Wanneer ik thuis in mijn bed lig kan ik nergens anders meer aan denken..
Die blikken van Elizabeth, hoe ze opeens achter me stond, die toon hoe ze tegen me praat en die deur.
Het is vast gewoon een voorraadkast, waar maak ik me zo druk over..
'Like it was nothing baby' gaan de laaste woorden van Justin Bieber's nieuwe liedje in mijn oren, en zo val ik in diepe slaap.
Wanneer ik de volgende dag wakker word voel ik me helemaal niet goed.
Ik dacht even dat ik naar school moest, maar was vergeten dat we zomervakantie hadden.
Ik kijk in de spiegel, damn .. ik lijk wel een nachtmerrie.
Zuchtend haal ik een hand door mijn haar en meteen schiet Elizabeth weer in mijn hoofd.
Elke woensdag, vrijdag en zondag zou ik haar dus zien, ze wil nooit wat doen behalve van die rare, enge films kijken.
Terwijl ik naar beneden loop bedenk ik me wat ik vrijdag met haar zou kunnen doen.
Aangezien mijn ouders bijna altijd moeten werken ben ik alleen, ik pak een croissant en verdwaal wat in mijn dagdroom.
Wanneer mijn gsm trilt zie ik dat er meneer Elozas staat, ‘’Nee toch!’’ zeg ik vloekend.
Na een lang gesprek heb ik toch maar gezegd dat ik voor 2 uurtjes wel kom oppassen, wat moeten mensen tegenwoordig toch allemaal doen.
Slenterend loop ik weer naar boven, trek mijn pyjama uit en doe mijn kleren aan.
Mijn haar borstel ik even maar laat het los hangen, loop naar beneden en pak mijn fiets.
Richting Elizabeth dan maar, pff …