Niets is wat het lijkt .. [AFGEROND]

Hoofdstuk 9

De dagen na onze eerste kus zijn we alleen nog maar samen geweest, natuurlijk heb ik het meteen tegen Lizzie gezegd, maar ze deed nogal raar.

Ik vraag me af wat er met haar is maar die gedachte veranderd al gauw weer naar Dennis.

Eindelijk! Hij is de mijne, de geweldigste jongen op aarde.

Terwijl ik blij een liedje zing borstel ik mijn haar, als ik denk aan vanavond verandert mijn humeur meteen, Elizabeth ..

Ik kijk in de spiegel en zucht, ik heb er helemaal geen zin in ..

Wanneer het 6 uur is is het toch echt tijd om te gaan, al snel sta ik voor Dennis zijn deur.

‘’Hey schat’’ zegt hij vrolijk en drukt een kus op mijn mond, een glimlach komt op mijn gezicht.

We praten wat terwijl we naar Elizabeth’s huis fietsen, maar raar genoeg zwijgen we allebei over ons ‘plan’ als Elizabeth in bed ligt.

Ik was eigenlijk blij dat Elizabeth een van haar rare buien had toen we aankwamen, dan weet hij meteen dat ik niet lieg.

Haar haar lijkt wel nog langer geworden, het hangt voor haar gezicht terwijl ze strak ons aankijkt, net alsof ze het weet wat we van plan zijn.

‘’Elizabeth, zullen we koekjes bakken?’’ stelt Dennis voor, wat is het toch een schatje denk ik bij mezelf.

Elizabeth stemt toe en ik zie de twee verdwijnen  naar de keuken, ik kijk wat naar de tv, het nieuws is op.

‘’Een jongen is gevonden in het bos in Mutterfield, hij heeft rare dingen in zijn nek, men denkt ..’’ dan roept Dennis me dus hoor ik het niet meer, een jongen dood in dit bos?

Ik krijg een rilling over mijn rug en loop naar de keuken, help met de koekjes en terwijl we wachten tot ze klaar zijn spelen we een spelletje.

Niet lang daarna zijn ze klaar en zitten we met zijn 3e de koekjes voor de tv op te eten met een warme beker chocolademelk.

Wanneer de film Grown Ups2 afgelopen is, breng ik Elizabeth naar bed.

‘’Je houdt het hier net zo lang vol als mijn oude oppas als je zo doorgaat ..’’ zegt ze als ik het licht uit druk.

Terwijl ik haar gezicht probeer te bekijken in het donker voel ik mijn eten van vanavond omhoog komen, wat bedoelt ze daar nu weer mee?

Ik loop de trap af en vertel Dennis erover, hij schudt zijn hoofd en trekt me tegen hem aan.

Wanneer er dan 1 uurtje voorbij is besluit hij dat het tijd is om te kijken, Elizabet slaapt toch al.

Ik volg hem naar beneden en wijs naar de deur, hij trekt eraan maar dat was te verwachten, op slot!

Mijn handen gaan over de rekken en blikken, op zoek naar de sleutel.

Na 10 minuten vind ik eindelijk een sleutel en geef hem aan Dennis, hij doet de sleutel erin en draait het slot om.

Terwijl ik zijn hand pak kijk ik de kamer in, iemand zit vastgebonden op het bed en tilt zijn hoofd op als hij ons ziet.

Hij flipt en probeert zijn handen en benen los te trekken, beide staan we verstijfd te kijken.

Het is een jongen, al komt zijn haar tot over zijn schouders, het is duidelijk te zien.

Een magere, dunne, bleke jongen.. 100 vragen schieten door mijn hoofd, maar al gauw geeft Dennis me een duw.

Ik schrik op uit mijn gedachte en zie nu pas wat er aan de hand is, de jongen is los en bekijkt ons lachend, ik kan er niks aan doen maar begin te gillen.

Zijn lach, zo luid, zo duivels. Hij springt op Dennis en voordat ik iets kan doen staat Elizabeth daar.

‘’Ik had je gewaarschuwd, dom wicht ..’’ schreeuwt ze, alles om me heen draait, god waar ben ik in beland?

Ik kijk naar Dennis en zie alles vol bloed, ik begin te huilen en zoek mijn telefoon.

‘’Ik zei je dat ik een broertje had, dit is hem, hij is gestoord geworden door ons verleden, hij is verslaafd geraakt aan mensen vermoorden.. We moesten hem laten opsluiten.. maar we verhuisden en verstopte hem, dat was ons plan. We zijn nu al inmiddels 3 keer verhuisd, en we weten dat oppassers hun mond niet kunnnen houden .. Je gaat eraan, net zoals de mensen hier in dit stomme dorpje en mijn domme oude oppassers.’’ Schreeuwt ze, haar ogen zijn niet meer een normale kleur, ze kleuren rood.

Mijn eten komt omhoog, ik kijk om me heen en pak de bezem die naast me staat.

Zonder na te denken pak ik de bezem en sla als een gek tegen de jongen aan, maar kijken doe ik niet, ik durf het niet.

Ik kijk pas als ik de jongen hoor vallen en doe de deur dicht, dat is 1.

Wanneer ik Dennis zie schrik ik, hij zit vol bloed, zijn buik ligt open..

Zonder erbij na te denken duw ik Elizabeth opzij en ren naar boven, ik pak de telefoon en bel de politie, die ook een ambulance zou waarschuwen.

Elizabeth staat bij me als ik heb opgehangen, ze houdt iets achter haar rug maar ik zie niet wat. ‘’Jullie zijn erbij! De politie en de ambulance komt!’’ roep ik vol angst.

Elizabeth lacht en komt dichter naar mij, en wanneer ik de sirene’s in de verte hoort steekt ze een mes recht in mijn maag.

Ik val met een klap neer..