De weddenschap - Kaj van der Voort ✔.

Hoofdstuk zevenenveertig

Een benauwd gevoel kruipt over mijn borst heen terwijl ik mijn ogen open. Als automatisch begin ik gelijk te hoesten. Ik voel dat het ontzettend warm is op de kamer. Gelijk gooi ik de lakens van me af. Ik voel alsof het schuurt in mijn keel en ik kan de zweetdruppels van mijn voorhoofd afvegen. Ik klim uit bed en loop richting de deur. Ik merk dat het steeds warmer wordt. Ik grijp mijn telefoon van de kast af omdat ik hem daar aan de oplader had liggen en bekijk de tijd. Half 4 in de nacht... Zoals ik ook al verwacht had heb ik verder geen berichtjes. Ik stop mijn telefoon in de broekzak van mijn pyjamabroek en loop weer naar de deur. Zodra ik de klink vastpak trek ik mijn hand met een gil terug. Hij is ontzettend heet. Gelijk begin ik weer te hoesten zodra ik ademhaal. Er is iets niet helemaal goed hier... 'Lauren?' Ik hoor hoe Kaj zijn stem schor is en zodra hij mijn naam uitgesproken heeft begin hij ook te hoesten. 'Ik vertrouw het niet Kaj.' Ik kan mijn zin niet afmaken, automatisch begin ik weer te hoesten. 'Waarom is het zo heet hier?' Zucht Kaj tussen zijn hoesten door. 'Geen idee, maar de klink is ook ontzettend warm.' Merk ik op en ik begin weer te hoesten.

'Ik moet echt wat drinken.' Mompel ik en ik slik een keer goed voor ik de mouw van mijn pyjama om mijn hand heen klem en dan de deur open. Zodra ik deze open heb begin ik te gillen en gooi de deur weer dicht. 'Lauren!' Is het enige wat Kaj roept en ook hij springt uit bed. Hij grijpt zijn koffer uit de kast en begint als een gestoorde gek zijn kleding in zijn koffer te laden. Ik heb daar echter geen tijd voor. Ik grijp de oplader van mijn telefoon en loop naar het raam toe. Hij hangt wat hoger en is wat smal. 'Kunnen we hier doorheen denk je?' Roep ik naar Kaj. 'Het moet wel.' Is het enige wat Kaj zegt. Hij ritst zijn koffer dicht en rent naar mijn kast. Ook daar pakt hij mijn koffer en begint deze in te laden. Ik voel hoe het steeds warmer wordt en pak Kaj zijn koffer. Ik probeer hem op te tillen wat niet geweldig gaat maar ik moet doorzetten. Ik voel het zweet over mijn rug naar beneden lopen terwijl ik Kaj zijn koffer omhoog til en door het raam probeer te duwen. Dit gaat gelukkig goed en ik zie in het licht van de straatlantaarns hoe hij op het gras valt. Niet veel later komt Kaj met mijn koffer aan en duwt ook deze door het raam. 'Sorry, geen tijd om alles erin te doen maar het meeste zit erin gepropt.' Zegt hij. 'Dat geeft niet.' Merk ik op. Zonder dat ik nog wat kan zeggen kijk ik Kaj geschokt aan. Ik hoor het vuur nu gewoon knetteren en ik zie hoe langzaam de deur wegbrand. Tranen springen in mijn ogen en ik voel hoe ze langzaam over mijn wangen beginnen te lopen. Dit was niet de manier hoe ik gedacht had aan mijn einde te komen...

'Snel Lauren! Stap op mijn voet en klim door het raam!' Roept Kaj. 'Nee ga jij maar eerst!' Gil ik. 'Jij bent belangrijker!' Roep ik er achteraan terwijl ik weer als een zeehond begin te hoesten. 'Lauren! Klim op mijn voet!' Is het enige wat Kaj zegt. Ik besluit er niet meer tegenin te gaan en zet een van mijn voeten op Kaj zijn handen neer terwijl ik met mijn eigen handen het kozijn vastpak. Ik voel hoe Kaj me omhoog duwt bij mijn voet en ik probeer door het raam te klimmen. 'Lauren!' Ik kijk op en zie hoe Samuel aan komt rennen. Hij trekt een sprintje en hij grijpt me bij mijn schouders vast. 'Wat is er gebeurt? Waarom brand het bij jullie?' Roept hij uit. 'Geen tijd, red Kaj!' Is het enige wat ik kan zeggen, waarna ik een hap frisse lucht neem en weer begin te hoesten als een zeehond. 'Is Kaj nog binnen?' Roept Samuel geschokt uit. 'Ja!' Gil ik. 'Waarom komt hij niet?' Roept Samuel uit. 'Ik weet het niet, hij zou achter me aan komen!' Roep ik uit. Samuel kijkt geschokt op en ik zie dat hij moeite heeft met nadenken. 'De voordeur! Lauren, blijf hier!' Roept hij uit en dan rent hij naar de voordeur.
Een hele tijd is het stil, hoor ik niets en zie ik iets. Het enige wat ik voel is mijn keel die ontzettend droog is en ik probeer zoveel mogelijk frisse lucht in te ademen door mijn neus. Ik ruik een grote brandlucht en zodra ik opkijk zie ik allemaal zwarte rook vanaf ons huisje komen. 'Lauren, wat is er aan de hand?' Lilly komt naar me toe en slaat haar armen om me heen. 'Kaj, kaj is binnen!' Gil ik uit. 'Kaj is nog binnen? Maar? Waar? Hoe?' Ik zie dat ze niet goed weet wat ze moet zeggen of doen. 'Ik kan niet via de voordeur! Die is gloeiend heet en brand langzaam weg.' Roept Samuel in paniek. 'Ga via het raam!' Roept Lilly. Ik voel hoe de tranen over mijn wangen lopen en ik kan niets meer, ik begin paniekerig naar adem te happen om zoveel mogelijk frisse lucht binnen te krijgen, wat resulteert dat ik weer begin te blaffen als een zeehond op het droge.
'HELP!' Meteen schrik ik op en kijk ik naar Samuel. 'Kaj!'