De weddenschap - Kaj van der Voort ✔.

Hoofdstuk eenendertig.

Kaj buigt zich over de kluis heen en gaat gelijk aan de slag. Hij draait aan het slotje en probeert alle combinaties die mogelijk zijn. Ik hoor hem gewoon hardop denken en vloeken wanneer het kluisje niet open gaat. Ik grinnik zachtjes en besluit wijs mijn mond te houden en hem heen te laten prutsen, ik weet toch wel dat hij eruit komt. 'Ja! Ik heb hem!' Roept hij blij als hij de kluis open heeft. Hij slaat gelijk zijn armen om me heen en lachend sla ik ook mijn armen om hem heen terwijl ik mijn gezicht voor even in zijn schouder druk. 'Kom, we gaan samen kijken wat erin zit.' Kaj laat me los en pakt mijn hand vast. Hij verstrengeld onze vingers en we gaan weer voor het kleine kluisje staan. 'Stiekem zijn we echt een idioot stel.' Lach ik. 'Nou en.' Kaj steekt zijn tong uit en meteen pak ik hem tussen mijn duim en wijsvinger. Verveeld kijkt hij me aan. 'Ik heb je niet voor niets gewaarschuwd.' Kaj knippert met zijn ogen en lachend laat ik zijn tong weer los. 'Dankje.' Mompelt hij. 'Ready?' Kaj knijpt me in mijn hand die hij nog steeds vast heeft. Ik knik en hij haalt een gele envelop tevoorschijn. 'Als jij hem vasthoudt, maak ik hem open.' Ik lach weer maar pak dan wel de envelop vast. Met veel geweld scheurt Kaj hem open. Ik laat hem wat losser zodat Kaj een kaartje eruit kan halen. Beiden schieten we hard in de lach zodra we zien wat erop staat. Het is verassend genoeg een panda. 'Er staat nog iets achterop.' Merk ik op als ik de zwarte letters zie. Kaj laat mijn hand nu wel los en draait de kaart om. 'Huisje 502.' Is het enige wat erop staat. 'Kom! We moeten daar heen!' Kaj sluit de kluis weer, pakt de envelop en de kaart en rent al bijna weg zonder mij. Net bij de ingang blijft hij stil staan. 'Kom je nog?' Lacht hij. 'Ja, ik moet er gewoon echt aan wennen dat jij zo van de hak op de tak kan vliegen.' Kaj lacht en zodra ik bij hem ben slaat hij zijn arm rond mijn schouders heen. 'Ja sorry schat. Dat is nu eenmaal als je artiest bent, dan leer je dat.' We lopen het pannenkoekenrestaurant uit, door de Plaza heen naar de achteruitgang. Zodra we buiten staan zie ik dat het al donker is. We zijn dus echt nog lang weggeweest.... Ik pak Kaj zijn hand vast die op mijn schouder hangt en verstrengel onze vingers waarna ik een kus op de rug druk. Kaj legt zijn hoofd tegen dat van mij aan en rustig lopen we terug naar ons golfkarretje.
'Wil jij nu rijden?' Vraagt Kaj me terwijl hij me loslaat en de sleutels voor mijn neus houdt. 'Denk je dat dat een goed idee is?' Vraag ik lachend. Kaj kijkt even twijfelend maar schudt dan heel voorzichtig zijn hoofd. 'Ik schrok al.' Lach ik. Net op het moment dat we willen instappen, gaat Kaj zijn telefoon over. 'Met Kaj?' Hoor ik hem opnemen. 'Oh, ja, geen probleem. Dan doen we dat! Nee, daarom. Is goed, dan leveren we hem af. Ja, dat hebben we gevonden dus we gaan zo richting het huisje. Is goed. Oké, tot zo. Doei Mark.' Kaj stopt na een paar minuten zijn telefoon weer weg. 'Dat was Mark.' Ik sla mezelf tegen mijn voorhoofd. 'Dat had ik nog niet door.' Sarcastisch kijk ik Kaj aan. 'Sorry.' Lacht hij. 'We moeten het golfkarretje gaan inleveren. En dus lopen naar het huisje, anders is de tijd om en moeten we bijbetalen en het was al niet zo goedkoop om zo een karretje te huren.' Ik knik begrijpelijk en Kaj start het karretje waarna hij voorzichtig richting de verhuur-schuur rijdt. Ik lig met mijn hoofd op zijn schouder terwijl Kaj gefocust op het rijden blijft. Er lopen nog mensen buiten maar omdat het donker is en de lampen best kort gericht staan is het lastig om veraf te zien of er iemand loopt. Bij de verhuur-schuur leveren we netjes de sleutel in en pakt Kaj gelijk mijn hand weer vast. We lopen rustig terug richting de Plaza om daar vervolgens op de bordjes te kijken welke kant we op moeten. Zodra we uitgevonden hebben welke richting we op moeten voor de huisjes in de vijfhonderd, lopen we die kant op. We moeten een bruggetje over en in stilte lopen we daarheen. 'Ik heb nu eigenlijk stiekem wel zin om gewoon op de bank te liggen, met een heerlijk wit wijntje met ijs erin, een hele zak chips die ik leeg kan eten en een echte dramatische chickflick.' Kaj lacht. 'Nou, liever niet. Een biertje en goede muziek klinkt beter.' Ik draai mijn hoofd iets naar hem zodat ik hem aan kan kijken. 'Vooruit, een chickflick met goede muziek, ik een wijntje en jij een biertje?' Probeer ik met een glimlach. Ik knipper expres wat met mijn ogen om het effect te geven. 'Omdat je nu het puppyeffect op me geeft, en ik daar bij elke meid tegen kan behalve bij jou, en omdat jij even mag gaan bedenken welke chickflick goede muziek heeft, geef ik je een kans.' Kaj buigt zich naar me toe en drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Nou, alleen voor jou dan.' Lach ik.
'Uuuuhh Kaj?' Verschrikt laat ik gelijk Kaj zijn hand los en draai me om naar het geluid. 'Ja?' Roept Kaj nonchalant, maar zodra hij zich ook omdraait en ziet wie er staan, is hij gelijk stil.
Femke en Elisa.

En iets in hun ogen zegt me dat ze hier niet staan om vriendelijk vragen aan ons te stellen....