When a Gay Fell in Love with a Girl (Part Two)

KABANATA 126: LET'S GET MARRIED

KABANATA 126: LET'S GET MARRIED

ON VOICE: HEAVEN

I am driving right now in the speed of 45kph. I was smiling while I am holding this steering wheel and watching at the calm road. Our comapny sales increased kaya ang saya lang talaga.

Dati, mga properties ang binebenta namin. But now, we're on publishing books and magazines. Ito kasi ang trend ngayon. Books.

We hire great writers from the country and even hire some in different flatforms of writing. Medyo malayo 'to sa gusto ko pero okay na rin since may pera naman dito. Minsan, nangangapa ang kompanya pero kadalasan, umaangat kami sa iba.

And speaking of gusto, yes I like business pero may isa pa talaga akong gusto. Actually, hindi ko 'to sinasabi isa iba kahit na kay Chocogirl pero gusto kong magkaroon Airport someday. I want to own an aviation company. And I don't know why, maybe those Planes fascinate me? I guess?

At kung magkakaroon man ako, I will name it inline with my first son's name.

Hininto ko ang kotse sa tapat ng isang aiport. It's already 6 PM in the evening kaya madilim na pero kitang-kita ko pa rin ang isang eroplanong nag-ti-take off.

I smiled when I saw it.

Maya-maya pa, biglang nag-ring ang telepono ko.

My Chocogirl is calling me.

I answered it.

"NASAAN KA NA!? GABI NA!"

Natawa ako sa lakas ng boses niya. "Masyado ka talagang possesive. Pauwi na ako."

Did I told you na mayroon akong curfew?

~•~♥~•~

ON VOICE: CHEESY DEMOISELLE

"Wow." Napanganga ako. "Eto na 'yung magiging bahay natin?" tanong ko kay Niko.

"Hindi. 'Yan na 'yung magiging banyo natin. Kita ng bahay e," sabi ko sa kanya tapos pumasok na kami sa may gate na yari sa diamond. Siyempre, kung gold 'yung kina Fear, e dapat diamond 'yung sa'min. Hihihi. Pero joke lang. Uto-uto ka naman.

"Niko, teka lang," sabi ko sa kanya at napahinto siya sa paglalakad. Napatingin naman siya sa'kin.

"Anetch?"

"Wala bang ribbon cutting?" tanong ko sa kanya.

"Duh? Anong akala mo sa bahay natin, mall?" inis na tanong niya tsaka pumasok na talaga siya kaya sumunod na ako. E para naman kasing mall 'yung bahay namin sa sobrang laki e. Hihi. Yari sa fiber glass 'yung mga ding-ding.

Nauna na si Niko sa loob habang ako, nagmumuni-muni muna dito sa may labas. Nilanghap ko 'yung malamig na hangin. Ang presko. Ang presko kasi nasa Tagaytay kami. Nakatayo 'yung bahay namin ni Niko sa peak ng bundok. Ang saya no? Pero sa totoo lang, hindi talaga "NAMIN" bahay 'to. Kay Niko lang 'to. Walang akin.

"Cheesy!" padabog na sabi ni Niko kaya napatakbo naman agad ako.

"Oo, papunta na ako d'yan!" sabi ko sa kanya at nakangiti lang na pumasok ng bahay.

Pagkapasok ko, "Bakit ang tagal mo?"

"Wala lang. Nagpahangin lang ako," sabi ko sa kanya. Ramdam kong medyo cold 'yung pakikitungo ni Niko sa'kin late pero... alam niyo... iba talaga magmahal ang bakla e. Hehehe. Napatunayan ko 'yon sa kanya.

"Niko," nakangiting sabi ko sa kanya. Kumunot naman ang noo niya.

"Thank you sa lahat." sabi ko sa kanya sabay halik sa lips niya.