Hoofdstuk 20

238 15 0
                                    

Dan besef ik opeen, de jongen natuurlijk!

Ik begin met alle kamers boven te zoeken en zo naar beneden, en tenslotte vind ik een deur in de kelder.

Dat was natuurlijk wel te verwachten dat die jongen daar zou zijn.

Ik stop mijn hand in mijn tas en haal er een spuit uit, dan zou hij me niet kunnen aanvallen maar bewusteloos raken, net zoals Elizabeth.

Alleen is dit spul extremer, langzaam loop ik naar de deur en gek genoeg moet ik de sleutel niet zoeken, het zit gewoon in het slot.

Ik doe de deur op een kier open en meteen gooit de jongen de deur helemaal open.

Geschrokken val ik naar achteren, normaal was hij toch vastgebonden!?

Vol angst zoek ik in het donker de spuit, terwijl ik de jongen van me af probeer te trappen, gelukkig vind ik de spuit en prik ik het recht in zijn arm. ‘’Idioot.’’

Ik sleur hem mee naar Elizabeth’s kamer en bind zijn handen vast aan Elizabeth’s bed, dan haast ik me naar beneden aangezien ik de deurbel hoor.

Wanneer ik open doe zie ik de rare blikken op Elizabeth’s ouders hun gezicht. ‘’Hier ben ik dan.’’

Meneer Elozas geeft me een duw waardoor ik met mijn hoofd hard tegen een kast aan val, ik wrijf over mijn hoofd, het bloedt ..

Maar ik sta op en loop op ze af, nadat ik ze een paar keer getrapt heb duw ik ook bij hun een doekje in hun gezicht.

Al zijn ze wel wat zwaarder krijg ik ze toch met moeite naar boven.

Ik bind hun handen en voeten aan elkaar en geef ze een duw, zodat ze in een hoek van Elizabeth kamer staan.

Ik weet dat ik nu echt gestoord lijk, en dat ik net zo erg als hun ben, maar ik stop het toch ..?

Langzaam loop ik naar de deur van Elizabeth haar kamer en draai hem op slot, leg mijn messen op een tafeltje en kijk naar de jongen.

Hij is nog bewusteloos, tijd voor stap 1.

Uit mijn tas haal ik een tang en hurk voor de jongen neer, zet de tang in zijn gezicht en haal zo zijn ogen eruit, dat is wat je Dennis hebt aangedaan ..

Dan weten zijn ouders hoe het is, om de jongen waar ze zo van houden pijn te zien hebben.

 Wanneer ik moet kokhalzen ga ik achteruit en ga tegen de muur aanhangen, tot iedereen wakker wordt.

Niets is wat het lijkt .. [AFGEROND]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu