Wanneer ik en Lizzie weer bij mijn huis aankomen, kijkt ze me vreemd aan wanneer ik de messen terug leg.
‘’Je bent echt van plan ze te vermoorden he ..?’’
Een korte ja geef ik als antwoord en loop dan naar mijn kamer.
Wanneer ze ook in mijn kamer is plof ik met de laptop op mijn bed en start hem op terwijl ik het briefje uit mijn broekzak haal.
‘’Dit wordt een lange zoektocht’’ mompel ik meer tegen mezelf dan tegen Lizzie, maar ze zwijgt.
Ik kijk naar het huis en tik dan Google aan, op goed geluk!
Weken later heb ik het huis nog niet gevonden en Lizzie is ook al niet meer gekomen, ze vindt me gestoord.
Het deed me veel pijn toen ze dat zei, maar ik trok me er weinig van aan.
Voor de zoveelste keer zoek ik het huis, en eindelijk na 11 weken heb ik het gevonden!
Ik kan wel juichen van geluk, ik kijk op de routeplanner, jammer genoeg ligt het wel ver.
Maar dat maakt me niet uit, en na 10 minuten heb ik het al helemaal gepland.
Morgen ga ik met de fiets naar het station, neem de trein naar Berlijn, dan neem ik 10 minuten de bus en de laatste 5 minuten moet ik lopen, en dan ben ik er.
Lorette straat nummer 19.
Ik sluit mijn laptop af en kruip in bed, morgen wordt een drukke dag, dus moet ik goed uitgerust zijn!