem gerek. Acaba saat kaç? Olamaz bekliyorlar beni. Ama evden kurt kokusu alıyorum. Köpek kokusu sanki. Odamdan çıkdım ve merdivenlere gitdim. Aşağı bakdığımda her kesin kurtlar tarafından çembere alındığını gördüm. Mukamiler bile gidememişdi.
-Ayato. Kurtlar.
-Chiyone!! Sen odana kalk. Korkma. Seni bulamazlar. Bunlar seni kaçıranların kurtları.
-Ayato!! Küçük suçluyu yalnız bırakamayız. Biri onun odasına gitsin.
-Ben hepinizden güçlüyüm lan!!
-Tıch!! Abla sen şu an her kesden güçsüzsün. Ax.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
