Niets is wat het lijkt .. [AFGEROND]

Hoofdstuk 31

Wanneer ik wakker word kijk ik meteen naar mijn telefoon, smsje van David!

‘’Isabella, ik weet dat het moeilijk is. Maar ook Dennis zou willen dat je verdergaat, je kan toch niet eeuwig depressief zijn? Je moet echt verder gaan .. en ik wil je daarmee helpen, je bent geweldig. 2 uur bij Starbucks? Wil met je praten.  Xx David’’

Ik besluit te gaan en sta op, nog 2 uur om me klaar te maken.

Trek mijn kledingkast open en twijfel over wat ik aan zal doen, zuchtend pak ik maar gewoon een jeans en een t-shirt.

Als ik in de badkamer ben kleed ik me uit en laat de heerlijke, warme douchestralen over mijn lichaam lopen.

Wanneer ze rood kleuren schrik ik me kapot en draai de kraan dicht.

Ik zie hoe de tegels vol kleuren met een rode kleur, bloed ..

Alles om me heen begint te draaien, ik val met mijn hoofd tegen de wasbak aan en dan is alles zwart.

Wanneer ik wakker word voel ik me misselijk, angstig kijk ik om me heen.

Maar wanneer ik zie dat ik in mijn eigen bed lig word ik rustig, zeker als ik David op mijn bed zie.

Hij verteld wat er gebeurt is terwijl zijn vingers over mijn arm gaan, hij stopt wanneer hij de krassen ziet.

‘’Isabella, je wordt gek zo .. je moet echt naar een kliniek ..’’ fluistert hij, en gek genoeg stem ik in dat het goed is, maar wel pas als mijn hoofd genezen is.

Ik voel met mijn hand over het witte verband op mijn hoofd en kreun van de pijn.

Hij drukt een kus op mijn mond en zegt dat ik moet rusten en verlaat dan mijn kamer.