De weddenschap - Kaj van der Voort ✔.

Hoofdstuk vierendertig

'Kaj?' Ik kijk naar Kaj die bedenkelijk voor zich uit staart. De denkrimpels staan in zijn voorhoofd gegraveerd en zijn ogen zijn tot speeltjes getrokken. 'Ssst.' Sist hij in mijn richting. Gelijk klem ik mijn lippen op elkaar. Kaj blijft gefocust op het blaadje en ik besluit twee koppen koffie voor ons te zetten. Rustig stop ik de pads in het apparaat en zet twee kopjes klaar. Eentje met melk en suiker en eentje met melk en zoetjes. Ik wacht geduldig tot het apparaat klaar is en neem de kopjes mee naar de bank. Zelf ga ik op de bank zitten terwijl ik de kopjes op het kleine tafeltje voor me neerzet. Ik wacht geduldig tot Kaj klaar is met denken. Ik hoor hoe een koude wind naar binnen blaast via de schuifdeur die we nog open hadden staan en ik hoor het ook tikken tegen de ruit. Het begint te regenen. Ik sta op en maak de schuifpui dicht waarna ik weer op de bank ga zitten. Ik bekijk Kaj aandachtig. Hij staat met zijn rug naar me toe. Voorovergebogen leunt hij met zijn ellenbogen op de tafel. We hebben beide al omgekleed. Kaj heeft een zwart vest aangetrokken op een grijze joggingsbroek terwijl ik mijn korte blauwpaars geruite slaapbroekje aan heb met een dikke sweater.
'Lauren.' Kaj draait zich met een ruk om en kijkt me aan. 'Ik denk dat ik weet wat ze met het briefje bedoelen.' Hij springt nog net geen gat in de lucht. 'Ik denk dat ik het weet.' Zegt hij dan waarna hij met een mega glimlach op me af rent en mijn gezicht tussen mijn handen pakt. Hij kust me op mijn lippen en kijkt dan weer naar het briefje. Hij lijkt wel een klein kind dat een megagrote taart voor zijn verjaardag heeft gekregen. 'We hebben elkaar de uitslag geappt in de groepsapp.' Kaj pakt zijn telefoon erbij en opent de groepsapp die ''B-Brave 1 team 1 taak.'' Heet. Ik grinnik even om de naam maar besluit daar niet op in te gaan. Hij draait zijn telefoon naar mij zodat ik mee kan lezen. 'Zie je dit?' Vraagt hij. 'Samuel en Jai hadden dezelfde uitslag, geen winnaars geen verliezers. Cassius had verliezer en Dioni had winnaar. Maar Samuel was als eerste bij het huisje. Cassius kwam daarna, daarna was Jai, Dioni was net voor ons en wij waren als laatste.' Zegt Kaj. Verward kijk ik Kaj aan. Ik snap dus echt even totaal niet waar hij heen wil nu. Kaj lacht zachtjes. 'Je bent best schattig als je totaal geen idee hebt waar ik over praat.' Mompelt hij. Ik schud mijn hoofd en kijk hem verveeld aan. 'Goed.' Lacht hij dan. 'Dioni en Ellis hebben de hele tijd ruzie. Ik geloof zo dat Ellis gewoon op de bank slaapt bij hun in huis. – Winnaars.' Langzaam gaat het lampje in mijn hoofd branden maar ik laat Kaj doorpraten. 'Cassius en Anna hebben het bed al gedeeld. Verliezers.' Grijnst hij dan. 'Jai heeft Sofie gezoend, ik heb jou gezoend. Geen winnaars, maar ook geen verliezers. Samuel heeft Lilly wel kusjes op haar wang gegeven maar haar niet gezoend. Ook geen winnaars, maar ook geen verliezers.' Ik schud mijn hoofd. 'Hoe erg jullie op kunnen gaan in een weddenschap zeg.' Mompel ik. Kaj grijnst en drukt een kus op mijn wang. 'Hey, als wij die weddenschap niet hadden gehad, was jij niet op mijn pad gekomen.' Fluistert hij zachtjes. Ik grinnik en rol met mijn ogen waarna ik mijn kop koffie pak.

Net als ik een slok wil nemen hoor ik een telefoon. Ik kijk naar Kaj, maar die haalt zijn schouders op. 'Dit keer ik het die van jou.' Zegt hij lachend. Ik zet gelijk mijn kopje neer en haal mijn telefoon uit de grote zak van mijn hoodie. 'Met Lauren?' Neem ik netjes op, te lui om te kijken wie belde. 'Lauren. Met Soof, heb je toevallig twitter gekeken?' Vraagt ze me gelijk. Ik hoor aan haar stem dat ze gestrest klinkt, en het bevalt me totaal niet. 'Nee, hoezo?' Vraag ik haar verward. 'En Kaj?' Ik kijk Kaj aan. 'Heb jij op twitter gekeken?' Kaj schud verward zijn hoofd. 'Nee, ook niet.' Antwoord ik dan aan Sofie. 'Mooi, blijf er alsjeblieft vanaf, als je gaat kijken ga je dood. Ik meen het Lauren. Kijk er niet op. Alsjeblieft. Ik waarschuw je.' Ze meent het, ik hoor het in haar stem. 'Maar? Waarom dan?' Verward komt het eruit. 'Omdat dat het beste voor je is. Luister maar gewoon naar mij. Ga een film kijken en lekker knuffelen met Kaj en daarna slapen. Blijf van alle social media's af.' Ik antwoord een halve ja en dan hangt Sofie alweer op. Verward leg ik mijn telefoon op tafel voor me.
'Wat was er?' Vraagt Kaj terwijl hij zijn koffie kopje weer terug op tafel zet. 'Ik moest van alle social media afblijven?' Mompel ik verward. 'En waarom dat?' Vraagt Kaj nu ook verward, terwijl hij wat naar achter schuift op de bank zodat hij wat beter kan gaan zitten. 'Dat was beter voor me, was het enige argument dat ze me gaf.' Zucht ik. Meteen veert Kaj omhoog en pakt hij zijn telefoon. 'Wat ga je doen?' Vraag ik verward. Kaj zegt niets maar begint te typen. Ik zie hoe hij scrolt door zijn telefoon vanwege het licht dat in zijn ogen weerkaatst. Zijn duim veegt steeds langzamer over het schermpje heen en ineens stopt hij. Hij klikt iets aan, en begint weer te scrollen. Dan stopt hij met scrollen, vergrendeld zijn telefoon en legt deze met een klap op tafel neer. 'Ik moet naar ze toe. Nu. Dit kan echt niet meer.' Verward kijk ik Kaj aan terwijl hij opstaat. 'Kaj? Kaj wat ga je doen?' Roep ik verward. 'Ik ga even twee meiden een lesje leren.' En zonder nog wat te zeggen loopt hij naar de voordeur. 'Maar... Kaj! Kaj het regent!' Ik wacht geduldig op een antwoord, maar het enige wat ik hoor is de voordeur, die met een harde klap in het slot valt.