Hoofdstuk 14

256 19 2
                                    

Alsk ik 18 zou worden, zou ik mijn plan uitvoeren ..

Ik wist het zeker, ik zou wraak nemen, ze komen hier niet mee weg.

Maar het duurt nog 1 jaar voordat ik 18 zou worden, maar dat maakt niet uit.

Ik zou ze straffen voor wat ze mij hebben aangedaan, en vast nog wel meer mensen.

Met die gedachte sta ik elke dag op, en ook is dat de laatste gedachte voor ik in slaap val.

En dat gaat door, tot mijn 18de verjaardag.

Mijn ouders hebben een tafel voor 4 gereserveerd bij een leuk restaurant, mam, pap, ik en Lizzie.

Wanneer we in de auto zitten geef ik Lizzie een briefje dat ik haar straks ik moet vertellen, met een rare blik kijkt ze me aan maar ze knikt.

Het gaat al beter met me, misschien komt het door het wraak plan, maar dat maakt me weinig uit.

Natuurlijk ben ik alles niet vergeten, en Dennis al zeker niet, maar ik huil de laatste tijd minder.

Al heb ik nog geen behoefte aan een nieuwe liefde, maar wie weet later ..

Maar dan nog zou Dennis altijd mijn nummer 1 blijven.

Wanneer ik uit mijn gedachte ontwaak merk ik dat we er zijn, misschien wordt het toch wel een toffe avond met mijn ouders en beste vriendin!

We gaan aan een tafel in de hoek zitten, krijgen het menu in ons handen gedrukt en staren zo wat naar het lekkere eten dat erop staat.

Niet veel later heeft iedereen iets gekozen en laten we het weten aan de ober.

Wanneer ik het restaurant rond kijk schrik ik opeens en laat mijn glas Cola vallen, het breekt in 100 stukjes op de grond.

Die jongen, het is sprekend de zoon van meneer Elozas, mijn adem stokt.

Terwijl mijn vader op me moppert en de ober de troep opruimt kijk ik de jongen aan, maar wanneer hij mij terug aankijkt lijkt hij er totaal niet op, wat dom van me!

Ik excuseer me nog bij de ober, maar krijg alweer een nieuw glas Cola.

Bijna heel het restaurant kijkt me aan, waardoor ik nogal een rode kleur op mijn wangen krijg.

Gelukkig is iedereen het na 10 minuten wel vergeten en krijgen we ons eten, ik heb meteen spijt wanneer ik het rode vlees zie..

Het doet me denken aan Dennis, hoe Elizabeth erop los hakte.

Wanneer ik de tranen voel komen en mijn eten omhoog voel komen ren ik naar de wc’s.

Lizzie volgt me en slaat haar armen om me heen, ze zegt niks, maar het is fijn de stilte.

‘’Ik neem wraak ..’’ fluister ik na een tijdje.

 ‘’Ik zal niet stoppen voor ik ze gevonden heb, ik vermoord ze allemaal .. 1 voor  1..’’

Niets is wat het lijkt .. [AFGEROND]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu