Niets is wat het lijkt .. [AFGEROND]

Hoofdstuk 18

Die dag word ik vroeg wakker, douche mezelf en trek mijn kleren weer aan.

Ik zet mijn muts op en trek mijn dikke jas aan aangezien het al flink koud aan het worden is.

Deze keer stuur ik geen smsje naar Lizzie, ze bekijkt het ook lekker maar.

Mijn ouders slapen nog, maar ik heb gezegd dat ik de trein zou nemen naar Nederland, om naar mijn tante te gaan en daar enkele dagen te blijven.

Ik pak mijn tas waar kleren in zitten en pak uit de keuken nog 2 messen.

Vervolgens stap ik op mijn fiets en vertrek naar het station.

Terwijl ik nog een halfuur moet wachten op de trein koop ik een tijdschrift en een warme koffie.

Ik ga op een bank zitten en blader wat door het tijdschrift.

Wanneer mijn koffie op is en ik hem in de prullenbak gooi is de trein er.

Ik stap in en ga ergens vanachter zitten, zet mijn koptelefoon op en luister naar Justin Bieber’s woorden.

‘’I never thought that is be easy…’’

Wanneer iemand naast me gaat zitten werp ik een snelle blik op hem, het is best een knappe jongen maar verder doe ik er niks mee.

Ik heb wel andere dingen aan mijn hoofd, maar zo snel als hij er was is hij ook weer weg.

Wanneer ik eruit moet zet ik mijn muziek af en kijk naar het briefje op de lege stoel naast me.

Ik vouw het open als ik buiten sta en lees een nummer, toch krijg ik een glimlach op mijn gezicht, frommel het briefje terug in mijn broekzak en loop naar de bushalte.

Wanneer ik eindelijk in de goede straat ben twijfel ik even, moest ik wel alleen gaan?

Net op dat moment voel ik mijn gsm trillen, snel lees ik het smsje.

‘’Waar ben je? Je bent niet thuis? Je bent toch niet alleen gegaan he? Doe alsjeblieft niks doms! xxxLizzie’’

Ik stuur niks terug en stop mijn gsm gewoon terug in mijn zak.

Wanneer ik langzaam door de rijke villawijk loop zoek ik nummer 19.

Als ik het gevonden heb sta ik voor een enorm huis, maar geen auto te bekennen.

Ik druk op de bel en wacht tot er iemand open doet, wanneer ik zie dat een meisje rond mijn leeftijd open doet bekijk ik haar.

De nieuwe oppas, hun nieuwe slachtoffer ..

Ik waak op uit mijn gedachte als ze vraagt wie ik ben, maar ik geef geen antwoord, duw haar wat opzij en loop naar binnen.

Als ik mijn verhaal zou doen, zou ze me niet geloven.