De weddenschap - Kaj van der Voort ✔.

Hoofdstuk drie.

                  

'Beloof me alsjeblieft dat je voorzichtig bent?' Ik zucht een keer diep. 'Ja-ha mam.' Ik klem mijn hand om de beugel van mijn trolly-koffer en laat mijn moeder voor de zoveelste keer een kus op mijn wang drukken. 'En de bedden uit elkaar. En wees niet bang om hem van je af te slaan, hij is ook maar gewoon een jongen. Als je iets niet wil, ben duidelijk. Laat je niet verlijden en denk na wat je doet. Blijf bij Sofie in de buurt zodra je kan en let goed op je spullen als...-' Ik kap mijn moeder af door te gillen. 'Daar is de bus!' Ik klap in mijn handen en mijn moeder rolt met haar ogen. 'Voorzichtig liefje, en veel plezier.' Ik kink, laat het nog een keer toe dat mijn moeder een kus op mijn wang drukt en dan gaat de schuifdeur van de bus open. 'Lauren! Je mag toch!' Gilt Sofie en meteen slaat ze haar armen om me heen.

Een week eerder.
'Je moet bij een van die jongens in het huisje?' Mijn moeder kijkt me verbluft aan. 'Geen sprake van. Dat gaan we dus mooi niet doen. Dan zeg je maar af. Dit vind ik geen goed idee. Je kent ze helemaal niet, je weet helemaal niet hoe ze zijn. Dit wil ik niet hebben.' Meteen staar ik haar met open mond aan. 'Dit kan je niet menen! Mam! Dit is een once – in – a – lifetime kans! Dé kans om ze juist te leren kennen, en jij laat me niet gaan! Wat is dit voor een onzin! Het is maar een vakantie, geen zon zee zuipen ziekenhuis of wat dan ook. We gaan niet eens uit, want we zitten op een vakantiepark. Plus, we zijn hier gewoon in Nederland.' Ik stamp boos met mijn voeten. 'Ik wil het gewoon niet hebben, klaar. Je gaat niet.' Ik kijk mijn moeder uitdagend aan. 'Oké. Dan ga ik niet. Maar dan ga ik ook nergens meer heen. Doei.' Boos gooi ik mijn telefoon op de bank en sta ik op, waarna ik naar de gang loop. Ik gooi de deur hard dicht, en stamp de trap op, om vervolgens ook de deur van mijn slaapkamer hard dicht te gooien en mijn gezicht in mijn kussen te verbergen, terwijl ik onbewust hard begin te huilen. Ouders moeten ook alles verpesten.

Vier dagen geleden
'Lauren. Je mag gaan.' Roept mijn moeder van onder aan de trap. Ik ben al die tijd niet beneden geweest, alleen om eten en drinken te halen. Zodra mama tegen me probeerde te praten negeerde ik haar en ben ik gelijk weer naar boven gegaan. Als zij gemeen kan doen, hoef ik niets meer met haar te doen. 'Lauren! Nu ben ik het zat. Ik zeg net dat je op die stomme vakantie mag en je reageert nog steeds niet? Dan zoek je het maar uit, maar dan doe ik helemaal niets meer voor je.' Roept ze na een tijdje. Meten vlieg ik overeind. 'Ik mag gaan?' Piep ik terwijl ik bij het trapgat ga staan. 'Ja, je mag gaan. Ik heb het met je vader overlegd, en hij snapt niet waarom ik je niet laat gaan. Hij weet dat je genoeg zelfvertrouwen hebt en best wel voor jezelf kan opkomen dus dat er niets kan gebeuren.' Ik rol met mijn ogen. 'Dat is helemaal niet wat ik je gelijk al vertelde.' Mompel ik. 'Ik kan het ook weer terugnemen en je thuishouden hé?' Roept mama gelijk waarschuwend. 'Sorry. Dankjewel mama.'

'Ja, mama besefte dat het misschien juist wel goed voor me is om erop uit te gaan alleen. Eindelijk verstandig worden enzo.' Lach ik. 'Met vijf van die kleuters? Dat gaat niet lukken.' Lacht een meisje. Ik kijk haar even verward aan. 'Ik ben Ellis.' Glimlacht ze. Ik glimlach terug. 'Lauren.' Ze knikt en dan wordt mijn koffer uit mijn handen gepakt. 'En ik ben Dan, jullie chauffeur.' Zegt hij terwijl hij mijn koffer achterin de bus legt, op een knalroze koffer waar met glittersteentjes ''Anna'' opstaat. Ik kijk naar Sofie die haar schouders ophaalt en klim dan de bus ik. Ik zwaai nog even naar mama die terugzwaait en ik zie hoe mijn vader net aan komt rennen. Hij haalt een hand door zijn verwilderde haren heen en zwaait dan ook. Ik ga nog snel uit de bus hangen. 'Doei pap! Dankjewel!' Hij knikt en knipoogt en dan maakt Dan de deur dicht. Mijn ouders zijn gescheiden, en willen het liefste niets met elkaar te maken hebben, maar toch hebben ze een paar jaar geleden – toen ik zo een irritante rotpuber was die als ze van mama niet mocht naar papa ging en als ze van papa niet mocht naar mama ging – besloten dat ze de opvoeding toch echt samen moeten doen, vandaar dat papa nu ook wel naast mama staat en ze dit toch met papa overlegd heeft, maar ik verwacht niet meer dat ze terug bij elkaar zullen komen. Maar dat maakt me niets uit, ik vind het prima zo.
'Ben je er klaar voor Lauren?' Vraagt een meisje met kastanjebruin haar aan me. 'Yes, helemaal!' Glimlach ik. 'Ik ben Anna trouwens.' Glimlacht ze. Ik kijk nu naar het meisje met de zwarte haren en glimlach naar haar. 'Dan ben jij Lilly?' Meteen knikt ze en schenkt ze me een stralende glimlach. 'Ik zou zeggen, laten we gaan!' Roept Ellis lachend en gelijk beginnen we te juichen, en rijd Dan mijn straat uit. Op naar het vakantiepark waar B-brave op ons wacht!