De weddenschap - Kaj van der Voort ✔.

Hoofdstuk zestien.

'Ik geef me over!' Gil ik hard als ik op de bank lig, en Kaj gevaarlijk met zijn kussen aan komt rennen. 'Nah, zo snel ben je niet van me af.' Kaj gooit zijn kussen weg en gaat op zijn knieën op de bank zitten. Gelijk gooi ik mijn benen in de lucht om hem tegen te houden. Kaj buigt zich over me heen en begint me te kietelen. Ik kronkel alle kanten op terwijl ik het hele huisje bij elkaar gil. 'Ssst.' Lacht Kaj na een tijdje en hij stopt met kietelen. 'Straks denkt iedereen nog dat ik je vermoord.' Ik kijk hem even serieus aan. 'Maar dat doe je toch ook?' Kaj lacht even en staat dan op. 'Broodje?' Nu is het mijn beurt om te lachen, maar ik knik wel. 'Doe maar, ja.' Kaj lacht en loopt naar de keuken om het ontbijt te maken.

'Oké, we hebben een plan bedacht. We gaan ze gewoon negeren. We gaan gewoon net als gisteravond die meiden op afstand houden.' Legt Dioni aan. 'Oké, top plan man. Had ik niet kunnen bedenken.' Jai klopt zijn vriend op zijn schouder. Dioni rolt met zijn ogen. 'We kunnen lastig gaan stunten, aangezien we moeten gaan survivallen vandaag.' Meteen valt mijn mond open en hoor ik Sofie gillend in haar handen klappen, terwijl Cassius een ''gaaf'' uitstoot. 'Dat vind ik leuk.' Grijns ik en meteen hoor ik Anna lachen.
'We moeten zelfs al aanstalten gaan maken.' Grijnst Dioni en hij pakt zijn spullen. Ik zie hoe Ellis ook snel haar spullen bij elkaar pakt. 'Weet je waar we heen moeten?' Vraag ik aan Dioni, die meteen zijn hoofd schudt. 'Dan gaat mee, en die weet waar het is, hij staat al te wachten buiten op ons.' Dioni knikt met zijn hoofd naar de deur. Meteen schiet ik overeind en Sofie volgt me. 'Lauren, we gaan survivallen!' Kiert ze uit en ze slaat haar armen om me heen. 'Jaaaa, ik weet het!' Roep ik lachend terug. 'Stelletje gekken.' Mompelt Samuel lachend naar ons. 'Moet jij nodig zeggen.' Sofie steekt haar tong naar hem uit en meteen lacht hij. 'Let's go!' Roept Jai en hij opent de deur van het huisje en rent al naar buiten. 'Wie het eerste bij Dan is, mag als eerste de baan op.' Roept Jai en hij rent al. 'Dat is niet eerlijk!' Roept Kaj gelijk terug die langs me heen sprint. Ik laat zo snel ik kan Sofie los en begin ook te rennen. 'Hey! Maar ik was nog niet klaar!' Gilt Ellis meten. Als zesde kom ik aan bij Dan, en Ellis is inderdaad de laatste. 'Leuk dit spel, maar onze deur moest nog op slot.' Zucht ze. 'Last Best schat, jij kan ervan genieten.' Dioni knipoogt naar haar, maar Ellis rolt alleen maar met haar ogen. 'Klaar voor?' Vraagt Dan ons dan lachend. Hij is gekleed in een korte, legergroene broek en een wit shirt. Zijn zwarte haar staat warrig boven zijn hoofd. 'Ja hoor, helemaal.' Grinnikt Cassius. 'Nou, volg mij dan maar.' Dan draait om en begint te lopen. Braaf volgen we hem.

Een half uurtje later staan we allemaal klaar, met een heel pak aan, een helm op en een touw in onze handen. 'Oké. De bedoeling hier is dat jullie allemaal om de beurt over het touw lopen. Mocht je dit nu eng vinden, mag je eventueel ook wel met zijn twee, maar dan gaat het een stuk langzamer.' Zegt onze instructeur. 'In het hokje aan de overkant staat iemand die jullie de volgende instructies geeft.' Ik knik en kijk dan om me heen. Dioni was als eerste, dus hij mag nu ook als eerste het touw over. Ik zie hoe hij wankelt en wiebelt en toch wel wat angstig naar beneden kijkt. Ik voel hoe mijn knieën beginnen te knikken en ik weet eerlijk gezegd niet of ik het nog wel zo leuk vind om dit te doen. Ondanks dat ik weet dat ik goed vast zit, vind ik het toch wel een beetje eng. 'Zullen we samen gaan Lauren? Aangezien je een beetje pips ziet.' Ik kijk op naar Kaj, die me met een lieve glimlach aankijkt. 'Als je dat niet erg vindt?' Kaj lacht. 'Als ik het niet gewild had, had ik het niet voorgesteld. Ik ben nu, kom maar, pak mijn hand maar.' Ik knik en pak zijn hand. Kaj grijpt het touw vast dat aan zijn broekje hangt en dan klinkt de instructeur hem vast. Hij gaat vast op het touw staan en ik word geadviseerd even te wachten tot Kaj zijn balans heeft. Als hij drie stappen gezet heeft word ik vastgeklikt. Ik voel het zweet me uitbreken en ik knijp in Kaj zijn hand. 'Komt goed Lau.' Lacht hij zachtjes. Dan stap ik voorzichtig op het touw. Meteen schommel ik van voor naar achter en na een tijdje heb ik ook mijn balans. 'Oké, bij drie zetten we kleine stapjes opzij.' Stelt Kaj voor. Ik bijt op mijn lip en knik, waarna hij begint te tellen. Bij drie beginnen we beide kleine stapjes te zetten. Ik knijp mijn ogen dicht en probeer me te concentreren op het recht blijven, totdat Kaj me aan mijn arm trekt en in mijn hand knijpt. Meteen open ik geschokt mijn ogen en begin ik alweer een beetje uit balans te raken. 'Stop met bang zijn Lauren, kijk eens voor je, naar het uitzicht.' Ik draai voorzichtig mijn hoofd en mijn adem stokt in mijn keel. We lopen boven het grote meer, en kijken uit op het park. Alles ziet er vrolijk en kleurrijk uit, ik zie mensen wandelen en fietsen, ik zie kindjes in het zand spelen op het kleine strandje, mensen die op familiefietsen zitten en fietsen. Het ziet er zo mooi uit.

Net op het moment dat ik verder wil stappen, stap ik mis. Een gil verlaat mijn mond en het touw verdwijnt onder mijn voeten vandaan. Het laatste wat ik hoor is een gil van mezelf en een schreeuw van Kaj.