De weddenschap - Kaj van der Voort ✔.

Hoofdstuk zeventien.

                  

'Lauren!' Hoor ik verschillende stemmen schreeuwen. 'Pak haar bij haar arm!' Hoor ik de stem van onze instructeur roepen. Ik blijf met mijn ogen gesloten en grijp het touw waarmee ik vast zit stevig vast, ik durf nu niet te kijken. 'SOS, we hebben een reddingsboot nodig bij de survivalbaan. SOS.' Hoor ik diezelfde stem weer roepen. Een piep verlaat mijn mond en dan voel ik hoe een hand mijn arm omsluit waarna ik een harde ''shit'' hoor. 'Kaj! Voorzichtig!' Het is de stem van Samuel. 'Lauren, open je ogen, nu!' Dwingt Kaj me. 'Nee, nee ik durf niet.' Jammer ik. 'Lauren, alsjeblieft, doe je ogen open!' Roept Kaj. 'Nee.' Jammer ik. 'Lauren alsjeblieft. Laat het touw dan los en geef me je hand.' Ik blijf eigenwijs het touw vasthouden. 'Lauren, schiet op, nu! Anders vallen we allebei!' Roept Kaj uit. Langzaam open ik mijn ogen en zie dat ik aan het bovenste touw bungel. Kaj staat heel ongemakkelijk van voor naar achter te bewegen. Ik zie aan hem dat hij het moeilijk heeft en ook met moeite zijn evenwicht moet houden. 'Probeer met je voeten op het touw te komen Lauren.' Moedigt Kaj me aan. 'Dat gaat niet, daarvoor beweegt het teveel!' Roep ik uit. Ik houd me stokstijf stil. In de verte komt een witte speedboot aanvaren met volle snelheid. Ik zie hoe ze aan het wijzen zijn naar ons en druk aan het gebaren. 'Kaj, ik ben bang.' Jammer ik zachtjes. 'Ik ook Lauren, ik ook.' Zucht Kaj uiteindelijk, maar hij houdt nog altijd mijn arm vast met een hand, en met zijn andere hand zijn eigen touw.
'Oké, we zijn bij jullie!' Hoor ik onder me. 'Meneer, jij mag langzaam met je voeten van het touw af glippen, zodat we jullie bij jullie bennen kunnen pakken.' Roept de man in het bootje. 'Oké.' Mompelt Kaj en ik zie hoe hij in zichzelf telt. Hij blijft mijn arm echter nog steeds vasthouden terwijl hij dan zijn voeten van het touw af laat schieten. 'Kaj!' Hoor ik verschillende stemmen schreeuwen vanaf beide kanten. 'Oké, we pakken eerst jouw mevrouw, niet schrikken, ik grijp je benen vast!' Roept de man, en dan voel ik inderdaad twee handen die mijn enkels vastgrijpen. 'Laat maar zakken!' Roept de meneer en niet veel later voel ik hoe ik langzaam naar beneden getrokken wordt. Kaj laat voorzichtig mijn arm los en grijpt dan gelijk het touw vast waar hij aan hangt. Zodra ik met mijn voeten op de bodem van de boot sta begin ik als een gek te trillen. Ik sla mijn handen voor mijn mond als ik zie dat de man de actie die hij bij mij uitgehaald heeft, herhaald bij Kaj. Zodra hij ook in de boot staat worden wij beide van de baan losgemaakt doordat ze de kabels van onze pakjes afhalen en zonder na te denken sla ik mijn armen om Kaj heen. Gelijk voel ik zijn armen rond mijn middel en verberg ik mijn gezicht in zijn schouder terwijl de tranen automatisch over mijn wangen beginnen te lopen. 'Het spijt me zo.' Mompel ik. 'Ik weet niet meer wat er gebeurde.' Snik ik. 'Het is niet erg. Het is echt niet erg. We leven nog.' Kaj lacht, en ik hoor gelijk dat het een lachje van spanning is.

We worden netjes naar de kant gebracht en ik bedank de man die ons geholpen heeft. Hij geeft lachend aan dat dit niet de eerste keer is dat zoiets gebeurt en vaart dan weer naar de andere kant van het meer. Samuel, Cassius, Jai, Anna, Sofie, Lilly en Ellis komen meteen naar ons toe en gelijk slaat Sofie haar armen om me heen zodra ze beneden is vanuit de toren en voor mijn neus staat. 'Oh, ik dacht echt dat je in het water zou vallen!' Roept ze uit. Ik lach even zachtjes terwijl ik de laatste paar tranen van mijn wangen afveeg. 'Ik dacht echt even dat er van alles mis zou gaan.' Hoor ik Samuel mompelen. 'Niet zo dramatisch maat, we leven nog hoor.' Lacht Kaj. Dan komt ook Dioni aan gelopen. 'Jezus man, ik schrok van jullie.' Ik lach een kleine glimlach en staar naar mijn nagels. 'Willen de andere nog proberen of kan ik er vanuit gaan dat het survivallen voor jullie hier ophoud?' De instructeur komt bij ons staan en kijkt ons een voor een aan. 'Nou, ik ga echt niet nog een keer hoor.' Lacht Kaj. 'Ik ook niet.' Geef ik meteen toe. 'Nee, voor mij is het ook niet meer zo aantrekkelijk om te gaan.' Mompelt Lilly. 'Ach, kom op joh.' Lacht Ellis. 'Nou, ga jij dan?' Daagt Cassius haar gelijk uit. 'Uh, nee. Liever niet.' Mompelt ze na een korte stilte. 'Nou dan.' Cassius kijkt haar even spottend aan. 'Laten we maar gewoon terug naar onze huisjes gaan, omkleden in onze zwemkleding en de overige uren van deze dag gaan zwemmen?' Stelt Jai voor. Meteen hoor ik instemmend gemompel en we bedanken de instructeur met een hand waarna we allemaal naar onze huisjes lopen. Zodra ik binnen ben slaak ik een diepe zucht en zonder dat ik het wil, begin ik hard te huilen. 'Hé, Lauren!' Meteen slaat Kaj zijn armen om me heen. 'Het is oké, stil maar.' Fluistert hij zachtjes. Ik kan er niets aan doen, maar klamp me helemaal aan hem vast. 'Ik heb het helemaal verpest.' Snik ik. 'Nee, dat is niet waar.' Gaat Kaj er gelijk tegenin. Hij laat me iets los en legt zijn handen op mijn wangen. Hij kijkt me diep in mijn ogen aan terwijl hij met zijn duimen onder mijn ogen door strijkt. 'Jij kan hier ook niets aan doen. Ongelukjes gebeuren nu eenmaal en we hebben net pech dat he bij ons gebeurt. Er is niemand boos op je en je zal merken dat ze het er zo meteen als we gaan zwemmen niet eens meer over hebben.' Kaj buigt zich wat meer naar me toe en ik voel zijn lippen op mijn voorhoofd, waardoor er toch een kleine glimlach rond mijn lippen ontstaat. 'Kom, en nu die leuke bikini van je aantrekken en zorgen dat Elise en Femke jaloers worden op hoe sexy je bent.' Kaj laat me los en geeft me een setje in mijn rug richting de slaapkamer.  Wacht. Noemde hij me nu echt sexy?