Niets is wat het lijkt .. [AFGEROND]

Hoofdstuk 13

Mijn 17de verjaardag vieren we niet eens, mijn ouders wouden het wel doen, maar ik heb er geen behoefte aan.

Dennis zou over een week 18 worden, shit .. weer de tranen!

Ik veeg de tranen weg en kijk naar mezelf in de spiegel, ik zie er niet eens uit als 17.

Bijtend op mijn lip til ik een stukje van mijn shirt omhoog en kijk naar het groot litteken.

Na al die tijd doet het nog pijn om het te zien, niet dat de wond nog pijn doet, maar gewoon de herinneringen aan die tijd.

Mijn ogen dwalen naar de foto naast mijn spiegel, ik en Dennis, lachend met elkaar.

Ik schrik er van als mijn moeder binnenkomt met taart, mijn vader is zoals gewoonlijk weer werken, maar ik vind de moeite die ze doet voor me erg lief.

Ik glimlach naar haar wanneer ze hard (en vals) lang zal ze leven zingt.

Ik geef haar een dikke knuffel en 3 kussen, ‘’Ik kan me geen betere moeder wensen!’’ zeg ik blij.

Samen eten we een stuk van mijn lievelingstaart en zo zitten we op mijn bed, te kijken naar een comedie..

Als de film afgelopen is gaat mam beginnen met schoonmaken en kijk ik wat rond op facebook, de laatste tijd heb ik mijn vrienden erg verwaarloosd.

Ik reageerde nooit op berichten hoe het met me ging, en zelfs nu nog niet.

Maar ik denk wel dat ze het begrijpen, ik lees enkele verjaardagswensen, maar reageer er niet op.

Zuchtend ga ik voor mijn raam staan en kijk naar buiten , het leven is zo veranderd.

Normaal was ik een druk, lief, vrolijk meisje en zie nu.. ik lijk wel een depressief kind, nja ik ben het gewoon.

Ik kijk naar mijn afgebeten nagels en bijt op mijn onderlip.

Wanneer ik terug op bed ga liggen denk ik aan mijn eerste kus met Dennis, en val zo huilend in slaap.