Eindelijk was de dag gekomen, de dag van mijn eerste baantje!
Ik vond het zo spannend dat ik de hele dag al zenuwachtig door mijn kamer liep.
Ik keek nog snel in de spiegel en trok tegelijkertijd mijn jas aan, het was toch 10 minuutjes fietsen van mijn huis af.
Meneer Elozas, vader van mijn oppasmeisje Elizabeth had uitgelegd waar ik precies moest zijn, het was niet zo heel moeilijk te vinden.
Al vond ik het nogal akelig om helemaal door het bos te moeten, zeker als ik om 11 uur weer naar huist moest fietsen.
Ik knikte mijn hoofd, Isabella maak je toch niet zo druk, denk ik in mezelf.
Met mijn oortjes in mijn oren fiets ik naar het huis toe, zachtjes meezingend met de muziek.
Uiteindelijk ben ik er en zet mijn fiets tegen een boom aan die voor het huis staat, ik trek nog even aan mijn staart en bel dan aan.
Een lange, glimlachende man doet open, ‘’En jij bent zeker Isabella ?’’ zegt hij.
Ik knik verlegen, en nadat hij me heeft voorgesteld aan zijn vrouw en het huis een beetje heeft laten zien ben ik alleen met Elizabeth.
Ze kijkt me een beetje met een rare blik aan, ik word er gek van hoe ze me vanuit haar stoel me met die blik aankijkt dus stel ik voor om een spel te doen.
‘’Daar heb ik helemaal geen zin in’’ mompelt ze verveeld.
Ik zucht diep, dit kan nog wel eens een lange avond worden..
Na een tijdje hebben we toch besloten om een film te kijken, ze koos meteen een horror film, en dat voor een kind van 9 ..
Terwijl ik me letterlijk doodschrok bij elk stukje, zat ze me alleen maar lachend te bekijken vanuit een hoekje ..
Ik zeg het je, ik was blij toen haar ouders weer terug waren en ik dus ook eindelijk naar huis kon.
En dit moet ik dus 3 keer per week doen ..