De weddenschap - Kaj van der Voort ✔.

Hoofdstuk drieënvijftig

'Oké, bedankt voor je informatie.' De agente knikt me vriendelijk toe als ik mijn verhaal afsluit. 'Het is vast een enorme schok voor jullie geweest.' Beaamt ze. Ik knik en veeg de laatste tranen weg met een tissue die ik van haar uitgereikt heb gekregen. 'Ik heb genoeg informatie. Ik wil je daarbij ook bedanken voor je eerlijkheid. Weet dat er voor jou geen consequenties zijn, jij bent niet strafbaar geweest. Ook jouw vriend niet. Voor het slaan trekken wij nu geen consequenties meer.' Legt ze uit. Ik voel een tinteling door mijn lichaam heen gaan als ze de woorden ''jouw vriend'' uitspreekt en haar blik naar Kaj werpt. Ik word er gewoon warm van. 'Bedankt.' Mompel ik zachtjes en ik haal nog een keer mijn neus op. Ik heb het altijd moeilijk gevonden om verschrikkelijke situaties nogmaals te moeten vertellen. Ik ben een beelddenker, dus alle beelden van vannacht kwamen weer terug, samen met de emoties en de angst dat ik Kaj zou verliezen. Ondanks dat ik hem nog maar zo kort ken betekent hij gewoon nu al zoveel voor me, dat ik echt niet zou weten wat ik zonder hem zou moeten.
'Wij gaan nu even met onze collega's op het bureau bellen. Je hoort van ons wat we besluiten aan straf voor Elisa en Femke. Als jullie even allemaal hier kunnen blijven zal een van ons straks terugkomen om jullie op de hoogte te brengen.' We knikken braaf en ik begin gelijk weer naar mijn handen te staren. Een zucht rolt over mijn lippen en ik voel hoe iemand een arm om me heen slaat. Zodra ik mijn hoofd draai word ik begroet door de blonde haren van mijn beste vriendin. 'Het komt goed Lau, ik geloof er heilig in. Die meiden zullen de gepaste straf krijgen die ze verdienen.' Fluistert Sofie. Op dit moment hoop ik dan ook met heel mijn hart dat ze gelijk heeft.

Zo dra de agent weer naar buiten loopt voel ik mezelf helemaal vol adrenaline van woede. Omdat Kaj en ik niet gewond zijn geraakt op wat rook in onze longen na, maar we niet meer gevaar lopen dan een longontsteking, hebben Elise en Femke voor drie jaar taakstraf gekregen. Ze komen er meer dan goed vanaf als je het mij vraagt. Ondanks dat het een poging tot doodslag is.
'Zullen we maar gaan zwemmen om onszelf even af te leiden? Ik heb niet zoveel zin om mee te gaan met de rest naar de klim-hal.' Mompelt Kaj. 'Ik ook niet, zwemmen klinkt goed.' Glimlach ik. Kaj knikt en drukt een kus op mijn lippen. Ik schrik even van zijn spontane actie maar kus hem wel terug. 'Doen we dat.' Ik knik en we lopen naar de rest van de groep terug. 'Wij gaan niet mee, wij gaan liever even zwemmen.' Zegt Kaj gelijk. 'Oké, is goed. Doen jullie voorzichtig?' Lilly slaat bezorgd haar arm rond mijn schouders. 'Doen we zeker.' Glimlach ik waarna ik dankbaar een arm terug rond haar middel sla en haar half knuffel.
'Maak je geen zorgen, het komt goed.' Glimlach ik haar toe. Lilly knikt en dan laat ze me weer los. 'Veel plezier in de klim-hal.' Zeg ik in het algemeen. De jongens en meiden knikken en bedanken ons waarna ze omdraaien. 'Zo, even het rijk voor ons alleen.' Glimlacht Kaj en daarna loopt hij alvast vooruit. 'Let's go!' Zijn humeur lijkt in een slag omgeslagen en hij rent bijna richting het zwembad. Braaf en hoofdschuddend volg ik hem.

'Nee! Kaj!' Gil ik, maar het is al te laat. Met een plons beland ik in het zwembad. 'Ik was net droog, nu ben ik weer helemaal nat.' Zucht ik als ik proestend bovenkom en mijn haren uit mijn gezicht veeg. 'Dat was de bedoeling.' Lacht hij. Quasi-verbaasd kijk ik de blonde jongen voor mijn neus aan, terwijl hij zijn lange lokken ook uit zijn gezicht strijkt. 'Zo heb ik je het liefst.' Grijnst hij, voor hij naar me toe zwemt. Hij grijpt me onder mijn billen vast en een kleine gil verlaat mijn mond. Gelijk sla ik mijn armen om zijn schouders heen en kijk hem lachend aan. Kaj tuit gelijk zijn lippen en met een lach druk ik er een kus op. Ik wil weer loslaten, maar voel hoe Kaj zijn hand tegen mijn achterhoofd aanlegt en mijn lippen tegen die van hem aanvoel. Langzaam voel ik zijn tong langs de mijne schuren. Kaj zijn handen drukken in mijn billen en ik voel hoe ik er langzaam meer van geniet. 'Kaj.' Fluister ik zachtjes als ik zijn lippen loslaat. 'Niet hier.' Grinnik ik. 'Oh, ik dacht, dat vind je wel spannend.' Grijnst hij. 'Doe normaal joh!' Ik druk mijn handen tegen zijn schouders aan zodat Kaj me wel los moet laten, wat hij gelukkig ook doet. Ik zwem naar de muur toe en druk mezelf er tegenaan. Kaj komt naast me staan en zucht terwijl hij zijn lichaam tot zijn kin toe in het water laat zakken. 'Het lijkt mij echt heel saai, dat klimmen.' Mompelt hij. 'Mij ook.' Geef ik eerlijk toe. 'Ik denk ook oprecht dat Dioni al meerdere keren gevallen is.' Lacht Kaj om zijn eigen gedachtes. 'Gevallen of dat hij is laten vallen?' Verward kijkt Kaj me aan terwijl ik naar een stelletje kijk dat tegenover ons op het bankje zit in het zwembad. 'Hoe bedoel je, laten vallen?' Vraagt hij als hij merkt dat ik zijn vragende blik niet zie. 'Als Ellis hem gezekerd heeft, kan zij ook heel slim zijn.' Lach ik spottend terwijl ik hem weer aankijk. 'Oh, dat lijkt me toch niets voor Ellis, hoewel ik wel weet dat ze tot genoeg in staat is denk ik niet dat ze zo ver zou gaan.' Ik haal mijn schouders op en grijns. 'Bij vrouwen weet je nooit zeker tot waar ze in staat zijn.' Grijns ik. 'Oh?' Kaj kijkt me nu uitdagend aan, de typerende grijns verschijnt gelijk weer op zijn gezicht. Dit gaat samen met een ondeugende blik in zijn ogen. Ik weet zeker dat hij nu gedachtes heeft die ik op dit moment niet wil raden.