De weddenschap - Kaj van der Voort ✔.

Hoofdstuk vierentwintig

'Kaj?' Kaj kijkt op als hij terug komt van de gang. Hij heeft net de voordeur op slot gedaan en Sofie en Jai zijn de deur net uit, terug naar hun eigen huisje. Ik sta in de keuken de glazen af te spoelen om ze vervolgens in de vaatwasser te zetten. 'Ja Lauren?' Glimlacht hij. 'Mag ik iets vragen?' Kaj steekt een wenkbrauw in de lucht en kijkt me uitnodigend aan. 'Sofie vertelde me net iets.' Kaj loopt om de klep van de vaatwasser heen zodat hij ook in de keuken kan komen staan. Hij humt wat en komt naast me staan. Hij leunt met zijn billen tegen het aanrecht en plaatst zijn handen op de rand zodat hij daar op kan steunen. 'Jij had het vanmiddag over dat uhm...' Ik voel mezelf rood worden en bijt op mijn lip. 'Over?' De vriendelijke glimlach staat nog steeds op Kaj zijn gezicht. Normaal kan ik er ontzettend van genieten, maar nu maakt het me onwijs zenuwachtig. 'Ja, over dat jullie niets mochten doen?' Kaj knikt en draait zich wat meer naar mij toe. 'Dat klopt.' Zegt hij, zijn glimlach wordt nu al minder. 'Jij weet het ook hé?' Ik bijt op mijn lip. 'Van Sofie en Jai, en van Cassius en Anna...' Kaj kijkt me nu verward aan. 'Cassius en Anna?' Vraagt hij nu verward. Ik zet het laatste glas in de vaatwasser en maak hem dan dicht, waarna ik me helemaal naar Kaj toe draai. 'Cassius en Anna ja. Heb jij dat nog niet gehoord dan?' Kaj schud gelijk zijn hoofd. 'Nee?' Ik bijt op mijn lip en zucht even. 'Ik weet niet of ik het dan wel mag zeggen.' Mompel ik. Kaj komt wat dichter naar me toe en legt zijn handen op mijn schouders. 'Mij kan je alles zeggen.' Ik kijk omhoog, in zijn ogen en zucht nog een keer. 'Ze hebben het bed gedeeld.'
De glimlach die nu op Kaj zijn gezicht verschijnt, is onbeschrijfelijk. Hij is breed, heel breed, en als het kon kwamen er allemaal van die glinsteringen vanaf. Het is nog net geen engelengeluid dat op de achtergrond te horen is. 'Kaj?' Kaj lijkt uit zijn trans te komen en kijkt me aan. 'Ja?' Lacht hij nog altijd. 'Is deze vakantie om een weddenschap?' Meteen kijkt Kaj wat beteuterd en nu is hij aan de beurt om te zuchten. 'Wordt alsjeblieft niet boos?' Ik bijt op mijn lip en zucht. 'Ik wil boos worden.' Mompel ik. Meteen laat Kaj mijn schouders los. 'Maar aan de andere kant, ben ik blij dat deze weddenschap er was.' Mompel ik terwijl ik nog steeds naar de grond kijk. Kaj strijkt zachtjes met zijn vinger onder mijn kin door, waarna hij hem optilt. 'Nu ik toch niet de loser ben...' Langzaam komt Kaj met zijn hoofd dichterbij en hij sluit zijn ogen. Meteen voel ik hoe ik in paniek raak. Mijn adem gaat sneller en even weet ik niet wat ik moet doen, tot ik besef wat hij wil doen. Gelijk zet ik mijn handen tegen zijn borst aan en duw hem een stukje van me af. 'Niet doen.' Fluister ik zacht. Geschokt en gekwetst kijkt Kaj me aan. 'Wat is er?' Vraagt hij verward.
Tranen prikken achter mijn ogen en ik kan hem niet meer aankijken. Ik haal Kaj zijn handen van mijn gezicht af en zet een stap opzij, zodat ik langs hem kan lopen naar de slaapkamer. Ik knip het licht aan via de lichtknop naast de deur, en sluit vervolgens de deur. Ik laat mezelf op bed vallen en voor ik het goed en wel door heb, vinden de tranen een weg vanuit mijn ogen naar het kussen.

Zodra het huilen gestopt is veeg ik mijn tranen van mijn wangen. Mijn vingers worden hierdoor gelijk zwart en een zucht verlaat mijn mond. Ik loop gelijk naar mijn toilettas en pak er een make-up watje uit. Ik veeg het over mijn hele gezicht heen en als ik hem omdraai doe ik het nog een keer. Het hele watje wordt zwart en ik gooi hem gelijk in de prullenbak. Ik adem een keer diep in en uit en zucht dan nog een keer. Ik raap al mijn moed bij elkaar en loop naar de deur toe. Ik pak de ijzeren, koude klink vast en druk deze omlaag. Langzaam gaat de deur weer open. Ik zie gelijk de rug van Kaj. Hij staat nog altijd in de keuken, op dezelfde plek als waar ik hem achtergelaten heb. 'Kaj?' Het komt er schor uit, mompelend en zachtjes, maar het was duidelijk genoeg voor Kaj om me te horen. Hij draait zich om en zonder nog maar te twijfelen loop ik op hem af. Het is snel en gehaast maar Kaj geeft geen kick. Ik sla mijn armen om zijn nek en verwikkel mijn vingers in de haren in zijn nek terwijl ik mijn lippen op die van hem drukt. Kaj lijkt erg snel bij te komen van de schrik en wikkelt gelijk zijn armen om mijn middel terwijl hij me terug kust. Ik voel hoe hij met zijn handen over mijn rug streelt en zijn koude handen vinden een weg over mijn blote onderrug. Omdat Kaj groter is moet ik mijn lichaam uitrekken waardoor mijn shirtje iets omhoog is gekropen. Maar zijn koude handen deren me niet. Het enige gevoel waar mijn lichaam en hoofd zich op focussen zijn de warme, zachte lippen die tegen de mijne aan gedrukt worden.