De weddenschap - Kaj van der Voort ✔.

Hoofdstuk dertig.

'Ik krijg het echt niet meer op Kaj.' Pruil ik. 'Die hamburger is zo groot.' Kaj grinnikt zachtjes. 'Aanstelster.' Hij steekt zijn tong naar me uit en pakt mijn ijsje voor mijn neus weg waarna hij hem zelf op begint te eten. 'Als je nog een keer je tong naar me uitsteekt hak ik hem eraf.' Meteen krijgt Kaj een grijns rond zijn lippen. 'Dat doe je niet, mijn tong is jou veel te dierbaar.' Zegt hij simpel. 'Oh echt niet.' Ga ik er gelijk tegenin. 'Echt wel. Want als ik mijn tong niet meer heb, kan ik niet meer zingen.' Zegt hij. 'Ja? Dus? Dan wordt je maar secretaris.' Kaj lacht. 'Dat is nog een optie. Maar hoe moet je mij dan zoenen? Hoe moet ik jou dan daar beneden...-' Meteen kap ik hem af en druk ik mijn hand tegen zijn lippen aan. 'We zitten in een restaurant, lul.' Sis ik hem toe. 'Hmpgaheojg.' Ik grinnik zachtjes en haal mijn hand voor zijn mond weg. 'Dankje.' Mompelt hij en hij gaat weer verder met het eten van zijn ijsje. Ik veeg mijn hand af aan het servetje dat ik heb gekregen en zodra Kaj zijn - of eigenlijk mijn – ijsje op heeft steekt hij zijn hand al in de lucht. De serveerster komt met een vriendelijke glimlach naar ons toe gelopen. 'Zouden wij de bon mogen?' Vuurt Kaj gelijk op haar af. 'Natuurlijk.' Lacht ze. Ze pakt onze lege borden, bekers en bakjes op en verdwijnt weer. 'Jij hebt ook totaal geen geduld of wel?' Kaj haalt zijn schouders op. 'Nu niet nee. Maar ik beloof je dat als we van deze vakantie weg zijn ik je een keer fatsoenlijk mee uit eten neem, goed?' Meteen komt er een glimlach op mijn gezicht. 'Goed.' Kaj buigt zich naar voren en tuit zijn lippen. Ik schud mijn hoofd en buig me ook naar hem toe. Ik leg mijn hand voor steun op zijn wang en druk een lange kus op zijn lippen. Dit is ergens nog best een ontzettend leuke dag zo.
'De bon.' Lacht de serveerster als ze ons afwachtend ziet kijken. Zodra ik het bedrag in mijn zichtveld krijg pak ik mijn portemonnee tevoorschijn terwijl Kaj het bonnetje aanpakt. Ik rond het af op een heel bedrag en geef haar netjes het geld. 'Succes moet zoeken.' Glimlacht ze naar ons waarna ze weer verdwijnt. Kaj staat gelijk op terwijl ik nog snel mijn portemonnee dichtrits. 'Jo, waar moeten we heen?' Vraag ik als Kaj al wegloopt. Ik versnel mijn pas zodat ik hem bij kan houden. 'Er staat op de bon: 'In het restaurant waar ze de ronde eetbare dingen verkopen, waar appel in kan, kaas bij kan en stroop op kan. Achter de keuken staat jullie kluis. Verzamel de code door goed in het restaurant te zoeken dat de Engelse naam draagt van dit voedsel.' Ik gok dus dat we naar het pakkenkoekenrestaurant moeten.' Ik kijk Kaj even bedenkelijk aan en knik dan. 'Het enige andere wat ik kan verzinnen waar kaas bij kan en wat rond is – is ei. Maar ik geloof niet dat je daar stroop op doet of appel in eerlijk gezegd... En ik ken ook geen restaurant dat zichzelf egg noemt...' Kaj lacht en pakt mijn pols. 'Lauren, stop maar met praten en loop maar gewoon mee.' Ik voel mezelf rood worden en bijt op mijn onderlip waarna ik achter Kaj aan loop de Plaza door, op weg naar het restaurant genaamd pancakes.
Zodra we er zijn zien we tot onze verbazing dat alle stoelen op de tafels opgestapeld staan en het helemaal donker is. 'Ze zouden het ook eens makkelijk maken.' Zucht Kaj en hij haalt zijn telefoon uit zijn zak. Hij klinkt zijn duizenden WhatsApp berichtjes en tweetmeldingen weg en zet zijn zaklamp aan. Ik besluit zijn voorbeeld te volgen en pak ook mijn telefoon om mijn zaklamp aan te zetten. Zodra ik dit gedaan heb kijk ik naar Kaj. 'Jij links ik rechts?' Ik knik en Kaj begint al met lopen. Ik loop de andere kant op en ga opzoek naar nummers. Ik kijk overal waar ik ook maar iets kan vinden. Onder de tafels, onder de stoelen, op de tafels, in de bakjes waar plantjes in staan. Achter de bar, tegen het hek. Als ik uiteindelijk een briefje op de koeling zie hangen waar de drankjes in staan. Gelijk loop ik er naartoe. Ik zie er een K en een L op staan. Zonder na te denken trek ik het briefje van de koeling af en vouw het open. 'Kaj! Ik heb er een!' Gil ik hard. 'Wat staat erop?' Word er gelijk teruggeroepen. 'Een zeven!' Roep ik terug. 'Hebbes! Ik heb een vijf! Oh, en een drie!' Roept hij. Ik begin verder te zoeken door het restaurant maar geef het op. 'Ik heb ook nog een negen! Kom maar hierheen!' Roept Kaj dan. Ik grinnik zachtjes en loop dan in de richting van zijn lichtje. 'Op naar de keuken.' Roept Kaj vrolijk terwijl hij al wegloopt. Ik volg hem netjes en zodra we in de keuken komen springt er automatisch een lamp aan. En inderdaad, naast de mega grote oven of magnetron of wat het ook mag zijn – ik ben totaal niet thuis in de keuken dus het is echt niet mijn ding om hier verstand van te hebben - staat een kluis. 'Ik ben nu wel echt ontzettend benieuwd welk dier ze ons gegeven hebben en wat het kan betekenen...' Mompel ik. Kaj knikt en trekt me naar zich toe. 'Wat dan ook, ik vond deze dag wel echt leuk.' Ik sla mijn arm ook om hem heen en knik. 'Ik ook.' Glimlach ik. Kaj drukt een kus op mijn lippen en glimlachend kus ik hem terug.