De weddenschap - Kaj van der Voort ✔.

Hoofdstuk vijfenveertig.

'Niet zoveel!' Gil ik als Kaj de hele zak op zijn kop in de schaal schud. 'Hoezo niet?' Grapt Kaj en hij beweegt expres de zak wat verder. 'Kaj! Straks ligt alles op de grond, dat is zonde!' Gil ik bijna. 'Oh, ja.' Mompelt Kaj dan zachtjes. Ik grinnik zacht voor ik de pakjes kaas uit de plastic zak haal en deze dan op de eerste laag van de chips in de schaal leg. Dan schudt Kaj – dit keer wel voorzichtig – de tweede laag chips in, waardoor ik weer de plakjes kaas erover leg. Zo gaan we even door tot de schaal helemaal vol zit. Kaj pakt deze op en zet hem in de magnetron waarna hij me aankijkt. Ik haal mijn schouders op en dan valt mijn blik op de mokken chocolademelk. 'Ik denk, dat die koud zijn.' Grinnikt Kaj dan. 'Zou je denken?' Ik kijk hem hoofdschuddend aan en pak een van de mokken vast, die inderdaad koud aanvoelt. Voorzichtig neem ik een slok eruit en haal mijn schouders op. 'Het is nog steeds te drinken.' Grijns ik, waarna ik nog een slok neem. Kaj pakt de andere mok en neemt ook een slok. 'Je hebt nog gelijk ook.' Lacht hij. Ik knik en dan piept de magnetron, wat betekend dat de nacho's klaar zijn. Kaj trekt meteen de deur open en wil de schaal al pakken. 'Ik vermoed dat deze heet gaat zijn.' Mompel ik. Kaj pakt de schaal gewoon vast en laat hem bijna vallen op het aanrecht. 'Damn it, die zijn heet!' Roept hij gelijk. 'Ik zeg het niet voor niets.' Ik besluit hem maar heen te laten en draai me om, om vervolgens alvast naar de bank te lopen. Eigen schuld, dikke bult.

'Wat ben je toch de hele tijd aan het doen?' Vraag ik verward. Ik til mijn hoofd wat op en kijk tegen Kaj zijn kin aan. Zijn gezicht is erg geconcentreerd op zijn telefoon die boven mijn hoofd zweeft, maar ik kan niet zien wat hij erop aan het doen is. 'Niets hoor schat.' Glimlacht hij. Ik kijk hem even wantrouwend aan, maar hij is alweer gefocust op zijn telefoon. Ik zucht, en probeer mezelf weer te focussen op de film terwijl ik mijn hoofd weer terug op Kaj zijn borst leg. Echter lukt het niet geweldig. Het licht blijft maar knipperen voor mijn ogen langs. Ik zucht en leun van hem af, waarna ik een paar nacho's uit de schaal pak en recht ga zitten. Ik blijf expres recht zitten en richt me weer naar de tv, waardoor mijn rug gericht is naar Kaj. 'Hey.' Mompelt Kaj gelijk en ik voel hoe hij zijn armen rond mijn middel slaat. Ik zeg echter niets terug. Ik voel zijn kin op mijn schouder en zucht, waarna ik besluit mijn mond te houden en niets te zeggen. De rest van de tijd dat de film zich afspeelt is het akelig stil in ons huisje, op het geluid van Kaj zijn vingers die driftig op zijn scherm tikken na. De film loopt tot zijn einde, en onder de hele film door hebben we geen enkel woord gewisseld. De aftiteling komt in beeld en Kaj neemt niet eens de moeite om op te kijken en zicht te verwonderen dat de film al afgelopen is op dit moment. Ik zucht en klim van hem af, waarna ik de aftiteling afzet en de tv weer gewoon op de commerciële programma terecht komt. Ik zie hoe ze in het programma ''wie is de chef'' bezig zijn met pannenkoeken en ik hoor mijn maag zachtjes knorren. 'Honger?' Vraagt Kaj. Ik haal mijn schouders op waardoor Kaj zijn kin van mijn schouder af moet halen en kijk dan weer naar het beeld. Kaj reageert niet en ik voel hoe zijn armen weer rond mijn middel verdwijnen. 'Als ik iets verkeerd heb gedaan moet je het zeggen hé? Ik heb je toch niet teleurgesteld in de slaapkamer net hé?' Mompelt hij geschokt. Ik besluit ook weer geen antwoord te geven. Ik merk hoe Kaj het erbij laat zitten en als ik mijn gezicht voorzichtig omdraai zie ik dat hij weer gefocust is op zijn telefoon. Het blijft een hele tijd stil als Kaj ineens opstaat. Verward kijk ik hem aan maar als hij niets zegt, dan besluit ik ook mijn mond te houden. Ik zie hoe hij naar de gang loopt en niet veel later hoor ik de gangdeur weer opengaan. 'Ik weet niet of het je iets boeit, maar ik ben even weg.' Ik kijk hem verward aan. 'Waarheen?' Besluit ik dan toch te vragen. 'Oh, je kan praten!' Grijnst hij. 'Ja, als jij jouw telefoon belangrijker vind heb ik jou niets te vertellen.' Mompel ik. Kaj schud zijn hoofd. 'Ik zie je zo.' Ik zeg niets en Kaj sluit de deur, waarna ik niet veel later hoor ik ook de voordeur van het huisje. Fijn, helemaal in mijn eentje.

Ondertussen is het programma dat ik keek al afgelopen, en komt ook bijna het volgende programma wat ik kijk, iets met huizen, tegen het einde, als ik pas weer de deur hoor. 'Waar ben je heen geweest joh?' Vraag ik verward. Kaj zegt niets maar zet een plastic tas op het aanrecht. Ik zucht diep en sta op, waarna ik de lege schaal van de tafel pak en deze meeneem naar de keuken, naar Kaj. 'Ik heb iets gehaald.' Zegt hij dan. 'Duurde dit zo lang?' Mompel ik zachtjes. Kaj kijkt me even verontwaardigd aan. 'Sorry.' Mompel ik dan zachtjes. 'Het is oké, ik denk dat je wel vrolijk wordt van wat ik heb meegenomen voor je.' Zegt hij dan. Ik haal mijn schouders op. 'Dat weet ik niet als ik het niet kan zien hé?' Kaj lacht zachtjes en zet dan de plastic tas op het aanrecht. 'Nou... Tadaa!'